Met hoogdividendaandelen maak je van een beleggingsportefeuille een mooie inkomstenbron. Het is echter van groot belang altijd goed te kijken of er een stevig fundament ligt onder de uitkering, zodat het dividend in de toekomst minstens op niveau blijft.
Als een beursgenoteerd bedrijf winst maakt, kunnen die inkomsten voor allerlei zaken worden aangewend. Sommige ondernemingen kiezen ervoor te investeren in onderzoek en ontwikkeling of in de overname van een branchegenoot. Maar vaak opteert een bedrijf er ook voor een deel van de winst met de aandeelhouders te delen in de vorm van een dividenduitkering. Ruim 80 procent van de aandelen in de S&P 500-index keert dividend uit en in de Bel20-index is dat percentage zelfs boven 90 procent.
Op het eerste gezicht lijkt zo’n dividend een leuke opsteker. Maar wie wat langer meeloopt op de beurs, weet dat het veel meer is dan dat. Wanneer met de dividendinkomsten weer aandelen worden gekocht, groeit dividend uit tot de belangrijkste rendementsmotor. Tussen 1960 en begin 2025 is bijvoorbeeld liefst 85 procent van het totale rendement van een investering in de Amerikaanse S&P 500-index te danken aan dividend.
1. Zoek naar een aantrekkelijk dividendrendement
Het gemiddelde dividendrendement van de MSCI World Index is 1,7 procent en het is niet eenvoudig een spaarrente te vinden van meer dan 2 procent. Veel aandelen hebben wel een dividendrendement dat een stuk hoger ligt. Daarvoor hoef je niet ver te zoeken. Klassiek op Euronext Brussel zijn de hoge dividendrendementen van de gereglementeerde vastgoedvennootschappen (gvv’s). Ook in de financiële en telecomsector zijn mooie dividenden te rapen.
2. Kijk of het dividend een stevig fundament heeft
Een van de risico’s van dividendbeleggen is dat een bedrijf dat het ene jaar nog een mooi bedrag uitkeerde, het volgende jaar opeens het dividend schrapt. Belangrijk is goed te kijken uit welk ‘potje’ het geld wordt uitgekeerd. Soms kiest een onderneming er bijvoorbeeld na de verkoop van een bedrijfsonderdeel voor de inkomsten als kapitaaluitkering met beleggers te delen. Tenzij elk jaar een divisie verkocht wordt, kan zo’n hoge uitkering natuurlijk niet worden volgehouden.
Aan de hand van de winst en de vrije kasstroom kan je in kaart brengen of het dividend langer op peil blijft, of zelfs kan groeien. Zodra een onderneming meer dan 60 à 70 procent van de inkomsten uitkeert als dividend – de pay-outratio – zouden alarmbellen moeten gaan rinkelen. Dan is er heel weinig ruimte om een operationele tegenvaller op te vangen zonder in het dividend te snijden. Ook de schuldpositie is van belang. Wanneer de totale schuldenlast na aftrek van de liquide middelen – de netto-schuldpositie – groter is dan 3,5 maal de ebitda, bestaat het risico dat een onderneming bij bijvoorbeeld een rentestijging of operationele tegenwind de uitkering moet verlagen.
3. Bouw een gebalanceerde portefeuille op
Het opbouwen van een hoogdividendportefeuille vraagt wat meer aandacht dan een meer traditionele portefeuille. In de vijver waarin zo’n belegger hengelt, zitten veel meer van hetzelfde soort vissen dan op de bredere aandelenmarkt. Heel veel bedrijven die een hoog dividend uitkeren, zijn actief in volwassen bedrijfstakken, zoals de financiële sector, voeding, vastgoed, farmacie en telecom. Om het sector- en bedrijfsspecifiek risico wat te verkleinen, is het verstandig ook wat dividendaandelen in portefeuille te nemen uit groeimarkten als technologie en duurzame energie.
4. Let op de fiscus
Als dividendbelegger is het extra belangrijk goed te letten op fiscale verdragen. In veel landen wordt belasting geheven over het dividend. In België is die heffing 30 procent. In sommige landen is dat zelfs nog meer. Het goede nieuws is dat er met een aantal landen een overeenkomst is gesloten, waardoor beleggers het verschil terug kunnen vorderen.
