In Duitsland, grootste concurrent van onze exporteurs, zijn de lonen recent sneller gestegen dan bij ons. Econoom Paul De Grauwe (K.U.Leuven) vond altijd al dat we ons te veel blind staarden op de oosterburen.
De Duitse lonen zijn recent meer gestegen dan de onze. Hoe belangrijk is dat?
De Grauwe: “Dat is zeker belangrijk. Het toont hoe de loonhandicap tot op zekere hoogte ook vanzelf kan verdwijnen. Onze loonhandicap met Duitsland kwam de voorbije jaren niet zozeer voort uit een buitensporige stijging van onze eigen lonen, maar wel uit een status-quo van de Duitse: in Duitsland waren de lonen al tien jaar niet of nauwelijks geëvolueerd.”
Moeten we de verkleining van de loonhandicap zien als iets tijdelijks?
De Grauwe: “De dynamiek ervan zal toch een tijdje blijven meespelen. Kijk, je kunt je als land wel een poosje inspannen om je lonen laag te houden, maar je kunt dat niet onbeperkt blijven doen. Als bedrijven winst maken, komt er op zeker ogenblik toch een dag dat werknemers en bonden daar een stuk van opeisen. En dan gaat een deel van je voorsprong weer verloren.”
Hoe zwaar moeten we Duitsland laten wegen, als we ons concurrentievermogen beoordelen?
De Grauwe: “In de wettelijke loonnorm telt Duitsland voor één derde mee. Volgens mij wordt het reële belang van Duitsland voor onze concurrentiepositie wat overschat. Er zijn nog andere landen in de wereld, waarmee we concurreren.”
Volgens oud-gouverneur Fons Verplaetse van de Nationale Bank zijn de importprijzen in grotere mate verantwoordelijk voor de prijsstijgingen van onze producten, dan de lonen.
De Grauwe: “Dat klopt, omdat we zo’n open economie zijn. Het probleem is alleen dat je die invoerprijzen niet onder controle hebt. Daar kun je geen beleid op bouwen.”
Luc Baltussen
