Afscheid van een geliefde

Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Ik schrijf een eerste ontwerp van deze columns altijd op zondagochtend, en dat ritueel wordt dan gevolgd door een zondagochtendwandeling in De Haan. Het was een familieritueel dat Ann vroeg: ‘Is je column klaar?’ Dan kon de wandeling beginnen. Dat ritueel is nu voorgoed voorbij. Ann is op 27 november overleden.

Ann was stressconsulente, levenscoach, psychotherapeute… Het was een standaardgrapje bij mijn voordrachten: mijn vrouw is stressconsulente. Ik maak managers overspannen door allerlei uitdagende theorieën over management en leiderschap, en zij vangt ze achteraf op. Een publiek dat daar niet op reageerde, was een publiek van staal, dan was ik gewaarschuwd.

Veel van haar levenslessen kunt u vinden in ons boek ‘Beter zorgen voor jezelf’, een boek dat vooral door haar wijsheid wordt gedragen. Het heeft veel succes gekend; van de auteursrechten hebben we samen heel mooie cruises gemaakt. Ann hield van de zee, verre horizonten en door haar ziekte was ze graag op plaatsen met veel zuurstof.

We zijn bijna veertig jaar gehuwd geweest. Haar motto, half plagend, half serieus was: ‘Kies, en bemin je keuze’.

Haar specialiteit was de interface werk-gezin. Ze heeft heel wat managers, zaakvoerders, politici, mensen uit de media in therapie gehad. Ik heb haar vaak gevraagd: Anneke, dat zijn stuk voor stuk zeer geslaagde mensen, wat loopt er dan fout? Elk verhaal is anders, antwoordde ze, maar volgt toch vaak hetzelfde grondpatroon. Aan de basis ligt bijna altijd ‘niet stilstaan’, ‘niet echt meer weten waar je mee bezig bent’, ‘keuzes opgedrongen krijgen’ en daardoor niet meer weten wie je bent, wat je wil, wat echt goed voor je is.

Ze hollen zichzelf voorbij, zei ze vaak, daarbij af en toe eens zeer ernstig naar mij kijkend, en in die blik omvatte ze geregeld collega’s van de Vlerick School of van de universiteit. Managers vullen alleen maar, ze voeden niet meer. Vergaderingen, e-mails, campagnes, projecten, deadlines. Vullen, vullen… Je moet je afvragen wat echt voedend is. Hebben mensen nog tijd om eens met een collega echt te praten, van mens tot mens, of om eens na te denken, is het nu dat wat ik echt wil? Om zich de simpele vraag te stellen: is dat nu kwaliteit?

Neen, ze doen dat niet; ze multitasken, ze gebruiken vergaderingen om hun mails te beantwoorden. En dan zijn ze verbaasd dat ze in een quarterlife crisis sukkelen, aan burnout lijden, dat het licht uitgaat. Ze hebben nooit naar hun lichaam geluisterd, de mannen onvoldoende naar hun vrouw (weer die bekende blik van haar in mijn richting).

Ann heeft borstkanker gekregen en die ging helaas steeds meer de slechte kant op. Ze heeft de laatste twee jaar een enorme uitdaging aangegaan: zelfzorg, ook in extreme omstandigheden. Bewust omgaan met je leven, ook al heb je eindeloze nevenverschijnselen van de chemo, ook al hebben dokters je in omfloerste woorden verteld dat ‘ze hun best zullen doen’ en heeft de echtgenoot de wetenschappelijke artikels geraadpleegd en weet je dat je nog 20 procent kans hebt om het volgende jaar te halen.

Dat is timemanagement, mindfullness, zelfcoaching in zijn meest extreme vorm. Dat is voor goud gaan in de olympische spelen van het zelfmanagement.

Ze contacteerde professor Distelmans, kankerspecialist en hoogleraar palliatieve geneeskunde aan de VUB. Die twee zaten oh zo snel op dezelfde golflengte. Het werd duidelijk, er is nog een andere manier om met kanker om te gaan dan therapeutische hardnekkigheid. Zelfzorg is heel nauwgezet de medische behandelingen volgen, hoe vervelend en uitputtend ze ook zijn. Maar zelfzorg is ook weten waar en wanneer te stoppen. In alles, bij budgetten, bij scorecards, maar ook bij kankerbehandelingen. Zelf, maar in dialoog met de arts, beslissen over je lichaam is de ultieme vorm van zelfzorg. De meeste artsen zijn daar niet klaar voor. Zij kennen enkel het motto dat ook zoveel in management kapotmaakt: more of the same. Nog een infuus, nog een chemisch preparaat, nog een heelkundige ingreep. Omdat de patiënt niet mondig genoeg is om ‘neen’ zeggen. Ann was wel mondig, ze heeft heel bewust ‘neen’ gezegd. Ze is beloond voor haar keuze: we hebben samen nog vijf weken van een prachtige nazomer kunnen genieten, zonder chemo, zonder medische verminkingen.

Toen de behandeling als een van de talrijke neveneffecten slapeloosheid bezorgde, heeft Ann een manuscript geschreven met de duidelijke titel: ‘Kies en bemin je keuze; bewust omgaan met je levenseinde’.

Ze heeft nog mogen vernemen dat Lannoo bereid is het uit te geven. Het verschijnt in april.

Veel mensen vragen nu of ze iets kunnen doen voor mij. Het antwoord is ‘ja’. U kunt het boek nu al bestellen. U kunt aanwezig zijn bij de voorstelling van het boek.

Stuur gewoon een mailtje naar beminjekeuze@lannoo.be en vermeld of u al een exemplaar wil bestellen, of gewoon wil uitgenodigd worden voor de voorstelling van het boek. Kies nu, en vooral: bemin je keuze.

De auteur is partner-hoogleraar management aan de Vlerick Leuven Gent Management School.

MARC BUELENS

“Kies, en bemin je keuze”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content