Yellen blijft de markten domineren

Vorige week keek iedereen met hooggespannen verwachtingen uit naar de jaarlijkse bijeenkomst van de centrale bankiers in Jackson Hole, in de Amerikaanse staat Wyoming. In het bijzonder hingen de financiële markten en media weer aan de lippen van Janet Yellen.

Door vooral de betere banenrapporten (al worden die de maand nadien vaak wel neerwaarts herzien) van de jongste maanden kwamen weer een aantal gouverneurs van de Federal Reserve in de media een renteverhoging als gepast aankaarten.

Zenuwachtig gedoe

En omdat het meer dan één geïsoleerd geval was, begonnen de markten er wel degelijk oren naar te hebben. De verwachting van een renteverhoging in een wereld waar renteverlagingen, nulrente en zelfs negatieve rente de jongste jaren de norm zijn geworden maakt beleggers sowieso zenuwachtig. Wegens onwennig.

Beleggers wilden dan ook van de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank bevestiging krijgen dat die hints over een renteverhoging ernstig dienden genomen te worden. Een zeer concrete Yellen krijg je natuurlijk nooit. Maar ze was wel in die mate duidelijk dat de kans behoorlijk groot is dat we dit jaar na december vorig jaar een tweede renteverhoging zullen krijgen. De kans dat dit reeds op 21 september het geval zal zijn, is niet zeker.

Blijvende verslaving

Gebaseerd op de futures schat de markt die kans nog steeds minder dan één op twee in. Voor een renteverhoging met 25 basispunten in december is die kans wel groter dan 50 procent. Waarmee de Fed kan bevestigen dat de opwaartse rentecyclus een feit is. Al blijft Yellen steeds een slag om de arm houden. Zowel de eigen als de internationale macro-economische cijfers blijven van dichtbij gevolgd en hebben wel degelijk een impact op het tempo van de doorgevoerde rente-aanpassingen.

De marktreacties op elke toespraak, maar zelfs op zinnen en woorden uit die toespraak illustreert nogmaals de extreme verslaving van markten aan de politiek van de centrale banken. Of het veel uitmaakt voor de (reële) economie mag betwijfeld worden, maar voor de financiële economie overduidelijk wel. De (reële) wereldeconomie blijft zoeken naar groei en groeiherstel.

Economische stilstand

Ondanks de gigantische geldinjecties van de centrale banken hebben de meeste instellingen hun groeiverwachting voor dit jaar nog (licht) verlaagd. Het zou dus zo maar kunnen dat 2016 het jaar met de laagste groei voor de wereldeconomie sinds 2009 wordt. De meeste instellingen gaan nu uit van een groei van de wereldeconomie tussen 2 en 2,5 procent voor dit jaar, terwijl dit de afgelopen jaren doorgaans tussen 2,5 en 3 procent lag. Hoe dan ook blijven we mijlenver verwijderd van de groeicijfers van voor de financiële en economische crisis van 2008-’09. Afgerond een halvering.

Als we wat dieper op de groeiverwachtingen ingaan, dan zien we dat die voor de mature, westerse economieën verder naar beneden gaan. Zowel voor de VS, eurozone, Verenigd Koninkrijk (uiteraard door de ‘brexit’) als Japan. Voor de opkomende markten blijven de vooruitzichten stabiel of worden lichtjes verhoogd. Algemeen zit er een internationale, opwaartse rentecyclus zeker nog niet aan te komen. Iets waar de Fed ook rekening mee moet houden.