Heb je al eens de beurs vergeleken met een politieke verkiezing? In Nederland zijn de verkiezingen net voorbij, maar op de beurs heb je iedere dag een nieuwe stembusslag. Wie is het meest populaire bedrijf waarvan het aandeel het verdient om te stijgen? En welk bedrijf moet die dag het meest afgestraft worden? Dagelijks start de verkiezingscampagne na het sluiten van de beurs, waarbij de stembussen de volgende weekdag om 9 uur open gaan.
De beurs als dagelijkse verkiezing
Het is best leuk om op die manier naar de beurs te kijken. De aandelenprijzen worden dagelijks beïnvloed door de angst en hebzucht van beleggers, geruchten en dagelijkse gebeurtenissen. En daarbij gaan verschillende groepen dagelijks, maandelijks of zelfs jaarlijks stemmen. Dat zagen we deze week duidelijk bij het aandeel Duolingo. Het bedrijf kwam met puike kwartaalresultaten, maar toch stuurden beleggers het aandeel op een gegeven moment 30% lager na de bekendmaking van de resultaten.
Op sociale media kwam daardoor een heel debat op gang tussen gelovers, niet-gelovers, dagelijkse stemmers en jaarlijkse stemmers van het aandeel. De langetermijnbeleggers wezen op de sterke prestaties van het bedrijf en de fundamenten onder het businessmodel. Maar ze verloren de verkiezing zeer duidelijk.
Waren de resultaten dan niet goed?
De reden is te vinden bij een andere groep kiezers die masaal tegen stemde na het bekijken van de prognoses voor het volgende kwartaal. Deze groep beleggers en speculanten wijst op de tegenvallende groeivooruitzichten en heeft daardoor twijfels over de toekomstige groei. En die is essentieel om de huidige waardering te verantwoorden. En dan is er nog de groep stemmers die twijfels heeft over het business model van de groep. Want heeft een taalapp zoals Duolingo wel een toekomst nu mensen via AI zelf hun taalopleiding kunnen programmeren?
Het gevecht tussen korte- en langetermijnbeleggers
Het is dit samenspel van gelovers en niet-gelovers dat de kwartaalresultaten van bedrijven zo interessant maakt. En daarin heb je veel gradaties. Je hebt mensen die dagelijks of wekelijks gaan stemmen (de traders) die vooral nadenken over de koersbewegingen in de komende dagen en uren. Ze proberen te voorspellen hoe andere beleggers de resultaten zullen interpreteren en zorgen daardoor voor korte-termijnfluctuaties.
De langetermijnbeleggers kijken met een schuddend hoofd naar dit schouwspel. De case is volgens hen immers nog intact, waardoor ze 30% goedkoper kunnen kopen dan gisteren. Ze kijken vaak naar de kortetermijnspeculanten als gokkers. “Op basis van één kwartaalrapport conclusies trekken? Dat is belachelijk. Speculatie op de korte termijn is veel onbetrouwbaarder dan voorspellen op de lange termijn.” hoor je ze denken.
Maar is dat wel zo?
Ik noem het de voorspellingsparadox van de beurs. Langetermijnbeleggers denken dat ze op de lange termijn de toekomst betrouwbaar kunnen voorspellen, terwijl ze vinden dat de korte termijn juist onzekerder is. Ik durf bij het selecteren van aandelen net het tegendeel te beweren:
● De lange termijn is eenvoudiger te voorspellen in richting, maar moeilijker in detail.
● Hoe dichter een gebeurtenis in de tijd ligt, hoe makkelijker ze te voorspellen is.
● Hoe verder een gebeurtenis in de toekomst ligt, hoe meer het aantal onzekere variabelen exponentieel toeneemt waardoor de voorspelling minder accuraat is.
In die zin laten langetermijnbeleggers zich vaak vangen door grote economische wetmatigheden uit het verleden door te trekken naar de toekomst, waardoor men de illusie van zekerheid creëert. Maar over de precieze details slaan ze vaak de bal mis.
De (on)zekerheid van voorspellingen
Neem nu de wereldwijde economische groei als voorbeeld. De wereldeconomie is historisch gegroeid door bevolkingsgroei, stijgende productiviteit en innovatie. Op de lange termijn stijgen hierdoor de winsten mee met de economie. En de aandelenmarkten stijgen op de lange termijn in lijn met de winst. Als je die trend als basis neemt kan je als belegger al snel de illusie van zekerheid krijgen.