Nieuw sociaal akkoord: Het best haalbare is niet genoeg

Dit sociaal akkoord was zonder twijfel het best haalbare. Maar de index-aanpassing verandert niets aan onze concurrentiehandicap en het brugpensioen (dat mag blijven bestaan) is anno 2011 een onding van jewelste.

Ten eerste, tenzij er dit en volgend jaar een zware loonsverhoging in Duitsland komt, verandert dit akkoord niks aan onze concurrentiehandicap ten opzichte van de oosterburen. Deze situatie zal groei en jobs blijven kosten en dus op onze begroting blijven wegen.

Ten tweede blijft het brugpensioen onverkort bestaan. De werkgevers die bij dit overleg betrokken waren, moeten nu maar eens definitief stoppen met deze systemen ter discussie te stellen. Enige hypocrisie in de stellingen is toch wel zeer nadrukkelijk aanwezig. Om alle misverstanden te vermijden: het brugpensioen is anno 2011 economisch en sociaal een onding van jewelste.

Ten derde gaat men het indexmechanisme herbekijken. Dat is prima. Hopelijk wordt daarbij ook gekeken naar een ietwat vergeten gevolg van dat systeem. De index zoals we die nu kennen, legt een uniforme loonevolutie vast voor alle sectoren is en houdt per definitie geen rekening met de soms erg grote verschillen in productiviteit. Daar moet iets aan gedaan worden. Want loonstijgingen die boven de arbeidsproductiviteit uitsteken, leiden op termijn altijd tot arbeidsuitstoot.

Ten vierde gaan bepaalde uitkeringen omhoog. De sociale partners beslissen en de regering betaalt. Het democratisch gehalte van die beslissing is erg laag.

Dit sociaal akkoord was zonder twijfel het best haalbare. Het positieve effect op de sociaaleconomische gang van zaken zal echter heel bescheiden zijn.