Zonder een objectieve maatstaf haalt het onderwijs de eindtermen voor de toekomstige maatschappij niet. Dat zegt Trends-redacteur Roeland Byl.
Gisteren heeft minister Hilde Crevits (CD&V) het debat over nieuwe eindtermen op gang geschoten met een persconferentie. De huidige eindtermen dateren van begin jaren negentig en zijn aan vernieuwing toe. De Vlaamse overheid kiest nu voor een participatieve aanpak waarbij deskundigen en burgers zich kunnen uitlaten over wat er nu eigenlijk belangrijk genoeg is om te leren. Op de website onsonderwijs.be en onder het motto ‘Van LeRensbelang?’ kan iedereen deelnemen aan het debat.
Op zich is het interessant dat iedereen de doelstellingen van het onderwijs mee kan bepalen. Het maatschappelijke draagvlak kan er maar breder van worden. Eindtermen actualiseren houdt bovendien de relevantie van het zo vaak geroemde Vlaamse onderwijs op peil. Daar staat tegenover: zelfs het leren van wat op het eerste gezicht oubollig en overbodig schijnt, brengt maar al te vaak vaardigheden bij die later bijzonder goed van pas komen.
Eindtermen verdienen centrale toets
In die discussie wordt echter iets over het hoofd gezien. Eindtermen vastleggen is één zaak. Controleren of leerlingen ze ook halen, is daarbij het sluitstuk van het onderwijssysteem. In heel wat landen gebeurt dat via een centraal examen. In Vlaanderen hebben leraars die bevoegdheid. Dat is jammer. Want wat er ook beweerd wordt, die aanpak is minder objectief.
Het is energieverspilling uitgebreid te debatteren over eindtermen als er ook geen objectieve evaluatiemethodiek wordt vastgelegd. Er is daarom ook een debat nodig over het nut van een centraal examen. Zonder een objectieve maatstaf haalt het onderwijs de eindtermen voor de toekomstige maatschappij niet. Want met eindtermen is het zoals met het verkeersreglement. Idealiter volstaat goede wil, maar het aantal verkeersovertredingen is omgekeerd evenredig met de pakkans.
