In De Zevende Dag werd afgelopen weekend weer eens gezeurd over het feit dat België een fiscaal paradijs voor de rijken zou zijn. Het onderwerp werd opgerakeld naar aanleiding van een onderzoek van De Tijd.
Uit het onderzoek bleek dat enkele grote multinationale ondernemingen het Belgische regime van de notionele-interestafrek gebruiken. In plaats van tevreden te zijn dat multinationale ondernemingen zich überhaupt nog in België vestigen, vond sp.a-voorzitter Bruno Tobback het nodig in alle richtingen te schieten. Ook de particuliere beleggers – hoe kon het ook anders – kwamen in het vizier. Tobback erkende dat die al inspanningen hebben geleverd, maar het is kennelijk nog niet genoeg. Hoewel de notionele-interestafrek niets te maken heeft met beleggingen van particuliere Belgen, werd toch gepleit voor een belasting op vermogenswinsten. Sommigen scheppen er blijkbaar genoegen in om keer op keer beleggers te bashen.
Inkomsten of uitgaven
De toename van de politieke zenuwachtigheid is begrijpelijk. Er komen nieuwe begrotingscontroles aan en het ziet ernaar uit dat er weer miljarden moeten worden gevonden. En dan rijst de vraag: nieuwe inkomsten zoeken of de uitgaven verminderen? Om nieuwe inkomsten te vinden zijn er maar weinig mogelijkheden. De belastingen voor de bedrijven verhogen is geen optie, want zij moeten voor nieuwe werkgelegenheid zorgen. Ook de loontrekkenden en de zelfstandigen zijn fiscaal compleet uitgewrongen. En dus resten enkel nog de beleggers om geld te zoeken. Maar ook zij hebben de laatste jaren de ene belastingverhoging na de andere moeten slikken.
De maat voor nieuwe belastingen en belastingverhogingen is vol. Dus moet er eens echt worden nagedacht over een vermindering van de uitgaven. Het overheidsbeslag in België moet drastisch naar beneden. Maar dat hoort Bruno Tobback niet graag. Zijn electoraat is gebaat bij een hoog overheidsbeslag. In plaats van te klagen over het feit dat multinationale ondernemingen en vermogende buitenlanders naar België komen, zou Tobback beter een voorbeeld nemen aan Zwitserland. Dat land trekt ook grote ondernemingen en vermogende particulieren aan. Het is innovatief, het boekt overschotten op zijn begroting, het heeft lage belastingen en een zeer lage werkloosheid, het slaagt erin de vele allochtonen goed te integreren in het onderwijs en in het economische en sociale weefsel, en het heeft stipte treinen. Een studiereis naar Zwitserland is dus een veel beter idee dan het zoveelste pleidooi voor meer belastingen.
Op dit moment nieuwe inspanningen vragen aan de beleggers is oneerlijk en zelfs onkies. De beleggers hebben net een immense bijdrage geleverd. Zo werden de beurstaksen in 2012 maar liefst twee keer opgetrokken. De premiebelasting voor tak21- en tak23-beleggingsverzekeringen is bijna verdubbeld sinds begin dit jaar (van 1,1 naar 2%). De belasting op bepaalde inkoopbonussen is gestegen met 150 procent (van 10 naar 25%). Ook de belasting op intresten werd opgetrokken van 15 naar 25 procent. En dat terwijl de rendementen flinterdun zijn en het kleinste kind ziet dat het vet van de soep is. De overheid steekt dus het beste de hand in eigen boezem in plaats van alweer te graaien in de zakken van de beleggers.
Volg de discussie mee op Twitter via @Anton_Rivus
Anton van Zantbeek, advocaat Rivus
