De Belgische ondernemer Emmanuel Guisset (39) is medeoprichter en CEO van Outsite, een netwerk van co-working- en co-livingplekken op exotische locaties. Allemaal ontstaan vanuit zijn liefde voor de surfplank.
“Sorry, mocht het beeld af en toe niet zo stabiel zijn, ik ga het interview doen met mijn gsm in de hand. En euh… ik ben eigenlijk bezig aan een strandwandeling. Maar het zal wel lukken.” De setting voor ons zoominterview is niet bepaald wat je verwacht van een gesprek met de oprichter en CEO van een internationale onderneming. Maar het wat nonchalante kader past als gegoten bij de man die een bedrijf uit de grond stampte en van die subtiele rebellie zijn handelsmerk maakte.
Waarom zou je in je eentje in je woonkamer werken, terwijl je dat net zo goed op een locatie kunt doen waar je omringd bent door sea, surf and sun? Die simpele filosofie ligt aan de basis van het succes van Outsite, een netwerk van co-living- en co-workingplekken. Guisset draait zijn gsm naar de andere kant en toont me de azuurblauwe zee en de lucht waaraan geen wolkje te bespeuren valt. “Ik ben op dit moment in Portugal, in Nazaré, en het is hier fantastisch. Omdat we geen centraal kantoor hebben waar iedereen werkt, organiseren we elke drie maanden seminars met de hele ploeg. Een van onze teambuildingactiviteiten vandaag is de gigantische golven hier spotten.”
Ik heb zeker tien investeerders ontmoet via het surfen
De carrière van Guisset leest als het verhaal van een hedendaagse digitale nomade. Zij het een met een traditioneel begin. Hij studeerde internationaal management aan de ICHEC in Brussel, waar hij via een uitwisselingsprogramma de kans kreeg om mee te draaien bij een Belgisch bedrijf in het buitenland. Zijn keuze viel op een start-up en spin-off van de universiteit van Mons die software ontwikkelde waarmee gebruikers een gepersonaliseerde reis konden organiseren. Omdat het bedrijfje zich op de Braziliaanse markt wilde richten, kreeg hij de kans enkele maanden in Brazilië te wonen en werken. “Ik was jong, wilde reizen en ben dus zonder al te veel nadenken daarnaartoe vertrokken. Bij mijn terugkeer naar België hebben ze me aangeworven als hun allereerste werknemer.”
Hij kreeg er een marketing- en commerciële functie, uiteindelijk zou hij er een kleine drie jaar blijven. Maar toen begon het weer te kriebelen. Het buitenland lonkte. Alweer. “Op een gegeven moment kreeg ik de kans om te vertrekken naar hun net geopende filiaal in San José. Ik was degene die er de software verkocht en de contracten afsloot met internationale toeristische organisaties.”
Leuk voor een paar jaar, maar daarna had hij ook daar genoeg van en verhuisde naar San Francisco. “Het was de tijd dat iedereen in Silicon Valley met start-ups begon. En dus begon het bij mij ook te kriebelen. Ik heb mijn baan opgezegd en met een vriend een fotoapp ontwikkeld – die waren toen heel erg in de mode.
Plots had ik geen vast loon meer, met als gevolg dat ik echt overal kon gaan wonen. Een baas had ik toch niet meer.” Hij trok naar minder dure landen als Mexico en Costa Rica om daar te werken. En te surfen. “Dat was een zalige tijd. Alleen was het logistiek telkens een hele onderneming. Ik moest een geschikt logement vinden, een goede werkplek ook, en dat was lang niet altijd eenvoudig. Ik verbleef vaak in jeugdherbergen, maar daar hield ik niet zo van. Omdat er zoveel gefeest werd, hing er niet echt een werksfeer. Er moet toch iets professioneler mogelijk zijn dan dit, dacht ik. Zo is het idee gerijpt om te beginnen met wat uiteindelijk Outsite zou worden: een netwerk van huizen waar je kunt logeren voor een periode van een week tot drie maanden, waar je over een goede werkruimte beschikt en je met gelijkgestemde zielen in contact kunt komen.”
De eerste vestiging van Outsite kwam er in Santa Cruz. De grootste uitdaging? Niet zozeer een geschikt pand vinden, want die zijn er genoeg op de markt. Wel een eigenaar ervan overtuigen dat hij diens pand mag huren voor zijn op dat moment nog onbekende concept van co-working en co-living. En dat ging moeilijker dan verwacht. “Om te beginnen was ik een buitenlander, ik had niet eens een greencard. ( lacht) Mensen wisten ook niet goed wat ervan te denken, want ze hadden er nog nooit van gehoord. Geloof me, ik heb vaak een nee als antwoord gekregen.” Uiteindelijk vond hij een pand met een eigenaar die vertrouwen heeft in zijn businessplan. “Ik moest een stevige waarborg betalen voor het contract kon worden getekend… Mijn volledige spaargeld ging daarnaartoe. Ik mag er niet aan denken hoe het zou zijn afgelopen als het niet gelukt was, want het was behoorlijk geriskeerd allemaal.”
Zijn tweede uitdaging? Het gloednieuwe concept bekendmaken. “Ik had het al een beetje getest, had een valse aankondiging op AirBnB gezet die het concept uitlegde, compleet met een foto van een huis erbij. Er waren meteen mensen die wilden reserveren, dus zei ik: het is pas later beschikbaar” ( lacht). Toen hij enkele investeerders kon aantrekken, ging het snel. “Het bleek echt nodig om met investeerders te werken. Eén huis kun je makkelijk in je eentje afhandelen, maar als je een merk en een platform wilt oprichten, ben je echt wel verplicht geld op te halen. Het mooie is dat een van mijn eerste klanten ook een investeerder is geworden.”
Het resultaat van die samenwerking oogt intussen behoorlijk indrukwekkend: Outsite is er op 33 locaties in twintig steden in zeven landen en telt veertig werknemers. And counting, want de vraag naar nieuwe spots is op dit moment groter dan het aanbod, vertelt hij niet zonder trots. “We gaan nog meer plekken openen, vooral dan in Spanje en Portgal, zeker nu we een grote Europese investeerder hebben gevonden. Ook in Miami willen we nog aanwezig zijn.”
Maar hoe druk hij het ook heeft, zijn liefde voor surfen is nog altijd zo groot als de gigantische golven in Nazaré. Op zijn blog schrijft hij zelfs dat hij zijn baan in San José opgaf, omdat hij er niet kon gaan surfen. “Ik weet dat dat goed klinkt, maar dat is een beetje overdreven”, lacht hij. Wat niet wil zeggen dat de plank minder belangrijk is geworden, nu hij een internationaal bedrijf leidt. “Ik ben op mijn dertiende begonnen met een bodyboard, dat kleine plankje waarop je al liggend surft. In mijn studententijd ben ik dan met Erasmus naar Portugal getrokken en daar heb ik de smaak echt te pakken gekregen.”
En die smaak heeft hem nooit meer losgelaten. Niet dat hij elke dag op zee te vinden is. “Het hangt er een beetje vanaf, moet ik toegeven. Drie keer per week probeer ik te gaan surfen, maar als het een beetje tegenvalt, kan het ook wel gebeuren dat ik er twee weken niet toe kom.” Surfen ontspant hem meer dan wat ook, vertelt hij. “Op het water ben ik volledig gedeconnecteerd, al was het maar omdat ik dan mijn telefoon niet bij heb. ( lacht) Als je surft, kun je alleen maar daaraan denken. Ik heb echt geen nood aan meditatie of yoga, ik surf gewoon. Je kunt het vergelijken met skiën of snowboarding, denk ik, al ben ik daar niet zo’n fan van. Ik heb het niet zo voor de bergen.”
Hij houdt ervan overgeleverd te zijn aan de elementen. Maar er is meer. “Onderschat zeker het fysieke element van surfen niet. Je moet echt goed in conditie zijn om dat te kunnen. Het gevoel wanneer ik over de golven glijd, is echt fantastisch. Het is veel intenser dan snowboarden, want uiteindelijk sta je maar voor 10 procent op de plank, de rest van de tijd probeer je de juiste golf te vangen. Ook mooi: je bent totaal onafhankelijk van techniek, het is gewoon ik, de golven en mijn plank.”
Surfers worden wel eens de rebellen van de sport genoemd, is hij dat ook niet een beetje? “Dat was vroeger inderdaad zo, maar nu is het toch veel meer een doorsneesport geworden. Het is echt in de mode, na padel is het zelfs de snelst groeiende sport ter wereld. Dat zie je ook in België: zelfs in de winter zie je in Oostende veel surfers bezig. Dat was tien jaar geleden echt niet het geval.”
Terwijl ons gesprek op zijn einde loopt, merk ik op dat de reden dat hij met Outsite begon best een beetje egoïstisch was: hij wilde gewoon kunnen werken op plekken waar hij kon surfen. Mooi toch, hoe sportief egoïsme tot een boeiend verhaal leidde? Hij moet lachen. “In het begin was Outsite inderdaad bedoeld voor mensen zoals ik die wilden werken in leuke surfspots. In die zin is de pandemie best wel positief voor ons geweest: mensen beseften dat ze niet in de stad moesten blijven werken, maar net zo goed productief konden zijn op een leuke plek. Overigens: ik heb zeker tien investeerders ontmoet via het surfen. Het heeft inderdaad heel veel voor me opgeleverd.”
www.outsite.co
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier