‘Farmasector moet niet klagen’

Het openlijke gegoochel met tientallen miljarden voedt het imago van farma als een veel te rijke sector, oordeelt Trends-redacteur Bert Lauwers

Het is natuurlijk omdat Marc Coucke betrokken partij is in de recentste overnamesoap in de farmasector – met Teva, Mylan en Perrigo in de hoofdrol – dat ze bij ons zo in het oog springt. Maar de farmasector staat al veel langer bol van dat soort opwindende saga’s, die onveranderlijk gepaard gaan met ronkende verklaringen en duizelingwekkende bedragen. Zo was er eind vorig jaar een nog duurder feuilleton, waarbij Actavis uiteindelijk botoxproducent Allergan verwierf voor 53 miljard euro.

Onvermijdelijk gaan zulke miljardendansen gepaard met zwaar gepoker door de betrokken partijen om zo veel mogelijk uit de deal te halen. Zo ook hier. Perrigo heeft Omega Pharma gekocht, maar het kreeg dan een bod van Mylan, dat zich daarmee wilde wapenen tegen een nakend bod van het Israëlische Teva. Samen zijn Mylan en Perrigo een te grote hap voor Teva. Dat bod van Teva is er nu ook gekomen met – zoals kon worden verwacht – een belangrijke voorwaarde: Mylan moet zijn bod op Perrigo laat vallen.

Perrigo ruikt nu zijn kans: het verwerpt het bod van Mylan. Niet omdat het niet zinvol zou zijn, wel omdat Perrigo het ruim onvoldoende vindt. En Perrigo zit in een zetel. Het kan er rustig op gokken dat Mylan liever een hoop geld extra op tafel legt dan dat het zelf wordt opgeslokt door grote boeman Teva.

Het is lang niet het eerste dure potje schaak in de farmasector, en het zal zeker niet het laatste zijn. De grote spelers in de sector zitten nu eenmaal in een vicieuze cirkel, waarbij ze grote en dure overnames moeten doen om hun aandeelhouders te sussen. Die eisen groei, en er is geen eenvoudiger manier dan die te kopen. Maar zo eenvoudig is dat natuurlijk allemaal niet. Die monsterinvesteringen moeten ook worden terugverdiend.

Hoe dat zal gebeuren, laat zich meteen raden: via de verkoopprijzen van geneesmiddelen. Dat al dat openlijke gegoochel met tientallen miljarden ook voortdurend het imago van farma als een veel te rijke sector voedt, zal die bedrijven en hun aandeelhouders allicht worst wezen. Maar ze moeten dan ook niet komen klagen als de overheden in hun zoektocht naar besparingen in de gezondheidszorg, vroeg of laat dieper in de schatkisten van de farmasector komen graaien.