Powell heeft alle redenen om Amerikaanse rente niet te wijzigen
Het rentebesluit van de Federal Reserve (Fed) was vorige week woensdag een van de belangrijkste gespreksonderwerpen op de financiële markten. Het werd, zoals verwacht, een maat voor niets.
De rente bleef ongewijzigd op de vork 4,25 tot 4,50 procent. Daarmee staat het voornaamste rentetarief op hetzelfde niveau als op 14 december 2022. Vandaar ging het gestaag hoger tot 26 juli 2023, toen de rente piekte op 5,50 procent. Sindsdien gaat het in stapjes van 0,25 procentpunt weer naar beneden. Sommigen hadden gedacht dat het bij dit recente rentebesluit weer neerwaarts zou gaan. Niet dus. En om de rente ongewijzigd te laten, heeft Jerome Powell, de voorzitter van de centrale bank, alle redenen.
Sterke arbeidsmarkt
Zo is de werkgelegenheid in de Verenigde Staten in april meer gestegen dan verwacht. Het aantal banen steeg met 177.000. Experts hadden maar 138.000 extra jobs voorspeld. Het wijst op een sterke economie, die niet direct extra zuurstof in de vorm van een lagere rente nodig heeft. Ook de stijging van de lonen viel mee. Natuurlijk spelen de dreigende invoertaksen een belangrijke rol in het beslissingsproces van de Fed. Vrijwel iedereen verwacht dat die de inflatie zullen doen stijgen. De hogere belastingen zullen ten minste deels doorgerekend worden aan de Amerikaanse consumenten. De prijzen van ingevoerde producten gaan dus omhoog.
De gevolgen daarvan zullen pas de komende maanden voelbaar worden. De arbeidsmarkt zal verzwakken als president Donald Trump zijn aangekondigde maatregelen effectief doorvoert. Die reageert normaal met vertraging, omdat werknemers niet direct ontslagen worden als het plots minder goed gaat. Daarom verwachten we pas een volgende renteverlaging op 29 juli. Tegen dan hebben de Fed-bestuurders meer zekerheid over de resultaten van het beleid van de regering.
Slaan en zalven
Maar het wordt almaar meer duidelijk dat Trump van onzekerheid een handelsmerk probeert te maken. Dreiging wisselt hij af met zalving. De financiële markten hebben daar een grondige hekel aan. We weten dat de president en Fed-voorzitter Powell een ongemakkelijke relatie hebben. Trump wil in een impulsieve reactie de rente snel naar beneden halen. De eerder omzichtige Powell aarzelt, omdat de gevolgen van de dreigende importtaksen boven de markten hangen. Moet Powell daarom ontslagen worden, zoals Trump eerder suggereerde, of mag hij aanblijven, zoals de president al schoorvoetend heeft verkondigd?
Nulinflatie
Intussen is de inflatie in Zwitserland vorige maand gezakt tot nul. Het is best mogelijk dat de Zwitserse centrale bank (SNB) op de vergadering van 19 juni de rente opnieuw zal verlagen. Die zou dan op 0 procent uitkomen. Dat zou in principe nadelig zijn voor de frank, maar vermogende mensen lijken zich daar niets van aan te trekken. De Zwitserse munt behoudt meer dan ooit haar status van veilige haven in onzekere tijden. Treasuries, de Amerikaanse staatsobligaties, hebben ook zo’n status, maar de laatste maanden lijkt die te verbleken door de strapatsen van Donald Trump. Als die over een paar maanden de invoertaksen doorvoert, waarmee hij al geruime tijd dreigt, zal dat ingrijpende gevolgen hebben voor de staatsleningen.
De rendementen waren begin dit jaar opgeklommen tot 4,8 procent. Gelukkig voor de schatkist lijkt de druk op de lange rente wat afgenomen. Momenteel bedraagt die 4,33 procent. Maar dat is nog altijd dicht bij het hoogste niveau in vijf jaar. Grote beleggers hebben de voorbije maanden staatspapier gedumpt uit schrik dat de nakende handelsoorlog de Amerikaanse economie zwaar zal treffen. Ook China, dat voor 760 miljard dollar aan Treasuries bezit, zou aan de verkoopzijde staan.
Hedgefondsen, die geld hebben geleend om in te zetten op kleine verschillen tussen de prijzen van Treasuries en de koers van futures, zouden eveneens al relatief veel staatsobligaties verkocht hebben. Ze werken met een hefboomeffect om grote winsten te realiseren op het verschil tussen de prijs van de future en de koers van de obligatie. Maar die hefboom kan zich ook tegen hen keren en dan zijn de verliezen niet te overzien. Om dat te vermijden verkopen ze nu al Treasuries, met alle gevolgen van dien.
Berkshire Hathaway beschikt over 350 miljard dollar cash en kortlopend Amerikaans papier.
Recessievrees blijft
Intussen klinkt het gevreesde woord ‘recessie’ alweer in economische kringen. Een recessie is een periode van economische teruggang. Vaak wordt een inkrimping van de groei van het bruto binnenlands product (bbp) voor ten minste twee opeenvolgende kwartalen gehanteerd. Bij een recessie geven mensen en bedrijven minder uit. Bedrijven besparen op personeelskosten en de werkloosheid neemt toe. Door een afnemende vraag dalen de bedrijfswinsten en dus ook de beurskoersen. Als dan ook de lange rente stijgt, betekent dat een horrorscenario voor de overheid. Die moet proberen de economie weer aan te zwengelen door zelf meer te investeren. Maar de Amerikaanse overheid heeft al een enorme schuldenberg en die zal nog toenemen tegen fors stijgende rentekosten.
Over een paar maanden, als de pauze voor de Amerikaanse invoertaksen verstreken is, weten we wellicht meer. De ingesteldheid van de binnenkort afzwaaiende meester-belegger Warren Buffett indachtig, zouden we ons momenteel het best aan de zijlijn van de financiële markten opstellen. Zijn vehikel, Berkshire Hathaway, beschikt over 350 miljard dollar cash en kortlopend papier. Weinig analisten durven die strategie in twijfel te trekken.
De negen levens van Paul Gheysens
Geruime tijd geleden hadden we een obligatie van Ghelamco in de Obligatieselectie opgenomen. We deden ze van de hand toen bleek dat de vastgoedgroep van topman Paul Gheysens in moeilijkheden dreigde te verzeilen. Vandaag, na de uitgestelde publicatie van de jaarresultaten, zijn de gevaren nog altijd niet van de baan. De ‘tijdelijk beperkte cash- en liquiditeitspositie’ blijkt veel rampzaliger dan eerder voorgesteld. Het nettoverlies is sinds 2023 vertienvoudigd tot 324 miljoen euro.
De kat met negen levens, zoals Gheysens weleens wordt genoemd, heeft er al heel wat opgebruikt. Op de gestegen rente- en bouwkosten had hij, onder meer door de erg hoge schuldenlast, geen pasklaar antwoord. Heel wat projecten werden halsoverkop met een aanzienlijk verlies verkocht. Het moet gezegd, dat een deel van de problemen te maken heeft met externe factoren. Zo moest Ghelamco op de Londense toren The Arc, het eerste project van dochter Marie-Julie, een afwaardering van 119 miljoen euro boeken, door het faillissement van de hoofdaannemer.
Het vastgoedbedrijf moet dit jaar nog 420 miljoen euro schulden terugbetalen. Ondanks de massale uitverkoop van de voorbije maanden, zijn de problemen nog niet van de baan. De eerstvolgende deadline ligt half juni, wanneer het bedrijf een Belgische obligatie van 80 miljoen euro moet terugbetalen. Nauwelijks een maand later wacht een kleine obligatie van 30.000.000 Poolse zloty, zo’n 7 miljoen euro. Hoeveel levens heeft Paul Gheysens nog over?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier