De hypocrisie van David Cameron

Het komt de Britse premier David Cameron goed uit, de achterstallige factuur van 2,1 miljard euro die Groot-Brittannië tegen 1 december moet betalen aan de EU.

Cameron weet dat het bedrag een schijntje is, goed voor amper 0,1 procent van het Britse bbp. Maar het is een kans om zich te profileren. In mei volgend jaar zijn er parlementsverkiezingen in Groot-Brittannië, en het ziet ernaar uit dat de eurosceptische United Kingdom Independence Party (UKIP) flink wat kiezers zal weglokken van de Conservatieve partij van Cameron.

Politiek is het achternahollen van UKIP geen snuggere strategie. De strijd om de titel van slechtste Europeaan – tegenwoordig een erezaak in de Britse politiek – kan Cameron nooit winnen van de veel cassantere UKIP-leider Nigel Farage. Cameron komt ook veel maatjes te kort om in de voetsporen te treden van de voormalige Britse premier Margaret Thatcher, die op karakter een korting kon bedingen op de Britse bijdrage aan de EU-begroting.

De achterstallige factuur voor de Britten is een puur technische kwestie. Volgens regels die de Britten mee hebben goedgekeurd, draagt een lidstaat bij tot de EU-begroting in functie van zijn bbp. De factuur voor de Britten is een gevolg van de herberekening van het Britse bbp over de periode 2002-2013. Ook Nederland, Italië en zelfs Griekenland ontvingen een factuur. Volgens dezelfde regels krijgen de Britten volgend jaar geld terug van de EU.

De hypocrisie van Cameron gaat nog dieper. Een aantal weken geleden richtte hij nog smeekbedes tot de Schotten om zich niet af te scheuren van de Britse unie. In deze geglobaliseerde wereld, waarin ons kwakkelende en verdeelde continent een lichtgewicht dreigt te worden, is een Europese unie minstens even zinvol. Maar dat krijgt Cameron niet over zijn lippen. Niemand zegt dat de EU perfect is. Maar dat los je niet op met goedkope verkiezingspraat.