‘Dit is de laatste lockdown, maar daar staat iets tegenover’

‘Op 1 mei moet het leven weer op gang komen. Scholen open, niet-essentiële winkels open, terrassen open. Veilig, met begeleidende maatregelen en controles. Maar open.’ Dat zegt Trends-hoofdredacteur Wim Verhoeven.

We hebben vanaf het begin van de coronacrisis om leiderschap gevraagd. Doortastend, helder beleid dat een heel land en een hele economie doorheen deze gezondheidscrisis moest loodsen. We hebben dat niet altijd gekregen. Noch op Belgisch, noch op Europees niveau. Mensen kunnen daar boos om zijn. Er is dan ook veel schade. In economische zin of – erger – persoonlijk. Maar nu krijgen we dat leiderschap wel. Deze verstrenging is nodig. Ze komt geen dag te vroeg. We moeten ze steunen. Maar daar staat wél iets tegenover.

Besef dat dit de laatste lockdown is. Op voorwaarde dat we de maand april met de handrem op doorkomen. Waakzaamheid zal ook daarna geboden blijven. Dat bewijzen de cijfers van Israël tijdens de eerste fase van hun massale vaccinatiecampagne. Israël moest die combineren met een harde lockdown. Maar het gevaar op een nieuwe escalatie zal vanaf mei vele malen kleiner zijn. Volgende maand zouden we in Vlaanderen moeten kunnen opschalen naar 290.000 inentingen per week. Tegen midden mei zouden we wekelijks minstens 500.000 vaccins kunnen zetten. Kwetsbare groepen en leeftijdscategorieën zullen in hoge mate beschermd zijn. Had dat allemaal sneller en vroeger gekund? Ja. Maar dat helpt ons nu niet vooruit. De wetenschap dat dit de laatste lockdown is wél.

Hopelijk helpt dat vooruitzicht iedereen nog één keer over de streep. Kappers die opnieuw moeten sluiten. Tuincentra die voor de derde keer de start van een topseizoen in het water zien vallen. De moderetail waarvoor de lente zo’n belangrijke periode is. Om over de sectoren die zelfs nog niet heropend waren maar te zwijgen. Het geldt ook voor het onderwijs. Bij minister Ben Weyts mag je toch stilaan van therapeutische hardnekkigheid beginnen te spreken. Iedereen beseft dat de eerste lockdown met langdurig afstandsonderwijs (of in sommige gevallen geen onderwijs) niet voor herhaling vatbaar was. Maar de jongste weken kwam het virus vaak via het onderwijs bij gezinnen binnen. Zijn eerste reacties wijzen nog steeds op dezelfde onbegrijpelijke koppigheid. Maar eigenlijk zou de minister zelfs open moeten staan voor een korte verlenging na de paasvakantie, mocht uit de cijfers blijken dat dit een goed idee is. Het moet doodgewoon nog één keer. En daarna nooit meer.

Maar er staat dus iets tegenover. Ik zit met twee datums in mijn hoofd die niemand er nog uitkrijgt. Op 1 mei moet het leven weer op gang komen. Scholen open, niet-essentiële winkels open, terrassen open. Veilig, met begeleidende maatregelen en controles. Maar open. Als we nu héél streng zijn en ondertussen honderdduizenden mensen extra beschermen, dan moet dat mogelijk zijn. Op 11 juli wil ik zelf mijn spuitje(s) gehad hebben. Net als alle andere Belgen die gevaccineerd willen worden. Die twee datums moeten onze beleidsmakers halen. De Belgische én de Europese. Ze moeten beseffen dat de zomer voor élke Europeaan een harde deadline is. Want elk vertrouwen heeft zijn grenzen.