‘Geen hete Griekse lente’

Volgens KBC-econoom Koen De Leus is de kans klein dat de onderhandelingen tussen Griekenland en zijn schuldeisers opnieuw ontsporen. De hoge schulden bij veel bedrijven is wel een risico.

Griekenland zit dezer dagen opnieuw rond de tafel met zijn internationale geldschieters. Ditmaal lijken beiden zijden de zaken niet op de spits te willen drijven. Wat is er vandaag zo anders dan vorige zomer, toen er wekenlang verhitte discussies gevoerd werden?

Koen De Leus: “Het gros van het pakket aan maatregelen dat Griekenland moet doorvoeren, is reeds geregeld. Enkel de bijkomende eis van het IMF voor het aanleggen van een extra buffer van 3,6 miljard euro, ligt de Grieken zwaar op de maag. Bijkomende maatregelen zouden daarbij automatisch in voege treden ingeval de Grieken afwijken van het initiële begrotingspad. “Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me”, denken Lagarde en co terecht.

Even slikken voor de Grieken, maar al bij al lijkt de kans klein dat we afstevenen op een hete lente. Waarom?

1. Er is deze keer niet echt een deadline, en de hindernis van de 3 miljard schuldterugbetaling in juli, kan opgelost worden met een bruglening van het ESM-noodfonds (net zoals in 2015).
2. De Grieks premier Tsipras krijgt een schuldherschikking (in de vorm van een schuldverlenging) als wortel voorgeschoteld in geval van een deal.
3. Voor de eurolanden is Griekenland een cruciale schakel in het oplossen van het vluchtelingenprobleem.
4. Het IMF wil van Griekenland geen gefaalde ‘bail-out’ maken.”

Met Johnson & Johnson en Microsoft zijn er maar twee bedrijven meer die nog de hoogste kredietscore AAA krijgen. Is dat een reden voor ongerustheid? Wat vertelt dit over de wereld? En zijn die ratingen nog belangrijk?

De Leus: “Het huidige tijdperk van financiële repressie en hyperactieve centrale bankiers houdt het aantal wanbetalingen beperkt. Maar onderhuids smeult het vuur verder. Dat er nog amper 2 bedrijven met een triple A-rating zijn, is een teken aan de wand. Volgend op de daling van 2008-2012 zijn de Amerikaanse bedrijfsschulden opnieuw opgelopen van 64,8 procent van het bbp naar 70,4 procent vandaag. De totale globale overheidsschulden verdubbelden volgens cijfers van The Economist van 28.801 miljard dollar eind 2007 naar 55.940 miljard dollar eind 2015.

Dergelijke schuldniveaus zijn maar houdbaar bij een stevige nominale groei of negatieve rente. Vandaar dat tal van landen met alle middelen proberen inflatie te creëren. Het globale ultrasoepele monetaire rentebeleid zal hierdoor ook nog lang aanhouden. Een te snelle verstrakking zou heel wat landen en bedrijven in betalingsmoeilijkheden te duwen.”

De Amerikaanse centrale bank zette de deur vorige week open naar een tweede renteverhoging in juni. Hoeveel renteverhogingen krijgen we dan nog dit jaar? En wat betekent dat voor de markten en de euro?

De Leus: “Sinds de start van het jaar schroefde de Fed-bestuurders het aantal verwachte renteverhoging terug van 4 naar 2. Na in maart als gevolg van de globale onrust een snelle renteverhoging te hebben uitgesloten, zette ze eind april de deur opnieuw op een kier. Doel was vooral de markten wat meer te positioneren in de richting van de Fed. Maar zelfs nu ramen de markten de kans op een renteverhoging in juni op amper 1 op 5. Een renteverhoging in december wordt amper ingeschat op 2 op 3. Een doelgerichte opmerking kan dit natuurlijk snel veranderen.

Voor het lopende jaar gaan we uit van nog twee renteverhogingen in de VS. De ECB daarentegen zal haar depositorente nog een hele tijd op -0,4 procent houden. Vermits de euro/dollar koers in belangrijke mate bepaald wordt door de evolutie van de verwachte renteverschillen, zou dit de euro lager moeten duwen. Voor het einde van het jaar gaat KBC uit van een euro/dollar wisselkoers van 1,10 dollar; voor eind 2017 is dat 1,08 dollar. Vandaag noteert de euro aan 1,15 dollar.”