“Duitsland handelt. Vlaanderen doet aan damage control”

© belga

Vandaag (vrijdag) buigt een staten-generaal met de Vlaamse regering zich over de toekomst van de industrie in Vlaanderen. In een dossier geeft het weekblad Trends alvast inspiratie. Met Duitsland als voorbeeld.

België verliest al jaren exportmarktaandeel versus Duitsland. De Belgische loonkost stijgt al jaren feller dan in Duitsland. De volgehouden matiging maakt de oosterbuur steeds meer competitief. Waarom?

De banenpacten
Rond 2000 sneuvelden banen bij bosjes door de toenemende globalisering en de lage lonendruk van de buren in Oost-Europa. De Duitse werknemers kozen eieren voor hun geld met banenpacten. Het komt neer op looninlevering, in ruil voor werkzekerheid. Of de werktijd werd verkort, en de lonen gingen evenredig omlaag. De sector metaal en elektronica (3,6 miljoen werknemers) bezegelde een CAO. Lonen en werkuren kunnen in tijden van laagconjunctuur met 15 procent dalen. De autotoeleveraar Bosch past de CAO toe.

Een grote flexibiliteit Duitsland kent een grote flexibiliteit met overuren. In tijden van hoogconjunctuur draaien werknemers overuren, zonder extra loon. Die komen terecht op een werkuurspaarrekening. In tijden van laagconjunctuur wordt minder gewerkt. De teller loopt dan terug. De vrachtwagenafdeling van Daimler (de maker van Mercedes) verkocht in 2009 de helft minder wagens dan in 2008. Toch vielen in Duitsland geen ontslagen, onder meer door die uurregeling.

Hartz IV programma
Het activeringprogramma voor werklozen viert zijn vijfde verjaardag. De naam verwijst naar Peter Hartz, de voormalige personeelsdirecteur van Volkswagen. Het programma zette druk op werklozen. Na één jaar valt een werkloze terug op het bestaansminimum. Het aantal werklozen zakte van 5,1 miljoen in januari 2005, naar 3,6 miljoen begin 2010. Eén miljoen Duitsers creëerden een Ich AG. Dat is een systeem waarbij langdurige werklozen renteloze leningen krijgen, als ze een eigen zaak starten.

En nu nog de consument
Duitsland herwon concurrentiekracht op de exportmarkten. Maar na tien jaar bezuinigen zwengelt de binnenlandse consumptie nog steeds niet aan. De Duitse consument is onzeker. De spaarquote is hoog. Er is de neerwaartse druk op de lonen. 48% van de Hartz IV werkers verdient maximaal 7,5 euro bruto per uur. Maar sommige Duitse economen hebben liever een deflatoire loonspiraal, dan ontslagen bij bosjes.

“Er was in Duitsland een grote bereidheid tot handelen”, vindt Wouter De Geest, gedelegeerd bestuurder van BASF Antwerpen. “In Vlaanderen lopen die discussies nog altijd moeizaam. Het is te veel damage control. Het voorkomen van erger”.

Wolfgang Riepl

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content