‘Militantisme is de luchtverkeersleiders niet vreemd’

De Belgische Gilde der Verkeersleiders is nog altijd een belangrijke drukkingsgroep. De naam alleen al ademt een sfeer van corporatisme uit. Dat zegt Trends-redacteur Wolfgang Riepl.

De luchthaven lijkt voor de vakbonden een nieuwe uitweg voor opvallende stakingen. Sinds maart vorig jaar werd bij de spoorwegmaatschappij NMBS een minimale dienstverlening ingevoerd. Een staking moet 72 uren vooraf worden aangekondigd. Het verrassingseffect ebde daarmee weg.

Dat verschoof naar de luchthaven. Ook daar, bij de luchtverkeersleiders van Skeyes, het voormalige Belgocontrol, werd een stakingsaanzegging gedaan. Eerst in februari, dan in maart. Er volgt wellicht een verlenging voor april. “Het zijn enkelingen die ons gijzelen”, klaagde Johan Decuyper, de CEO van Skeyes, vorige zondag in Het Nieuwsblad. Maar volgens de bonden gaat het om een breed gedragen actie. “Het is daar het Wilde Westen. Een heksenjacht”, antwoordt Kurt Callaerts van ACV-Transcom.

Een welles-nietesspelletje? Jammer genoeg zitten de gebruikers van het luchtruim, de luchtvaartmaatschappijen en de passagiers, met de gebakken peren. Militantisme is de luchtverkeersleiders niet vreemd. De Belgische Gilde der Verkeersleiders is er nog altijd een belangrijke drukkingsgroep. De naam alleen al ademt een sfeer van corporatisme uit. De Gilde klaagt graag over de werkdruk en het daarmee samenhangende risico van een onveilig luchtruim.

De voorbije jaren werd nochtans voor een groot deel aan de wensen van de Gilde tegemoetgekomen. Het aantal luchtverkeersleiders is met 74 verhoogd (met nog 42 in opleiding) op een totaal van 300 mensen. Dat is bijna een kwart meer. Bovendien zwaait de directie met een loonsverhoging van 8 tot 20 procent, afhankelijk van de functie. Er zijn sectoren die het met minder moeten doen en die veel minder het stakingsrecht als machtig wapen kunnen gebruiken.