Geraldine Weiss, bekend als ‘the Grande Dame of Dividends’, was een pionier van het dividendbeleggen. De titel van haar boek daarover, Dividends Don’t Lie uit 1988, werd een bekend beursgezegde. Weiss ontwikkelde een strategie die dividendrendementen gebruikte om onder- en overgewaardeerde blue-chipaandelen te identificeren. Haar theorie was dat het historische dividendrendement van een aandeel de beste indicator is voor de intrinsieke waarde: als het rendement hoger is dan het gemiddelde, is het aandeel ondergewaardeerd, en andersom.
Strenge eisen
Geraldine Weiss stelde strenge eisen om de risico’s te beperken, waaronder een consistente dividendgroei, een lage pay-outratio, goede financiële gezondheid en institutionele interesse. Ze geloofde dat dividenden betrouwbaarder zijn dan winstcijfers, omdat ze “het bedrijf verlaten” en moeilijk te manipuleren zijn. Portefeuilles gebaseerd op de methode van Weiss behaalden tussen 1972 en 2006 een 6 procent hoger rendement dan niet-dividendaandelen.
In Europa voldoen bedrijven zoals Shell, Unilever en Rio Tinto aan haar criteria vanwege hun stabiele dividendgeschiedenis en lage schulden. Het fonds HDY-Invest, geïnspireerd door de strategie van Weiss, richt zich op aandelen met een stijgend dividend en een marktwaarde onder de intrinsieke waarde, wat leidt tot defensieve rendementen.
Toch heeft haar methode beperkingen. Hoge dividendrendementen kunnen soms een waarschuwing zijn voor financiële problemen, zoals bij Walgreens, met een rendement van 13,6 procent. Sommige sectoren, zoals energie en financiën, zijn gevoelig voor cyclische schommelingen, wat diversificatie belangrijk maakt.
Kwaliteitsselectie
Weiss’ filosofie legt de nadruk op langetermijnvisie, kwaliteitsselectie en risicobeheer. Haar werk blijft relevant, zoals blijkt uit hedendaagse fondsen en onderzoeken die dividenden als kernwaarde erkennen. Haar uitspraak “Dividenden liegen niet” vat haar beleggingsfilosofie krachtig samen, waarbij ze benadrukt dat een belegger veel kan leren over de gezondheid en de waarde van een bedrijf door te kijken naar de consistente en de duurzaamheid van de dividenduitkeringen.