Wil de laatste particuliere belegger het licht uitdoen?

We kunnen niet anders dan reageren op wat op tafel ligt bij de begrotingsbesprekingen en op een aantal sociaaleconomische hervormingen. De particuliere aandelenbelegger krijgt weer de volle lading.

Op hem loert een driekoppig monster: een verhoging van de beurstaks, een verhoging van de roerende voorheffing van 27 naar 30 procent en ­- last but not least at all – een meerwaardebelasting op aandelen met tarieven tot 30 procent voor wie binnen het jaar verkoopt.

De schaamte voorbij

Dat is de schaamte voorbij. Louter om een symbool binnen te halen, wordt het beleggen in aandelen door particulieren zo zwaar aangepakt dat het in feite ten grave wordt gedragen. Uiteraard kunnen we ons daar niet mee verzoenen. Het is een extreme discriminatie van de kleine, particuliere aandelenbelegger tegenover beleggers in fondsen, goud, kunst, oldtimers, vastgoed enzovoort.

De handel in kleinere aandelen was dit jaar al met een derde teruggevallen en beursintroducties hebben we niet meer gehad, op de spreekwoordelijke uitzondering na (van ASIT Biotech, waarvan de IPO in ons land overigens flopte). De schade door de speculatietaks was al aanzienlijk, nu dreigt een complete ramp.

Onzekere opbrengst

Een uitverkoop van Belgische aandelen zou voor de deur kunnen staan en beursintroductie hoeven we niet meteen te verwachten. De beurs als financieringsbron zal opdrogen. Het zijn allemaal argumenten om een meerwaardebelasting van die omvang een slechte maatregel te vinden.

Maar ook als een meerwaardebelasting moeten dienen om de begroting te helpen stutten, is ze technisch een van de slechtst mogelijke maatregelen die je kunt bedenken. De jaarlijkse opbrengst is totaal onzeker. De raming voor een specifiek begrotingsjaar is volledig nattevingerwerk. Want ze veronderstelt dat je de evolutie van de beurzen moet kunnen inschatten. Als de beurzen in een jaar 20 procent zakken, liggen de opbrengsten uit meerwaarden uiteraard veel lager dan als de aandelenmarkten 20 procent klimmen. Bovendien heeft de speculatietaks voldoende bewezen dat er ontwijkingsgedrag zal volgen en dat de inkomsten bij voorbaat overschat zullen zijn.

Tegen de trend in

Internationaal is de tendens dan ook veeleer de bestaande vormen van vermogenswinstbelastingen af te bouwen dan er extra bij te creëren. België gaat helemaal tegen die stroom in.

Een meerwaardebelasting op aandelen is enkel te overwegen in het kader van een algemene, ruime vermogenswinstbelasting, maar dan met een beperkt tarief. Enkel aandelen extra zwaar belasten zal alleen maar leiden tot een rush op beleggingsfondsen en vooral op vastgoed. België is een van de landen die het afgelopen decennium aan een vastgoedcrash ontsnapt zijn. Gelukkig, want vastgoedcrashes zijn nefast voor de privé-consumptie en gaan steevast gepaard met een economische recessie.

De kans is reëel dat een meerwaardebelasting de Belgische vastgoedprijzen opjaagt doordat de vermogende particulier zijn beleggingsgedrag aanpast en zo een grote zeepbel blaast.

Hopelijk keert dit weekend alsnog het gezonde verstand terug!