Beleggen in olie wordt opnieuw interessant

Begin dit jaar vroegen vele beleggers zich nog angstvallig af waar de bodem voor de olieprijs zou kunnen liggen op een moment dat de prijs voor een vat Brent-olie (Noordzee-olie) onder de 30 USD per barrel (een vat van 119,24 liter) was gedoken.

We stonden toen meer dan 70% lager sinds de val midden 2014 en voorspellingen dat de olieprijs naar … 10 USD voor een vat zou zakken, werden uitgebracht. Vandaag staat de olieprijs terug 60% hoger in de buurt van 50 USD per vat.

Overaanbod

De oliecrisis 2014-2016 is vooral aanbod gedreven. Ze kan niet los gezien worden van de opkomst van oliewinning diepzee en via teerzanden, maar vooral de spectaculaire groei van schalieolie in de VS. Dat heeft Saudi-Arabië mede van tactiek doen veranderen. Voorheen zou de streng islamitische woestijnstaat en ‘sleutelland’ wegens gigantische reserves binnen de OPEC de eigen productie hebben teruggeschroefd in geval van een overaanbod. Nu blijven de Saudi’s vrolijk verder olie oppompen en roepen zo de opmars van onder mee schalieolie een brutale halt toe. En dat zien we ook in de statistieken. Het aanbod in de VS staat onder druk en er zouden 800.000 Amerikaanse vaten per dag gemiddeld minder worden opgepompt dit ten opzichte van vorig jaar.

Gevecht om marktaandeel

Die ‘alternatieve’ methodes hebben hun kosten weliswaar al teruggeschroefd, maar hebben ‘minimum minimorum’ toch prijzen van 50 tot 60 USD per vat nodig om rendabel te produceren. Vorig jaar werd dan ook wereldwijd slechts voor 12,1 miljard barrels aan nieuwe olievelden ontdekt, het laagste cijfer sinds 1952 en amper goed voor ruim 4 maanden huidige consumptie.

Maar de hele oliebusiness draait tegenwoordig om marktaandeel, om dominantie. Bovenop het politiek aspect, met de vijandschap in het Midden-Oosten tussen Saudi-Arabië en het andere ‘grote’ OPEC-land in de regio, Iran. Soennieten tegen sjiieten.

Haal meer uit energie

Nu zien we echter signalen dat de bodem van de crisis achter ons ligt. Het is ook met zoveel woorden gezegd door topmensen uit de sector en we zien dat ze zich via overnames opnieuw positioneren voor een opwaartse cyclus.

We zien de olieprijs terug richting 60 USD evolueren, waarbij er dus terug sprake is van een ommekeer in de tendens richting een (structureel) opwaartse trend. We achten dan ook de tijd aangebroken om terug meer in energiesector te gaan beleggen. Want laat ons eerlijk zijn, de prestaties van energie-aandelen de jongste jaren zijn niet om over naar huis te schrijven.

Wie wil beleggen in een oliesector zelf kan op de eerste plaats terecht bij de oliereuzen zelf. De voor hand liggende kandidaten zijn Royal Dutch Shell, Total en het Noorse Statoil. Deze multinationals zetten alles op alles om hun dividenden overeind te houden. Tot nog toe is dat ook gelukt en hun hoge dividendrendementen (meer dan 5% bruto) vormen zich al een serieuze aantrekkingskracht voor kandidaat-investeerders.

De oliedienstenspelers hebben nog veel grotere klappen gehad. Koersverliezen van 60, 70 en zelfs 80% zijn helaas niet zo uitzonderlijk. Hier zien we ook wel mogelijkheden in de kwalitatief betere spelers zoals het Noorse Aker en het Frans-Amerikaanse Schlumberger .