Je trekt een nieuw huis in, een nieuw begin?
Elke avond tast je in het donker
naar lichtschakelaars en deurklinken,
naar daar waar de trap een bodemloze diepte inleidt,
en mijn god wat lijkt de dageraad soms ver weg
in het duister moederziel alleen met jezelf.
Dit is de waarheid:
je kent je eigen contouren nog niet,
weet niet waar wat door de muren loopt en
hoe alle kamers onzichtbaar met elkaar verbonden zijn.
En elke keer wanneer je denkt
een grondplan in handen te hebben,
ben je jezelf alweer ontgroeid
of verloren.
Wij weten hoe het is
om ons te ontdoen van ballast,
om daarna nieuwe keien op onze rug te torsen.
Wij weten hoe het is
om onze ingewanden op tafel uit te stallen,
ze anders weer in onze borstkas te ordenen
in de hoop dat het deze keer wel past.
Al bij al is het een mirakel dat we
na al die jaren van onherroepelijke verandering
nog steeds in dezelfde ogen kijken,
nog steeds in elkaars blik thuiskomen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier