57ste Filmfestival van Cannes

Volgende week: deel 2.

Dat de film ‘Kill Bill 2’ dit jaar op het Filmfestival van Cannes wordt vertoond, zal wellicht weinig te maken hebben met het feit dat Quentin Tarantino de jury voorzit. Neen, dé reden is van commerciële aard: in Cannes houden ze namelijk van veel schoon volk op de rode loper. Net om diezelfde reden wordt trouwens ook ‘Troy’ (een film die vandaag wereldwijd uitkomt) door de festivalprojectoren gejaagd.

Toch ziet de competitie van deze 57ste editie – nog tot 23 mei – er behoorlijk cinefiel uit. Pedro Almodóvars ‘La Mala Educación’ (vanaf vandaag in de bioscoop) is in ieder geval een waardige openingsfilm. ‘La Mala Educación’ is een heerlijk verteld melodrama in een ‘film noir’-jasje. De schitterend aangewende muziek is puntige noir-stijl, maar in zijn beeldregie mijdt Almodóvar de clichébeelden die eigen zijn aan het genre. ‘La Mala Educación’ leunt qua sfeer dan ook meer aan bij Michael Curtiz’‘Mildred Pierce’ (1945) dan bij pakweg ‘The Maltese Falcon’ (1941) van John Huston.

Een jonge regisseur krijgt op zijn kantoor in Madrid plots bezoek van een oude schoolvriend, tevens zijn eerste liefde. Hun ontmoeting voert beiden terug naar hun collegetijd, waar hun prille liefde werd verstoord door een jaloerse priester-leraar die, zo blijkt, niet meer uit hun leven te verdringen valt.

Hoewel Almodóvar enkele persoonlijke ervaringen uit zijn collegetijd in zijn scenario mengt, is ‘La Mala Educación’ – in tegenstelling tot wat je van de cineast zou verwachten – geen afrekening met corrupte en pedofiele geestelijken. Almodóvar spitst zich toe op de relatie tussen zijn protagonisten en het destructieve spel dat tussen hen wordt gespeeld. Hoewel de prent een bepaald thrillergegeven uitbouwt, graaft Almodóvar uitsluitend in de passies en de getormenteerde gevoelswereld van drie mannen wier levensloop voorbestemd was om op een fatale confrontatie af te stevenen. Want met de ‘film noir’ heeft ‘La Mala Educación’ wel degelijk één ding gemeen: de vooraanstaande rol van de femme fatale, hier een homme fatale, die via seks en seksuele uitstraling haar (zijn) doel bereikt. Almodóvar roept met een zwoel, bij momenten zelfs drukkend en donker kleurenpalet, verlangens en begeerte op. Hij blijft steeds geraffineerd en soms speels expliciet. ‘La Mala Educación’ behoort tot Almodóvars fijnste werk.

Als ‘La Mala Educación’ richtinggevend is voor de geselecteerde films uit de Officiële Selectie, kan de 57ste editie van het Filmfestival van Cannes niet stuk. Er zijn een paar habitués zoals de broertjes Coen (met ‘The Ladykillers’), de nieuwe films van Wong Kar-wai en Emir Kusturica, Michael Moore, wiens documentaire ‘Fahrenheit 9/11’ het vuur aan de schenen legt van de Bush-administratie, en nieuw werk van onder meer: Jean-Luc Godard, Abbas Kiarostami, Tony Gatlif, Olivier Assayas, Raymond Depardon en Zhang Yimou.

De Aziatische cinema is over het algemeen (weer) sterk vertegenwoordigd in nagenoeg alle secties van het festival. Het is een trend die zich al enkele jaren doorzet en jaarlijks verrassingen brengt.

En de Belgen? ‘Calvaire’, het langspeelfilmdebuut van Fabrice Du Welz, werd geselecteerd voor de Semaine de la Critique en Frédéric Sojchers ‘Cinéastes à tout prix’ prijkt in de Officiële Selectie buiten competitie.

Piet Goethals