Columniste Yasmien Naciri: ‘De voorbije jaren heb ik op al mijn vakantiedagen gewerkt’

Ze is één van de opiniemakers bij De Morgen, gaat deze zomer dorpsscholen renoveren in Marokko en tweet erop los onder de handle @Smienos. Maar hoe vult Yasmien Naciri haar – weliswaar beperkte – vrije momenten? Trends Style vroeg het haar.

‘Ik ben een gewoon meisje uit de Kempen’, liet Yasmien vorig jaar nog optekenen in een interview met Knack. Toch is het feit dat ze regelmatig de bladzijden van De Morgen vult allerminst een fait divers: in België was ze zelfs de eerste vrouw met een hoofddoek die het tot columniste schopte. Ze leent regelmatig haar pen uit aan de krant om er te schrijven over diversiteit en gelijkheid.

Maar Yasmien weet dat ze de wereld niet gaat veranderen door enkel teksten uit haar vingers te persen, dus zette ze nog een resem andere projecten in de startblokken. Samengevat: ze leidt twee organisaties waarmee ze maatschappelijke impact wil uitoefenen, geeft lezingen over onder andere het belang van diversiteit binnen bedrijven en wil jongeren inspireren om hun dromen achterna te gaan. ‘Eigenlijk komt het hierop neer: ik wil de Yasmien van gisteren overtreffen en in dat proces ook andere jongeren naar boven trekken.’

Hoe combineer je werk en privé?

YASMIEN NACIRI: Dat is als zelfstandige vaak niet vanzelfsprekend. Bij mij is de grens héél dun. Wanneer ik aan het werk ben, mix ik dat niet met mijn privéleven, maar het omgekeerde gebeurt helaas te vaak. Ik maak mezelf dan wijs dat het bij één mail of telefoontje zal blijven, maar de afgelopen vier jaar ben ik geen enkele keer op vakantie geweest zonder dat ik moest werken.

Ik wéét dat je dat uiteindelijk zelf kiest, maar ik werk liever tijdens mijn vakanties dan dat ik terugkom en verdrink in het werk. Ik heb geen nine to five job, dus ik kan mijn werkmodus niet echt uitschakelen wanneer ik de werkvloer verlaat. Maar ik werk eraan: ik ga binnenkort op reis en heb mezelf voor de eerste keer ooit voorgenomen om geen laptop mee te nemen. Misschien leer ik het wel.

Ben je soms bewust offline?

NACIRI: Dat gebeurt maar heel weinig, omdat ik het me simpelweg niet kan veroorloven. Mijn twee organisaties leven grotendeels op het internet en zijn daar afhankelijk van. Het werk dat ik daarbuiten als zelfstandige doe, is dat ook.

Ik probeer wel mijn persoonlijke sociale mediakanalen soms te verlaten voor een weekje of twee, maar soms ook voor langer. Ik beperk me dan tot één medium om de prikkels die voortdurend op je afkomen te verminderen. Mensen die me anders via sociale media zouden contacteren voor werkgerelateerde zaken zijn zo ook genoodzaakt om me via mail te bereiken in plaats van online.

Wat is voor jou de ultieme luxe?

NACIRI: Ik ben niet materialistisch, dus ik ga dat vervelende begrip ‘me time’ gebruiken. Dat is pure luxe in dit digitaal tijdperk. Ik hou van mijn werk en ik doe het allemaal met een volledige overgave, maar ik snak soms naar momenten waarop ik eens iets voor mezelf kan doen. Ik begeleid twee organisaties die bezig zijn met het helpen van anderen en die sociale impact willen uitoefenen, waardoor ik mezelf weleens voorbijloop. Ik probeer die tijd in te vullen door te reizen. Enkel op die manier kan ik mezelf verplichten om wat tijd voor mezelf vrij te houden.

Wat is het hoogste dat je wil bereiken in het leven?

NACIRI: Ik ben een dromer, maar ik probeer het allemaal ook te verwezenlijken. Dat betekent dat ik de lat ook steeds hoger en hoger leg. Als kind droomde ik er al van om een eigen onderneming en een hulporganisatie op te richten. Dat heb ik gedaan. Daarna wou ik waterputten graven en waterleidingen leggen, dat is ook gelukt. Dorpsshooltjes heropbouwen en renoveren in Marokko was ook lang een grote droom en deze zomer is het eindelijk zover. Eigenlijk komt het hierop neer: ik wil de Yasmien van gisteren overtreffen en tijdens dat proces ook andere jongeren naar boven trekken.

Hoe slaag je erin om voldoening te halen uit je werk?

NACIRI: Ik ben heel betrokken bij alles wat ik onderneem. Mij zal je dus niet snel zien delegeren of achterover leunen, ik steek graag mijn handen uit de mouwen. Het doet me ook altijd enorm veel deugd als ik zie dat we met Amana of Fleks sociale impact kunnen uitoefenen. Van stromend water voorzien in gebieden waar extreme droogte heerst tot jongeren inspireren en ervoor kiezen om hun dromen achterna te gaan.

Maar ik krijg ook voldoening door eenvoudigere dingen, zoals mijn schrijfsels bij De Morgen of de presentaties die ik geef bij bedrijven of organisaties. Als ik zie dat er iets met die informatie gedaan wordt, doet dat deugd. Ik weet dat mijn columns zowel op de universiteit als in het middelbaar worden gebruikt tijdens colleges. Een tijdje terug kreeg ik mail van twee studenten die me vroegen of ik tegenargumenten kon verzinnen over mijn eigen opiniestuk. Ik heb ze een heel document gestuurd. Dat was hilarisch en ook wel een leuke denkoefening. Ik ben ook al bij organisaties langsgegaan die na mijn presentatie effectief iets hebben veranderd aan hun diversiteitsbeleid. Impact hebben en weten dat je ergens het verschil kan maken, dat doet iets met een mens.

Wat is de meest waardevolle carrièreles die je ooit kreeg?

NACIRI: Je verwacht nu waarschijnlijk dat ik ga komen aandraven met advies van één of andere ondernemer of goeroe, maar dat ga ik niet doen. De beste les die ik kreeg, is die van mijn ouders. Als kind hebben ze me altijd geleerd dat ik naar mezelf moet kijken als ik wil groeien en het verschil wil maken. Ik probeer naar dat advies te leven: als ik ergens kritiek op heb, dan moet ik zelf maar laten zien dat ik het beter kan. Zo ga je niet alleen gezonder door het leven, je wordt er ook gelukkiger door.

Ik merk jammer genoeg dat heel wat mensen zich graag met anderen vergelijken. Op die manier zorg je ervoor dat je snel gedemotiveerd geraakt omdat je het beter wilt doen dan iemand anders. Dat is volgens mij een problematische houding die heel wat negatieve gevoelens in de hand kan werken. Laat je dus inspireren door andere mensen, maar uiteindelijk kan je alleen beter proberen zijn dan de persoon die je gisteren was.

Hoe kleed jij je voor je job?

NACIRI: Ik denk heel weinig na over mijn outfits. Ik ben een simpele mens en vind het tijdverspilling om lang te zoeken naar de juiste ensemble, dus meestal zal je niet veel details zien in mijn outfits. Mijn kleerkast hangt vol met klassiekers en minimalistische kledingstukken, al vind je er ook heel wat casual ensembles in terug.

Juwelen draag ik niet veel, maar het kan wel gebeuren dat je me met oorbellen, een ring en een armband ziet. En ook met een horloge, omdat de batterij van mijn iPhone het op onverwachte momenten kan begeven. (lacht)