Move over, Barbie, of maak op zijn minst plaats. Na een schokgolf van hot pink lijkt grijs de onwaarschijnlijke opvolger in de kleerkast. En daar blijft het hoegenaamd niet bij.
Zodra je erop let, is grijs overal. Niet de troosteloze kleur van onze betonwegen, kiezelsteentuintjes en het wolkendek. En ook niet het millennial gray waarover TikTok’ers in virale filmpjes de draak steken met de onbestemde amalgaam van grijze placemats, gordijnen en geurkaarsen van millennials. Over dat doodsaaie grijs gaat het ook niet. Integendeel: het nieuwe palet aan grijstinten is veel opvallender, vaak van kop tot teen. Vanwege de utilitaire, gestileerde en serieuze indruk vindt een best extreem kleurenpalet van grijstinten zijn weg naar moodboards, winkelmandjes en verlanglijstjes in zowel architectuur, design als mode.
Beton en The Bear
Bij renovaties ontbloten architecten steeds vaker de betonnen bekisting. Terwijl we collectief verslingerd zijn aan het hondenleven in een échte keuken zoals in het streamingsucces The Bear, is het geen toeval dat geborsteld inox en op de horeca geïnspireerde meubels hun plaats vinden in particuliere keukens. Merk tezelfdertijd op dat modellen annex influencers – tegenwoordig de allersnelste stijlbarometers – zich steeds meer in vloeiende of nauwaansluitende grijze ensembles voor de camera’s bewegen, en we kunnen van een trend spreken.
In de interieur- en de architectuurwereld – traditioneel trager dan de mode – is de opgang al even bezig om beige van de troon te stoten. Recente gebouwen die met opvallende betonnen details of geborsteld, glimmend metaal werden opgetrokken: de Bourse de Commerce, de kunsttempel van Kering-eigenaar François Pinault; de nieuwste boetiek van Arte in Brussel; de natuurwijnbar Osaka in Antwerpen, met de hoogglanzende Magiskrukken als kers op de taart; en ga maar door.
“Net zoals in zwart-witfotografie verwijderen grijstinten alle afleiding die kleuren wel geven en helpen ze de kijker te focussen op texturen, vormen en patronen”, zegt architect Movses Der Kevorkian van het bureau Sill and Sound, dat dit jaar Seven opleverde, een Ukkelse hippe stek waar je naast filterkoffie en avocadotoast ook interieurinspiratie vindt: glooiende betonnen vormen, minimalistische lampen, houten Frama CPH-zitstoelen. “Op het eerste gezicht lijkt grijs simplistisch, maar dat is het allesbehalve. Het is een veelzijdige basis om met meubels en licht te experimenteren.”
Shanice Engel, een pr-agente die in downtown Brussel een appartement renoveerde, beaamt dat. “Sociale media, de drukte van de stad, werkstress… er zijn vandaag al zoveel prikkels. Thuiskomen in een ruimte waarin geen elementen de aandacht eisen, je opgaat in de totaliteit en écht tot rust kunt komen, was voor mij de reden om zo’n uitgepuurde omgeving te kiezen.”
Authenticiteit
Misschien is die trend helemaal niet zo verrassend. Jeroen Verrecht, die naast architectuurfotograaf ook docent designgeschiedenis is, ziet er een culturele logica in: “Na de eighties en de nineties sloeg de slinger van spektakel en postmoderne kleuren door naar het andere uiterste en zochten ontwerpers authenticiteit. Jongere architecten waren de Philippe Starcks en de Frank Gehry’s van deze wereld beu en luidden de tegenbeweging in met tadelakt, mortex en beton.” Vanuit het huidige ecologische perspectief zijn beton en staal daarenboven eenvoudiger te recycleren, en vanuit economisch oogpunt zijn ze goedkoper ook. Noem het dus de perfecte storm.
Doe maar gewoon
Ook in de mode kun je die herwaardering van grijstonen als een tegenbeweging zien. Historisch is het de kleur van ongekleurde wol in de middeleeuwen, en dus van het werkvolk, van de clerus en van nederigheid – een associatie die de allerrijksten, zo leren tragikomedies zoals Succession, ook graag maken. Het is het een kleur van wijsheid, maar ook van doe-maar-gewoon, doe-maar-echt en doe-maar-wat-normcore insinueert.
Toen Miuccia Prada het eerste model van haar winterseizoen de catwalk opstuurde, had ze alle kleuren ter wereld kunnen kiezen, maar het nauwelijks opgemaakte model droeg een witte enkellange rok en een grijze trui. Bij Miu Miu, Bottega Veneta, Fendi… overal verschijnt warm, serieus grijs, alsof ze allemaal beamen wat Miuccia Prada vindt – of op zijn minst welk idee ze wil verkopen: “Vandaag ben ik vooral bezig met wat bescheiden is, met bescheiden werk te waarderen en niet alleen het extreme of het glamoureuze.”
En zo maakt een kleur, die pal tussen wit en zwart per definitie voor compromissen en neutraliteit staat, haar opgang nog maar eens in de mode. En dat is in tijden van oplopende polarisatie, best verfrissend grijs nieuws.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier