Nicolas Boël is sinds vorige maand bestuursvoorzitter van Solvay. In een zeldzaam interview treedt de bevoorrechte getuige van de spectaculaire metamorfose van de chemiegroep voor het eerst op de voorgrond.
Solvay is in de voorbije twee jaar op indrukwekkende wijze van uitzicht veranderd door de verkoop van zijn farmadivisie en de overname van de Franse sectorgenoot Rhodia. Nicolas Boël (49) moet als nieuwe voorzitter van Solvay voortaan waken over de Belgische verankering van een van de kroonjuwelen van onze industrie. En hij wordt meteen ook vaandeldrager van de ruime schare afstammelingen van stichter Ernest Solvay en zijn partners, van wie de familietakken Boël, Solvay en Janssen de bekendste zijn.
Boël slaagde er nochtans in de voorbije dertien jaar vrijwel anoniem in het bestuur van Solvay te zitten. Dat nu een einde komt aan zijn leven buiten de schijnwerpers, neemt de vader van vijf er noodgedwongen bij.
Was u de natuurlijke kandidaat voor deze functie?
Boël: “Dit is geen functie waarvoor je je kandidaat stelt of campagne voert. Solvay heeft een uiterst sterk, deugdelijk bestuur. Tijdens de hele procedure werd een erg rigoureus proces gevolgd. Dat leidde tot een unaniem positief advies voor mijn kandidatuur. Ik meen de kwaliteiten te hebben om waarde te creëren voor de organisatie. Ik heb negentien jaar in de industrie gewerkt, in staal en aluminium, metiers die aanleunen bij die van Solvay. En ik heb internationale ervaring. Ik heb gewerkt in Duitsland, de VS en Australië. De mix van die ervaring met enkele kenmerken van mijn karakter hebben wellicht in mijn voordeel gespeeld. Ik ben gepassioneerd en pragmatisch en ik hou van consensus en duidelijke communicatie.”
U moet wel waken over de belangen van de familiale aandeelhouders.
Boël: “Ik vertegenwoordig de belangen van álle aandeelhouders, niet die van sommige. Het is mijn rol bij te dragen aan de ontwikkeling van de onderneming. De beslissing om Rhodia te kopen maakte het mogelijk de aandeelhoudersstructuur te behouden en een verwatering van het belang van de familiale referentieaandeelhouders (de ruim 2700 familiale aandeelhouders zijn grotendeels gegroepeerd in de holding Solvac. Die heeft iets meer dan 30 procent van de aandelen Solvay, nvdr) te voorkomen. Het beslissingscentrum bleef daardoor ook in Brussel.”
Hebt u bij het personeel ook de vrees gevoeld dat de Fransen het overwicht nemen op de Belgen in Solvay? Zeg maar het AB InBev-syndroom, waar het Braziliaanse management de wet dicteert.
Boël: “Ik heb me voorbereid door veel mensen te ontmoeten, ook in de fabrieken in Europa en de VS. Ik heb inderdaad enige ongerustheid gevoeld. Maar het is zeer duidelijk: het hoofdkwartier ligt in Neder-Over-Heembeek en Jean-Pierre Clamadieu heeft zich in Brussel geïnstalleerd. De beslissing hem te benoemen drong zichzelf trouwens op. Zijn ervaring en zijn intelligentie en wat hij bij Rhodia heeft gerealiseerd, maakten hem voor mij en de raad van bestuur de beste persoon om van Solvay een leider in duurzame chemie te maken. Het is een beslissing die even belangrijk was als de overname van Rhodia. Ik heb trouwens ook aan Franse kant ongerustheid gevoeld. Kijk, onze prioriteit is om een Europese groep te creëren. Als de ene partij de andere opeet, zal dat mislukken.”
Wat is het finale doel voor Solvay?
Boël: “Verder zijn toekomst verzekeren in een wereld die evolueert. Olie, water en energie zijn schaars. Er zijn zoveel uitdagingen op deze aardbol dat we chemie zullen moeten heruitvinden.”
Wilt u zeggen dat Solvay niet is zoals het moet zijn en meer klassieke chemische activiteiten van de hand moet doen?
BOËL. “De wereld evolueert, en Solvay heeft de gewoonte systematisch zijn activiteiten te herbekijken. De laatste keer hebben we farma verkocht en Rhodia overgenomen. Maar Solvay is een geheel van activiteiten, gaande van silica over zeldzame aardmetalen, pvc, carbonaten tot speciale polymeren. Het uiteindelijke doel is een duurzaam chemiebedrijf te zijn.”
Bert Lauwers en Sandrine Vandendooren
Het volledige interview kunt u deze week lezen in Trends.
