Ivan Van de Cloot: ‘Trek de grote schuldeisers mee in het Dexia-bad’

© reuters

De restholding Dexia dreigt veel geld te verliezen aan het faillissement van de Amerikaanse stad Detroit. Verliezen die op de Belgische belastingbetaler worden afgeschoven.

De restholding Dexia dreigt veel geld te verliezen aan het faillissement van de Amerikaanse stad Detroit. Verliezen die op de Belgische belastingbetaler worden afgeschoven.

453 miljoen dollar. Dat is het bedrag dat Dexia heeft geleend aan Detroit en aan instellingen die zijn verbonden aan de stad. Nu de stad bescherming tegen haar schuldeisers heeft gevraagd, dreigt de restholding veel geld te verliezen. Econoom Ivan Van de Cloot is het er niet mee eens dat de Belgische belastingbetaler alleen moet opdraaien voor de verliezen.

Dexia schat het verlies op 146 miljoen dollar (110 miljoen euro). Wat vindt u van die schatting?

Ivan Van de Cloot : “Het wordt afwachten hoe groot het verlies zal zijn. De juridische afwikkeling van het faillissement kan meer dan een jaar in beslag nemen. We moeten beseffen dat Dexia slechts een van de vele schuldeisers is. Bovendien staat de bank niet bovenaan op de prioriteitenlijst van de stad. In de perceptie van Detroit is Dexia een hedgefonds dat geld wilde verdienen aan de toestand in de stad, terwijl tegelijk heel wat ambtenaren wachten op hun pensioen. Dat de gouverneur van de staat Michigan stelt dat sommige schuldeisers zich moeten afvragen of ze nog iets zullen terugkrijgen, zegt veel.”

Dexia zegt dat het een groot deel van de uitstaande schuld (159 miljoen dollar op een totaal van 453 miljoen dollar) kan recupereren bij herverzekeraars. Hoe sterk is die garantie?

Ivan Van de Cloot : “Je mag je daar niet op blindstaren. Detroit is niet de enige Amerikaanse stad met financiële problemen, er zullen ongetwijfeld nog andere faillissementen volgen. Bij elk nieuw geval, en dus bij elke nieuwe schadeclaim, worden de herverzekeraars zwakker. De vraag is dus hoe sterk die bescherming is. Dat wordt afwachten.”

Het verlies komt uiteindelijk opnieuw op de schouders van de Belgische en Franse belastingbetaler terecht. Is er dan geen andere oplossing?

Ivan Van de Cloot: “Het is ontoelaatbaar dat de belastingbetaler alleen moet opdraaien voor de verliezen van Dexia en andere banken. Dexia was zeer actief in de Verenigde Staten, dus kunnen er nog meer lijken uit de kast vallen, met opnieuw verliezen tot gevolg. Zo kan het niet verder, en het is aan de politici om dat dossier op een doordachte manier af te handelen. Het kan niet door de beugel dat de grote tegenpartijen van Dexia geen enkel verlies dragen.”

“Na het faillissement van Lehman Brothers werd duidelijk dat Goldman Sachs – in tegenstelling tot andere financiële instellingen – volledig werd vergoed voor zijn blootstelling aan de failliete bank. Die dag heeft de toenmalige Amerikaanse minister van Financiën Henry Paulson intensief getelefoneerd met zijn ex-collega’s bij Goldman Sachs. Ik heb in het Belgische parlement gesteld dat het de taak van de parlementsleden is klaarheid te brengen over de tegenpartijen van Dexia, want daar zitten ook zulke grote jongens tussen. Net als in Cyprus moeten bij Dexia de grote schuldeisers mee in bad worden getrokken – een zogenoemde bail-in. Dat is een betere oplossing dan bijvoorbeeld de waarborgvergoeding te verlagen van 50 naar 5 basispunten, wat al is gebeurd.”

“Maar de Belgische politici houden zich liever afzijdig vanwege de politieke geladenheid van het dossier – denk aan de Gemeentelijke Holding – en laten het over aan experts. Ze moeten beseffen dat het op een bepaald moment onvermijdelijk wordt de schulden te herschikken. De geschiedenis toont aan dat dit de enige weg is als de schuldopbouw ontspoord is. Enkel door schulden te herschikken kan Europa een Japans deflatiescenario vermijden. De echte discussie in Europa gaat dan ook niet over besparen tegenover niet besparen, maar over verliezen slikken op onhoudbare schulden of niet. Worden de schulden niet herschikt, dan veroordelen we elkaar tot een economische rampenzone. Een schuldherschikking was onder ECB-voorzitter Jean-Claude Trichet lange tijd taboe. Trichet had uit het Lehman-debacle enkel geleerd verliezen door te schuiven naar de belastingbetaler.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content