Christian Reinaudo (CEO Agfa-Gevaert): ‘Ik heb geen marge om te manoeuvreren’

Christian Reinaudo, de Franse CEO van de beeldvormingsgroep Agfa-Gevaert, is niet bereid toegevingen te doen aan de stakende arbeiders die de fabriek en het hoofdkwartier in het Antwerpse Mortsel hebben lamgelegd.

Het conflict bij Agfa, dat op 20 februari uitbrak, draait rond een nieuwe brugpensioenregeling, die voor de arbeiders minder gunstig is. Vanmorgen werden op de valreep conflicten tussen stakers en politie en werkwilligen vermeden, doordat Reinaudo de werkwilligen verzocht terug naar huis te gaan, en aan politie en deurwaarders verzocht zich verder afzijdig te houden. “Ik wil geen bloed aan mijn handen”, zei Reinaudo op een persconferentie in een Antwerps hotel, op veilige afstand van Agfa.

Het conflict zit muurvast, maar Reinaudo benadrukt dat er geen ruimte is voor toegevingen aan de stakers. “Eerlijk, ik heb geen marge om te manoeuvreren”, zei Reinaudo. “Het bedrijf zit in een situatie waarin we moeten vechten voor elke cent, elke euro, om te zorgen dat het bedrijf er weer bovenop komt. Het baart me zorgen dat plots weer die duivel uit het verleden opduikt, nu Agfa eindelijk begint te herstellen na zes moeilijke jaren van economische daling.”

Reinaudo wijst erop dat het er de voorbije jaren meermaals bijzonder slecht heeft uitgezien. Alleen dankzij de kostenbesparingen door Reinaudo en zijn voorganger, Jo Cornu, de huidige CEO van de NMBS, werd het hoofd boven water gehouden. “De schuld van het bedrijf is gedaald van 800 miljoen euro zes jaar geleden naar ruim 200 miljoen nu. De kosten om het bedrijf te runnen, hebben Cornu en ikzelf met ongeveer 300 miljoen gereduceerd. Zonder die ingrepen zou het bedrijf twee keer failliet zijn geweest. Jo Cornu redde het bedrijf in 2009 en ik in 2011.”

Reinaudo wees er wel op dat Agfa naar alle verwachting over 2013 uit de rode cijfers zal zijn. “Maar dat komt vooral omdat we het gezondheidszorgsysteem voor de gepensioneerden in de Verenigde Staten hebben stopgezet. Een harde beslissing.”

Reinaudo benadrukte opnieuw dat er in de fabriek in Mortsel geen behoefte is aan brugpensioen. “We hebben in het verleden enorme inspanningen gedaan om activiteiten naar Mortsel te brengen, onder meer door een fabriek in Argentinië gedeeltelijk te sluiten,” legt de CEO uit. “Maar er is in dit bedrijf een soort van traditie, waarbij arbeiders op hun 56ste op brugpensioen gaan met 300.000 euro, gespreid over negen jaar.”

Reinaudo hoedt zich er intussen voor om te veel olie op het vuur te gieten. “De staking is een absoluut recht van de vakbonden”, klonk het. “Dat contesteer ik niet, maar wel dat veel mensen worden verhinderd om te werken. Je hebt nu de vreemde situatie waarbij je ruim 600 mensen hebt die de anderen gijzelen.” In Mortsel werken in totaal 3400 mensen, niet alleen in de filmfabriek, maar ook in het hoofdkwartier, in andere beslissingscentra en in onderzoek en ontwikkeling.

“De oorlog woedt voor mij niet in het bedrijf, maar buiten het bedrijf”, zei Reinaudo nog. “Ik vecht tegen Kodak, Fuji, GE en Philips. Maar ik heb soms het gevoel dat ik een beetje vecht met bokshandschoenen tegen kalasjnikovs, of dat ik de olympische honderd meter loop met ski’s aan”, zegt de CEO, die hoopt dat het conflict niet te lang aansleept. Zodra de voorraden zijn opgesoupeerd, zullen de klanten namelijk bij de concurrenten aankloppen.