Het Chinese staatsbedrijf SGID voert exclusieve onderhandelingen over de aankoop van een belang van 14 procent in de Vlaamse distributienetbeheerder Eandis. Drie vragen over de operatie. De bedoeling is dat de akkoorden voor eind juni worden ondertekend, zodat de transactie afgerond raakt tegen eind dit jaar. Het transactiebedrag is nog niet bekendgemaakt, al wordt gesproken over meer dan 500 miljoen euro.
Waarom zocht Eandis een partner?
Eandis is de netbeheerder voor elektriciteit en gas in 229 Vlaamse steden en gemeenten, die er ook de eigenaar van zijn. Het bedrijf ontstond als operationele werkmaatschappij van zeven intercommunale distributienetbeheerders: Gaselwest, IMEA, Intergem, Imewo, Iveka, Iverlek en Sibelgas. De operatie om die zeven te fuseren tot Eandis Assets is nog niet volledig afgerond, al is het wel de bedoeling dat de Chinezen instappen in het gefuseerde bedrijf.
Het energiebedrijf Electrabel Engie bezat tot twee jaar geleden nog een financiële participatie van 21 procent in de zeven intercommunales, maar had eerder al zijn bestuurszitjes opgegeven. Het bedrijf moest volgens de Vlaamse wetgeving sowieso vertrekken uit Eandis, bij de eerste intercommunuale op 21 december 2015, bij andere ten laatste op 31 december 2018. De gemeenten van hun kant hadden enkele procenten in het verkoopfiliaal Electrabel Customer Solutions (ECS), waar ze wel 40 procent van de winst opstreken.
De uitstap was het laatste puzzelstuk in de ontvlechting van de Vlaamse gemeenten en Electrabel. Eerder stapten de gemeenten uit Electrabel en verhoogden ze hun belang in Elia en Fluxys. Parallel trokken Electrabel en zijn moederbedrijf GDF Suez zich terug uit Elia en Fluxys en werd het grootste deel van de participatie in Eandis verkocht.
Het aantrekken van een nieuwe langetermijnaandeelhouder moet helpen om de investeringsprogramma’s uit te voeren, onder andere in de overstap naar slimme netten en de ombouw van het gasdistributienet van laag- naar hoogcalorisch gas. De kredietwaardigheidsscore van SGCC, het moederbedrijf van SGID, is daarbij een troef om goedkoper leningen af te sluiten. SGCC heeft dezelfde kredietrating als China’s staatsschuld: AA- bij S&P, Aa3 bij Moody’s en A+’ bij Fitch.
Wie is SGID?
State Grid International Development Limited (SGID) is een volledige dochteronderneming van SGCC, State Grid Corporation of China. SGID is verantwoordelijk voor de overzeese investeringen van SGCC. Het heeft ook een portefeuille van transmissie- en distributiebedrijven opgebouwd in Italië, de Filipijnen, Brazilië, Portugal, Australië en Hongkong.
SGCC is het grootste nutsbedrijf ter wereld. Het heeft volgens de website 1,87 miljoen werknemers. Ter vergelijking: Eandis telt 4000 medewerkers. De netwerken die het beheert, voorzien 1,1 miljard mensen van energie. Het bekleedt al vijf jaar op rij de zevende plaats in de Fortune Global 500, de ranglijst van grootste bedrijven ter wereld. Het beheert activa ter waarde van omgerekend 430 miljard euro, en boekte vorig jaar een omzet van 305 miljard euro.
Wat willen de Chinezen bereiken bij Eandis?
“SGID beschouwt Eandis als een uitstekende investeringsopportuniteit in een goed geleide gereguleerde infrastructuurbeheerder met stabiele kasstromen en een duidelijke focus op dienstverlening aan de Vlaamse bevolking”, klinkt het in het persbericht. Daarin steekt ook een niet nader genoemd ‘senior management’-lid de loftrompet over het Vlaamse bedrijf, dat ze willen assisteren met kennis en best practice.
Dat ze via de samenwerking met de gemeenten ook politieke invloed kopen, is wellicht geen toeval. De participatie past volgens De Tijd in het One Belt One Road-plan dat de Chinese leider Xi Jinping in 2013 uitzette. Daarmee wil hij het belang van China in de wereld verhogen en de export van Chinese producten vergemakkelijken, door te investeren in infrastructuur, culturele uitwisselingen en de handel uit te breiden. Bedoeling is om samenwerkingsverbanden op te zetten tussen China en de rest van Eurazië, en heeft twee onderdelen, de landgebaseerde Nieuwe Zijderoute (Silk Road Economic Belt) en de Maritieme Zijderoute. Het plan zou, indien volledig uitgevoerd, ruim 7 triljoen euro kosten. Wegens die torenhoge kostprijs zijn er ook veel twijfels of China er echt mee wil doorgaan of uiteindelijk zal kiezen voor een beperktere invulling.
