Moeten we bang zijn van een nieuwe financiële crisis?

Verontrustende lezers stellen zich de vraag of er een nieuwe financiële crisis op til is. Volgens Danny Reweghs, beursanalist bij Inside Beleggen zijn er enkele redenen om hoogtevrees van te krijgen.

We kregen de voorbije tijd verscheidene vragen van ongeruste lezers of er geen zware correctie of zelfs een crash op de beurzen op komst is. Sommigen sturen zelfs filmpjes door waar de een of andere Amerikaanse goeroe zo’n beursstorm, inclusief een zware financiële crisis, aankondigt. Zolang er een crash in het vooruitzicht wordt gesteld, komt die er meestal niet. Het wordt gevaarlijker als niemand nog over een neergang spreekt en iedereen de klim als vanzelfsprekend beschouwt.

Maar er zijn natuurlijk heel wat redenen om hoogtevrees van te krijgen. Ruim een maand geleden vierden we acht jaar beursfeest op Wall Street, de op één na langste klim sinds 1900 zonder een correctie van minstens 20 procent. Intussen zit we al aan een hausse van 97 maanden. Enkel in de jaren twintig, van 1921 tot 1929, was er een nog langere stierenmarkt. Die hield toen 98 maanden aan. Dat record kan dus nog voor de zomer sneuvelen. Als we tenminste niet aan de vooravond van een zware terugval staan, zoals in oktober 1929, toen de beurs in ijltempo in elkaar klapte.

Een andere zorgwekkende factor die er nu bij komt, is dat sinds maart pas voor de derde keer sinds 1871 de CAPE-ratio boven 30 is geklommen. CAPE, de afkorting van cyclically adjusted price earnings, staat ook bekend als de Shiller PE-ratio, naar de Nobelprijswinnaar Robert Shiller, die de verhouding heeft uitgewerkt. Het is een koers-winstverhouding die wordt aangepast voor de conjunctuurcyclus door de gemiddelde winst van de afgelopen tien jaar te nemen in plaats van enkel die van vorig jaar of de verwachte winst voor dit jaar.

Ver boven het gemiddelde

De voorgaande keren dat die verhouding in de afgelopen bijna anderhalve eeuw boven 30 uitsteeg, was in 1929 en 2000. Bij de millenniumwissel kwam de CAPE-ratio zelfs tot een historische piek van 44,2. De beurs kan dus wel degelijk eerst nog wat duurder worden, alvorens de klap komt. Dat neemt niet weg dat we met een ratio van 29,2 bijna op het dubbele zitten van het historische gemiddelde van 16,7. De klim van 250 procent op Wall Street in acht jaar tijd is ook ver boven het historisch gemiddelde van +136 procent.

Het is de zoveelste bevestiging dat de beurshausse matuur is en dat het niet meer het moment is om nog massaal spaargeld om te zetten in aandelen. Maar toch denken we nog dat Wall Street het lengterecord van 98 maanden uit de jaren twintig zal breken en dat de Europese aandelenmarkten hun achterstand op de Amerikaanse beurs nog deels kunnen inhalen – als Marine Le Pen niet echt kan schitteren bij de Franse presidentsverkiezingen. Vanaf de zomer kunnen de dingen wel veranderen en nemen de risico’s op een stevige terugval wel toe.