Trends-interview zet Geens’ verdediging Arco-steun op losse schroeven

‘De Europese Commissie spreekt van verboden staatssteun, terwijl het niet gaat over steun aan een bedrijf , maar aan gedupeerden,’ zo klinkt het bij Koen Geens dezer dagen. In een interview met Trends van 15 mei 2014 zei de minister echter: ‘Arco heeft staatssteun gekregen, niet de coöperanten.’

Ontslagnemend minister van Financiën Koen Geens (CD&V) wil bij het Hof van Justitie in beroep gaan tegen de uitspraak van de Europese Commissie, die de staatswaarborg van de Arco-coöperanten veroordeelt als overheidssteun. ‘Omdat de Europese Commissie spreekt van verboden staatssteun, terwijl het niet gaat over steun aan een bedrijf (Arco, nvdr), maar aan gedupeerden (coöperanten, nvdr)’, zei hij de voorbije dagen. Maar in een interview met Trends van 15 mei 2014 zei de minister: ‘Arco heeft staatssteun gekregen, niet de coöperanten.’

Ook de Europese Commissie verwijst in haar Arco-besluit uitvoerig naar dat interview. ‘Uit verklaringen van de huidige minister van Financiën volgt dat de verbintenis van 2008 (de staatswaarborg, nvdr) is aangegaan omdat Arco zou toestemmen deel te nemen aan de redding van Dexia’, aldus de Commissie.

In een voetnoot citeert de Commissie Geens: ‘Eind september 2008, bij de eerste Dexia-crisis, werd aan de Gemeentelijke Holding, Arco en Ethias gevraagd om deel te nemen aan een kapitaalverhoging waarvoor ze het geld niet hadden. De achterban van onder andere Arco en Ethias had waarborgen nodig, anders zouden ze hun spaargeld weghalen. Dat had het faillissement van Arco betekend. Die waarborg heeft dus veel te maken met de context van dat moment. Arco, Ethias en de Gemeentelijke Holding waren verplicht om mee te gaan in de kapitaalverhoging van Dexia, omdat er geen andere oplossing was. Dat was 2008. Op dat moment kende de federale wetgever – met vijf partijen – een overheidswaarborg toe. Het resultaat was dat de Arco-spaarders hun geld lieten staan. Ze dachten: we moeten blijven steunen, en als het misloopt is er een vangnet.’

De staatswaarborg gebeurde dus wel degelijk om een bedrijf te steunen, concludeert de Commissie. Later verwijst ze nogmaals naar het interview om erop te wijzen dat de garantieregeling gemaakt was ‘op maat van Arco’. De Commissie zwaait voor de derde maal met het interview als ze concludeert dat ‘de garantieregeling voor coöperaties Arco een voordeel heeft opgeleverd.

In het geval van deze maatregel werden de entiteiten van de Groep Arco geholpen om hun bestaande kapitaal te behouden en bestaande vennoten van de coöperatieve vennootschap te overtuigen niet uit die financiële coöperaties te treden.’