We weten dat vele beleggers gesteld zijn op discretie. Men vindt het niet fijn dat de fiscus weet (of kan te weten komen) hoeveel men heeft. Die gekoesterde discretie wordt nu van alle kanten belaagd. Er zijn op dit vlak zowel Belgische als internationale initiatieven.
Anonimiteit verdwijnt snel
Zo is het “Belgische” bankgeheim pas afgeschaft. In dat kader komt er ook een register van bankrekeningen waarin de Belgische banken alle rekeningen zullen melden. Buitenlandse bankrekeningen moeten spontaan door de houder gemeld worden. Deze aangifteplicht staat overigens los van de verplichting om de rekening ‘op zich’ aan te geven. Een register van beleggingsverzekeringen komt er (voorlopig) niet. Wel moeten buitenlandse levensverzekeringen (zoals de buitenlandse rekeningen) sedert dit jaar worden aangegeven. De anonimiteit smelt als sneeuw voor de zon.
Internationaal worden we ook om de oren geslagen met op til zijnde wijzigingen. Zo staat er een verstrengde Spaarrichtlijn in de steigers, zijn er de initiatieven rond een US en EU FATCA, een nieuwe Bijstandsrichtlijn in de EU, verstrengde dubbelbelastingverdragen, enzovoort.
Laatste discrete vluchthavens
Discretie minnende beleggers worden dus echt belaagd. Ondanks alles kunnen beleggers (in België) blijven genieten van de bevrijdende roerende voorheffing. Van zodra de roerende voorheffing is ingehouden, vervalt de aangifteplicht. Dat is op zich een belangrijke administratieve vereenvoudiging. De discretie die je erbij krijgt is aardig meegenomen.
Onder de kerktoren kan je dus anoniemer beleggen dan in het buitenland. Dat geldt sinds dit jaar uitdrukkelijk ook voor de Belgische levensverzekering. Gelet op de melding van de verzekering aan de ontvanger van successierechten bij overlijden, gold de ‘Belgische’ levensverzekering lang als het kneusje op het vlak van discretie. Maar door de talloze recente (r)evoluties, is het lelijke eendje een discrete zwaan geworden. Het is zowat het enige product dat bij leven van de belegger niet op een of andere manier wordt gemeld of moet worden aangegeven. Gecombineerd met de aantrekkelijke fiscaliteit van de tak 21 (gewaarborgd rendement) of tak 23 (geen waarborgen), zullen velen het Belgische verzekeringspad volgen.
Daarnaast zijn er natuurlijk andere discrete oplossingen die ook fiscaal interessant kunnen zijn. Denk hierbij aan de kapitalisatiebevek, beleggen in een vennootschap, kunst, antiek, diamanten, goud, enzovoort. Uit recent gepubliceerde cijfers blijkt alvast dat de verkoop van brandkasten piekt. Dat doet vermoeden dat velen hun bankbeleggingen inruilen voor waardevolle tastbare roerende goederen. Gelet op de afschaffing van de aandelen aan toonder is dat niet echt evident meer. Men investeert dan in cash, diamanten, materieel geleverd goud, gouden munten, enzovoort. Het risico op verlies of diefstal neemt men er blijkbaar graag bij.
De zoektocht naar anonimiteit gaat dus in vele richtingen. Soms neemt men hierbij niet zo’n ‘slimme’ beslissingen. Discretie minnende beleggers kijken best nog even de kat uit de boom. Het is duidelijk dat we niet aan het einde zitten van de fiscale evoluties. De beleggingsfiscaliteit dreigt nog wel een aantal malen te zullen worden aangescherpt. Ook is de evolutie op het gebied van de gegevensuitwisseling nog niet op zijn eindpunt. Volg de discussie mee op Twitter via @Anton_Rivus.
Anton van Zantbeek
Advocaat Rivus
