Het fel bejubelde bankgeheim in Zwitserland blijkt een stille dood te sterven. Het Zwitserse parlement nam vorige week immers een beslissing om meer informatie uit te wisselen over bancaire tegoeden.
De Europese Spaarrichtlijn
Vorige week kondigde het Zwitserse Ministerie van Financiën aan dat ze een bedrag van 18,5 miljoen Zwitserse frank (15 miljoen euro) aan België zullen overmaken. Waarom zou Zwitserland dat bedrag overmaken, hoor ik u denken? Welnu, dat is te danken aan de Europese Spaarrichtlijn. Deze richtlijn is door de EU aan Zwitserland opgedrongen. Het doel van de richtlijn is ervoor te zorgen dat natuurlijke personen die in het buitenland beleggen, belasting op de door hen ontvangen interesten betalen. De richtlijn vindt dat dit best gebeurt via informatie-uitwisseling. Die informatie-uitwisseling botst evenwel met het Zwitserse bankgeheim. En dus is overeengekomen dat zij een voorheffing inhouden die vervolgens voor 75% wordt doorgestort aan de woonplaatsstaat van de belegger. En zo krijgt België (en andere EU landen) jaarlijkse een cadeautje van Zwitserland.
Woonstaatheffing
De Europese spaarfiscaliteit is in voege sedert 1 juli 2005. Omdat een aantal EU- en niet EU-landen zich niet konden verzoenen met gegevensuitwisseling, werd een systeem van woonstaatheffing ontwikkeld. Beide systemen bestaan parallel naast elkaar. In de EU hebben Oostenrijk, Luxemburg en België voor de woonstaatheffing gekozen. Sedert januari 2010 wisselt België evenwel toch gegevens uit. Buiten de EU, is vooral het verdrag tussen de EU en Zwitserland van belang. Door dit akkoord gingen ook vele andere derde landen zoals Monaco en Andorra door de knieën. En zo werd in 2005, na meer dan vijftien jaar onderhandelen, een Europese spaarfiscaliteit boven het doopvont gehouden.
Het tarief van de bronheffing bedroeg 15%. Per 1 juli 2008 werd het bedrag opgetrokken naar 20% om vanaf 1 juli 2011 maar liefst 35% te bedragen. De bronheffing ligt dus hoger dan de eigenlijk verschuldigde belasting; het recent verhoogd tarief van roerende voorheffing bedraagt immers ‘slechts’ 25%. Gelukkig is een verrekening van de ingehouden woonstaatheffing mogelijk. Dit veronderstelt dat de genieter de interesten aangeeft. In dat geval wordt de Belgische belasting verminderd met de reeds betaalde woonstaatheffing en wordt een eventueel overschot terugbetaald. Maar velen geven deze interesten niet aan; voor hen geldt de vreemde vaststelling dat zij én teveel belasting betalen én toch nog steeds frauderen. Niet echt optimaal dus.
Informatie-uitwisseling
Het uiteindelijke doel van de Europese spaarfiscaliteit is de uitwisseling van gegevens. Vele jaren is gedacht dat Zwitserland nooit overstag zou gaan. Langzaamaan daagt het zelfs bij de meest overtuigde believers van het bankgeheim dat ook het Zwitserse voor de bijl gaat. Dit als gevolg van vele evoluties die allemaal dezelfde betrachting hebben, namelijk volledige transparantie ten aanzien van de fiscus. Zo werd vorige week door het Zwitserse parlement de fel gecontesteerde ‘Lex USA’ goedgekeurd. Ook zit er een nieuwe EU-bijstandsrichtlijn in de pijplijn en werd het licht op groen gezet om met Zwitserland over de verstrengde spaarrichtlijn te onderhandelen. Tot slot zijn er ook nog initiatieven aangaande FATCA en binnen de context van de OESO. Het is duidelijk dat volledige informatie-uitwisseling voor de deur staat. Dit ontkennen, is het zonlicht ontkennen. Hoog tijd dus om de juiste beslissingen te nemen. Volg de discussie mee op Twitter via @Anton_Rivus.
Anton van Zantbeek
Rivus Advocaten
