Ask an expat: De favoriete adressen van Laurence Genon in Washington D.C.

DE FAVORIETE PLEKKEN VAN Laurence Genon, fotografe en stadsgids in de politieke hoofdstad van de Verenigde Staten

“In deze stad heb je maar drie soorten mensen: diplomaten, journalisten en advocaten”, vertelt Laurence Genon. De Belgische, afkomstig uit Waals-Brabant, woont en werkt sinds 2001 in Washington DC. Je kunt haar bezwaarlijk nog een échte expat noemen, DC is de plek waar ze wil blijven, al heeft het haar wat tijd ­gekost om te aarden in de stad. “Veel inwoners van Washington DC zijn hier tijdelijk, pakweg vier jaar, voor hun baan. Ze komen om te ­netwerken, niet om een sociaal leven uit te ­bouwen. Ik was er in het begin niet klaar voor. Vrienden maken en vriendschappen onder­houden wanneer ze na vier jaar alweer ­verhuizen, het is niet makkelijk. Daar ben ik ­ondertussen overheen. Ik heb mijn gezin, met twee adolescenten, en DC is een zeer leefbare en groene stad, met een small town vibe (slechts 700.000 inwoners) en toch zoveel topmusea
en monumenten. Het is een goede mix. Ik ben bijvoorbeeld dol op New York, maar ik zou er niet kunnen wonen wegens veel te druk. DC is mijn thuis geworden.”

Laurence kwam in Washington wonen omdat haar man als journalist het Witte Huis coverde. “Een flink aantal jaren werkte hij als producer voor nieuwsuitzendingen van NBC, van het Clinton-tijdperk tot na de eerste termijn van Bush. Dat was intens natuurlijk, het nieuws stopt nooit. Nu werkt hij aan de andere kant,
in een pr-bureau, waar hij nieuwstrainingen geeft.”

Zelf jongleert Laurence, in een American way, met verschillende opdrachten en banen.
Toen ze negentien was, bracht ze een jaar
in Amerika door, eerst in Florida, daarna in Massachusetts, om haar Engels bij te spijkeren. Missie geslaagd en daarbovenop leerde ze dat jaar, op een korte vlucht tussen Tampa en ­Atlanta, haar toekomstige echtgenoot kennen. Terug in België studeerde ze verpleegkunde, een compromis met thuis, want ze wilde eigenlijk voor kunstgeschiedenis kiezen. Die passie voor kunst en fotografie compenseerde ze ­later. “Ik was ondertussen getrouwd, woonde in DC, had twee kleine kinderen en een man met een superdrukke baan. In tegenstelling
tot in België heb je hier geen betaalbare
kinderopvang. Het had weinig zin dat ik ­meteen werk zou zoeken. Ik bleef thuis en
dat gaf me tijd om fotografie op te pikken en zelfs een diploma te halen. Later volgde ik ook een gidsenopleiding en met alle musea hier was er een grote focus op de Amerikaanse ­geschiedenis en kunst.”

In 2008 startte ze haar fotografiebusiness.
“Ik had al vaak kinderen en families geportretteerd, maar ik begon ook events te fotograferen. Je moet weten dat er toen een bijzondere ­energie voelbaar was, er werd van alles georganiseerd. Obama was net president geworden
en de hele stad verwelkomde hem. Er hing
een enthousiaste sfeer die ik nooit eerder
had gezien in DC. Die periode wordt vaak verge­leken met toen John F. Kennedy in het Witte Huis trok. Beide presidenten brachten verjonging en vernieuwing, en de stad gonsde van deactiviteiten.”

Laurence fotografeerde symposia met top­sprekers, politici en CEO’s. Een van haar ­opdrachten bracht haar in het Witte Huis.
“Tijdens een G7-top vroeg de Italiaanse ­ambassade mij om het partnerprogramma
met de Italiaanse First Lady te fotograferen – de politici vergaderden immers in Camp David. Er was een diner in het Witte Huis en als mijn werk erop zat, ben ik daar bij de staf blijven eten. Dat zijn leuke herinneringen.”

Behalve als fotografe begon ze ook als stadsgids te werken. Ze vond een goede balans tot covid haar beide bezigheden in één dag van de kaart veegde. “De events komen stilaan weer op gang en het toerisme ook. Maar tijdens de covid­periode ben ik opnieuw gaan studeren. Ik heb net de testen afgelegd om ook hier als verpleegster te kunnen werken. Dat heb ik dan alvast achter de hand.”

We lopen langs de Potomac River in het Wharf District om een portret te maken. Het is hoogzomer en de terrasjes van de vele restaurants
en bars langs het water zitten afgeladen vol.
De gele watertaxi vaart op en af en ik tel heel wat kajakkers. Ook dat is wat DC voor Laurence zo aantrekkelijk maakt: het is een groene stad en rij je een halfuur buiten het centrum, dan ben je echt helemaal in de natuur.

“The Wharf is een van mijn favoriete buurten, naast Georgetown en Shaw. Je bent hier vlak
bij de National Mall, het legendarische park met monumenten en musea waarvoor je naar DC komt. Je kunt wandelen van het Lincoln Memorial tot aan het Capitool aan de andere kant, iets meer dan 3 kilometer. De meeste ­toeristen willen het Witte Huis zien en dat ­begrijp ik. Maar als je de politiek in deze stad wil voelen en begrijpen, moet je absoluut de tijd nemen om het Capitool te bezoeken. Als je daarbinnen staat, zal je overweldigd zijn.
Het is een immens gebouw dat uitdrukt hoe ­belangrijk politiek hier is. En als de timing ­uitkomt, ga naar het Capitool wanneer het ­congres zitting heeft. De sfeer is dan fascinerend op een manier die je niet kan vatten als je het op tv ziet.”

1. Het Capitool en haar ­bezoekerscentrum

2. Duizenden Japanse kerselaars laten zich in de lente van hun mooiste kant zien

3. De eclectische Shaw wijk

4. Laurence Genon

5. Het Smithsonian Museum of American Art

1. Martin’s Tavern

2. Chaia Tacos

3. Lupo Marino

4. Potomac River

5. Lincoln Memorial

6. Smithsonian
American Portrait Gallery