Frank Vranken (Edmond de Rothschild) blikt vooruit op 2026: ‘India kan een alternatief zijn voor wie wil inzetten op groei’

In een extra podcast van Trends Beleggen blikken Frank Vranken (Edmond de Rothschild) en Boris Cukon (European Capital Partners) terug op een turbulent beursjaar. Voor Frank Vranken stond 2025 in het teken van de geopolitiek. “In mijn carrière is dit de eerste keer dat geopolitiek zó zwaar weegt.” Dat heeft volgens hem alles te maken met de Amerikaanse president. “Het is een president die elke dag in het nieuws wil zijn, elke dag de gebeurtenissen wil bepalen en de aandacht naar zich toetrekt. Daarin is hij dit jaar fantastisch geslaagd.”

Die aanpak vertaalde zich rechtstreeks naar de markten. Vranken verwijst naar Liberation Day, toen Trump een bord vol nieuwe importheffingen presenteerde. “De verrassing was dat de inflatie nauwelijks reageerde.” In zijn ogen is het nog altijd onduidelijk hoe de hogere tarieven precies doorwerken: “Die hogere tarieven kunnen worden geabsorbeerd in de marges – slecht voor de bedrijven – of deels worden doorgerekend aan de consument. De eindbalans is nog niet duidelijk.”

Lees verder onder Spotify-link

Betaalbaarheid boven alles

Toch sluit hij niet uit dat er alsnog een duidelijke Trump trade ontstaat. De sleutel is volgens hem de koopkracht van de Amerikaanse gezinnen. “Het gaat dus over de betaalbaarheid van alles. Daar gaat hij extra op inzetten.” Met de tussentijdse verkiezingen van november 2026 in zicht ziet Vranken het Witte Huis naar instrumenten grijpen die rechtstreeks in de prijzen ingrijpen. “We hebben al gezien dat er een tariefverlaging komt voor bepaalde voedingsproducten uit Latijns-Amerika, zoals bananen en koffie. Er wordt nu ook gesproken over een cheque van 2.000 dollar voor elk gezin.”

Dat beleid kan volgens hem uitwaaieren naar sectoren die traditioneel als defensief gelden. “Een mogelijke Trump trade voor 2026 kan zijn dat hij zich echt zal mengen in de elektriciteitsprijzen, de gasprijzen en de farmaprijzen. Sectoren die we eerder als defensief zagen, en die het ook zouden moeten zijn, zouden dan opnieuw de bijl kunnen voelen.”

Fed-voorzitter en Fed put: ‘De grootste in de geschiedenis’

Minstens even belangrijk acht Vranken de machtsverschuiving aan de top van de Federal Reserve. Hij verwijst naar Kevin Hassett als de mogelijke opvolger van Jerome Powell. “Trump wil iemand – dat heeft hij zelf gezegd – die de rente zal verlagen.” Dat is volgens hem moeilijk te rijmen met een inflatie die nog boven de doelstelling ligt. “Je inflatie is 3 procent, je doelstelling is 2 procent, en toch verlaag je de rente.”

Hassett staat bekend om zijn pleidooi voor agressieve renteverlagingen. “Wie naar Kevin Hassett luistert, weet dat hij de rente agressief wil verlagen. Dat is voor Trump de right man in the right place.” Maar Vranken plaatst daar een duidelijke waarschuwing bij. “Men spreekt soms over een Fed put, de neiging van de Fed om de markt te beschermen. Als Hassett het wordt, krijgen we misschien de grootste Fed put in de geschiedenis.”

Daarmee wordt het monetaire beleid zelf een bron van onzekerheid. De kans dat rentes dalen nog vóór de inflatiedoelstelling echt bereikt is, voedt volgens hem de rol van klassieke veilige havens. Over goud zegt hij: “Alle criteria die bepalen of je goud moet kopen, stonden op groen.”

Goud, crypto en stablecoins

Goud profiteert volgens Vranken van drie krachten tegelijk: de geopolitiek, de inflatie en de verwachting van renteverlagingen. “In de Verenigde Staten heb je nog altijd een kerninflatie rond 3 procent, en tegelijk een Federal Reserve die denkt aan renteverlagingen, misschien heel binnenkort, en daarna nog verschillende keren. Dan krijg je een contradictie: je inflatie is 3, je target is 2, en toch verlaag je de rente. Dan wordt goud opnieuw aantrekkelijk.”

Crypto ziet hij niet als alternatief. “Ik vind crypto geen waardeopslagmiddel. Alles wat binnen een week 30 procent kan stijgen of dalen, roept vragen op over stabiliteit.” Vranken is “zeker niet anti-crypto”, maar de volatiliteit “wijst niet op een stabiele munt”.

Toch zetten de Verenigde Staten volgens hem de deuren verder open voor cryptomunten, ook via pensioenplannen. Trump “heeft een familie die heel warm loopt voor cryptomunten” en wil die investeringen “bespoedigen in wetgevende teksten”. Daarbij worden pensioenplannen als 401(k) opengesteld “voor allerlei alternatieve investeringen zoals private markten, goud en crypto – alles wat hard kan bewegen”. Zijn oordeel is scherp: “Ik kan je nu al voorspellen: als dat volledig uitgerold wordt, zullen er heel wat gepensioneerden zijn die zich op termijn een hoedje schrikken.”

‘De eerste plannen voor de heropbouw van Oekraïne, met waanzinnige budgetten die voor bepaalde bedrijven heel interessant kunnen zijn’

Frank Vranken hoopt dat de oorlog in Oekraïne in 2026 eindigt

Ook bij stablecoins plaatst hij vraagtekens. Hij wijst op tether, die één op één inwisselbaar moet zijn tegen dollars. Dat veronderstelt dat de dollars in veilige activa zitten, maar het ratingagentschap S&P heeft “de stabiliteit van tether ter discussie gesteld”. Als reserves in minder zekere beleggingen worden gestopt, “kan het gebeuren dat iemand dollars komt terugvragen en achter het net vist”.

Toch moedigde de Amerikaanse overheid stablecoins lang aan. Het idee was dat uitgevers als Tether of Circle “hun reserves zouden beleggen in kortlopende overheidsobligaties. Fantastisch voor de Amerikaanse administratie: meer vraag naar hun obligaties, lagere rente, de kwadratuur van de cirkel. Maar bij Tether lijkt men zich nu toch af te vragen of ze altijd zo braaf hebben herbelegd.”

Brics, China en India

Over de Brics-landen is Vranken nuchter. “Ik geloof niet zo in het acroniem ‘Brics’. Het zijn heel verschillende landen. Er bestaat niet zoiets als dé emerging market.” China is volgens hem “de helft van het verhaal”, maar kampt met een structureel probleem aan de vraagzijde. De Chinese consument zit nog altijd vast in de nasleep van de vastgoedcrisis. “De Chinezen hebben traditioneel gespaard via vastgoed. Dat is slecht afgelopen. Die bittere pil is nog niet doorgeslikt.”

Tegelijk heeft China een heel eigen economische logica. Vanuit een marxistische insteek focust het land op de aanbodzijde. “Wie de productiemiddelen controleert, heeft de macht. China neemt dat letterlijk en focust op de aanbodzijde. De vraagzijde is minder belangrijk. Dat verklaart waarom je al jaren een grootmacht hebt die deflatie exporteert.”

India ziet hij als een volwaardig alternatief voor wie groei zoekt buiten het klassieke AI-verhaal. “India kan een alternatief zijn voor wie wil inzetten op groei: het laatste kwartaal groeide de economie met 8 procent op jaarbasis. Bij een bbp-groei van 8 procent zit je al snel aan het dubbele in winstgroei.” De beurs is “geen goedkope beurs”, maar kan volgens hem wel dienen “voor wie iets wil dat losstaat van AI”.

Defensie en duurzame criteria

Terwijl defensie jarenlang botste met de duurzame beleggingscriteria, ziet Vranken de mentaliteit kantelen. “Enkele jaren geleden hoorde ik vooral jongere klanten bij de private bank zeggen dat ze duurzaam wilden beleggen. Dat hoor ik nu nog zelden.” Veiligheid wordt nu expliciet als onderdeel van duurzaamheid gezien. “Men beseft dat veiligheid óók duurzaam moet zijn, en dat defensie absoluut deel moet uitmaken van de portefeuille. De mindset is volledig gewijzigd.”

Europese defensie noemt hij dan ook structureel. “Structureel blijft de sector investeerbaar. Koop wel op correcties.” De grote volatiliteit ziet hij als een kans: “Het zijn aandelen met grote bewegingen. Dat geeft mogelijkheden. Ik vergelijk de Europese defensiesector soms met Silicon Valley in de Verenigde Staten: daar moet je gewoon aanwezig zijn.”

Verrassing van 2025, focus voor 2026

Gevraagd naar zijn verrassing van 2025 hoeft Vranken niet lang na te denken. “De verrassing was natuurlijk Liberation Day: Trump op het bordes met dat paneel vol tarieven, een zee van rood.” De echte verrassing kwam pas daarna: “Dat het zo lang duurt – of misschien niet eens gebeurt – vooraleer de inflatie daar echt op reageert.”

Voor 2026 ziet hij twee grote aandachtspunten. Aan de economische kant “alles wat te maken heeft met betaalbaarheid in de Verenigde Staten, de consument en de werkloosheid”. Aan de geopolitieke kant hoopt hij op een historische wending: “Misschien de grootste verrassing volgend jaar – laat ons hopen: het einde van de oorlog in Oekraïne.” Dat zou meteen een ander type investeringsgolf op gang brengen: “De eerste plannen voor de heropbouw, met waanzinnige budgetten die voor bepaalde bedrijven heel interessant kunnen zijn.”