Het was een hete fiscale week. De kranten stonden bol van het fiscale nieuws. In het kielzog gaf Jan en Alleman zijn (al dan niet gefundeerde) fiscale mening. Er werd zowaar een werkgroep in het leven geroepen voor een eerlijkere fiscaliteit met website en al. De eens zo saaie fiscaliteit is sexy geworden!
Geen sanctie voor foute aangiftes
Tussen het fiscale gewoel verscheen een belangrijk bericht dat wat tussen de plooien is gevallen. De krant De Standaard meldde dat de fiscus foute ‘Di Rupo’-aangiftes onbestraft zal laten. De meeste belastingplichtigen zullen pas echt met de fiscale maatregelen van Di Rupo geconfronteerd worden op 30 juni 2013 (aangifte personenbelasting). Anderen worden er evenwel nu reeds mee geconfronteerd. Die personen kunnen evenwel op hun twee oren slapen. Als ze de ‘Di Rupo’-maatregelen aan hun laars lappen, zullen ze geen sanctie krijgen. Waarom ? Welnu, omdat de regeling te complex is en fiscus niet klaar is. Op zich een verbazend bericht. De fiscus minimaliseerde evenwel onmiddellijk in de krant De Tijd. Het zou over amper 0,1% van het totaal aantal aangiftes gaan (4800 aangiftes). Een marginaal fenomeen dat dus best snel onder de mat wordt geschoven. Maar marginaal of onbelangrijk is deze vaststelling niet. Iedereen moet fiscaal gelijk behandeld worden. Het blijft een dramatisch en openlijk erkennen van falen. Maar nog ernstiger is het de voorbode van het onheil dat ons allemaal te wachten staat.
Afschaffing bevrijdende roerende voorheffing
Een onheil is nu reeds een feit; de afschaffing van de bevrijdende roerende voorheffing. De bevrijdende roerende voorheffing was immers een perfecte en efficiënte belasting. De overheid kon ze innen zonder grote inzet van mensen en middelen. De belegger hoefde zelf niets doen. De bank hield de roerende voorheffing in en stortte die onmiddellijk door naar de schatkist. Enkel diegenen die in het buitenland belegden moesten hun roerende inkomsten melden op hun jaarlijkse belastingaangifte. Dat efficiënte systeem is zonder reden bij het vuil gezet. In de plaats werd een complexe regeling op poten gezet dat er op neerkomt dat alle Belgen hun roerende inkomsten (en ingehouden voorheffing) moeten aangeven. Mocht dit meer belastingen opleveren, zou je dat kunnen begrijpen. Maar dat is niet geval. De belasting is immers reeds voldaan via de roerende voorheffing. De voorheffing werkt enkel niet meer bevrijdend, zodat zich een louter administratieve aangifte opdringt. Dit heeft veel weg van een kafkaiaanse ‘pestmaatregel’.
Er is maar één manier om dit probleem op te lossen. Het in ere herstellen van de bevrijdende roerende voorheffing. Enkel op die manier komen we dichter bij het door Jef Vuchelen in Trends geschetste ideaalbeeld. Met name dat het beste wat ons kan overkomen, werkloze fiscalisten zijn. Fiscaliteit mag immers niet sexy zijn. Ze moet gewoon doen waarvoor fiscaliteit is bedoeld. Geld in het laadje brengen. Alle berichten over de manke fiscaliteit leiden tot onrust en verminderde opbrengsten. Een opgejaagde kip legt immers geen eieren. Volg de discussie mee op Twitter via @Anton_Rivus.
Anton van Zantbeek
Advocaat Rivus
