Beursblog: waarom Nvidia er nu los over is (in 8 grafieken)

Wie de recente koersprestaties van het steraandeel Nvidia, en bij uitbreiding Big Tech, in historisch perspectief plaatst, kan niet anders dan de wenkbrauwen fronsen. En zich schrap zetten.

Afgelopen week kreeg ik een presentatie in mijn mailbox van de hand van de strategen van Deutsche Bank (DB) met als titel Charts that make you go wow. Dat kopschrift had de nagel niet nauwkeuriger op de kop kunnen slaan.

Er is de jongste twee jaar al vaak in superlatieven over Nvidia gesproken, maar de slides van de DB-strategen tarten alle verbeelding.

Te beginnen met de omvang van het nieuwe superaandeel. Dat is in zijn eentje even groot als de totale marktkapitalisatie van geavanceerde economieën zoals Frankrijk en Duitsland.

In de afgelopen zes maanden heeft Nvidia zijn beurswaarde met 2.000 miljard dollar opgekrikt en daarmee is het goed voor 35 procent van de totale stijging van de Amerikaanse sterindex S&P500. Als je daar de koersstijgingen van de andere Amerikaanse techgiganten bij optelt, kom je al aan twee derde van de stijging van de index. “De beurs doet het goed”, hoor je mensen dan zeggen. “Nee, een paar bedrijven doen het heel goed, de rest van de beurs beweegt amper”, zou daar het antwoord op moeten zijn.

Ondertussen mogen drie van die techbedrijven – Apple, Microsoft en Nvidia – de pluim van meer dan 3.000 miljard dollar beurswaarde op hun hoed steken. Maar Nvidia is in vergelijking met de andere twee onnatuurlijk snel naar dat niveau gegroeid.

Ook in verhouding tot andere sectoren is er geen vergelijk.

Het concentratierisico op de Amerikaanse beurs is in de afgelopen 100 jaar zelden zo groot geweest als nu. De grootste beursbedrijven van de index maakten enkel aan het einde van de jaren 20 en rond de millenniumwissel zo’n groot deel van de totale index uit als nu. Ik laat in het midden of we er een oorzakelijk of toevallig verband in moeten lezen, maar die twee voorgaande keren was telkens aan de vooravond van een zware beurscrash.

De jongste maanden bekruipt mij persoonlijk ook heel erg een soort dot.com-vibe, waardoor de twee volgende grafieken niet verbazen.

Ik besef en erken, toen was het gros van de gehypete bedrijven verlieslatend, terwijl op dit moment big tech en Nvidia in het bijzonder ongeziene winstmarges neerzetten. Maar toch… om de huidige waarderingen te rechtvaardigen lijken de bomen tot in de hemel te moeten groeien.