Indien je als belegger actief aandelen of obligaties verhandelt, moet je rekening houden met een veelheid aan kosten. Het gaat hierbij om innings- en bewaringskosten, beurstaksen, makelaarslonen, beheerskosten,… Daar waar de kosten voor de bancaire dienstverlening lijken te dalen, zijn de beurstaksen onder Di Rupo I spectaculair gestegen. Bovendien zijn de kosten niet aftrekbaar waardoor de opeenvolgende belastingverhogingen dubbel zo hard aankomen.
Kosten
De bekende bancaire internetplatformen hebben gezorgd voor een kostendaling. De transactiekosten werden immers door vele online-brokers gedecimeerd. Per transactie wordt in vele gevallen slechts een vaste kost aangerekend en dus niet langer een percentage. Maar opgelet. Men moet natuurlijk ook andere zaken dan alleen maar transactiekosten in ogenschouw nemen.
Hogere beurstaksen
De regering Di Rupo heeft de beurstaksen in twee bewegingen naar ongekende hoogten gestuwd. Een eerste verhoging vond plaats in december 2011 en een tweede in augustus 2012. Voor aan- en verkopen van obligaties viel de stijging al bij al mee. Het tarief steeg van 0,07% naar 0,09% met een maximum van 650 euro per transactie in plaats van de eerdere 500 euro. Voor aandelen daarentegen was de stijging al belangrijker. Met name steeg het tarief van 0,17% over 0,22% tot 0,25%. De maximale belasting per kost per transactie steeg van 500 over 650 tot 740 euro. De echte klappen vallen te noteren in de fondsenmarkt. Daar steeg het tarief van 0,5% over 0,65% naar maar liefst 1%. De maximale kost steeg van 750 over 975 tot 1500 euro. Deze belasting gecombineerd met de belastingverhogingen in de inkomstenbelasting ingevoerd in december 2012 en in juli 2013, maken dat de belegger in kapitalistiefondsen fiscaal echt gepakt is. Door de vroegere fiscale voordelen van een kapitalisatiefonds, zijn velen in die richting gevlucht. Niet verwonderlijk dus dat daar ook de fiscale klappen vallen.
Niet aftrekbaar!
De impact van de beurstaksen wordt bij beleggen vaak onderschat. Zeker voor een kleine tot middelgrote actieve belegger, zijn beurstaksen een ware sluipmoordenaar voor het rendement. Bovendien is deze belasting niet aftrekbaar van de belastbare basis voor de roerende voorheffing. Deze belasting wordt immers op het bruto inkomen geheven en passeert de fiscus twee maal aan de kassa. De normaal voorzichtige belegger houdt enkel rekening met netto rendement. Dit betekent dat rekening moet gehouden met de kosten en de fiscale druk. Als deze redenering eerlijk wordt gedaan, komt men vaak tot de vaststelling dat actief beleggen voor de kleine belegger geen evidentie is. Dit zal veelal enkel het geval zijn bij een lange horizon, een ‘bull market, een heel vermogende belegger of een heel voorzichtige belegger. Volg de discussie mee op Twitter via @Anton_Rivus.
Anton van Zantbeek
Rivus Advocaten
