Wat Internationale Mannendag betekent voor een homoseksuele man: ‘Ik draag soms een jurk en dat maakt me niet minder mannelijk’

Elk jaar op 19 november is het Internationale Mannendag. Journalist en digital creative Joppe De Campeneere (20) schrijft over waarom die dag voor hem als feminiene homoseksuele man belangrijk is.

Op 19 november was het Internationale Mannendag, een dag die in het verleden met de regelmaat van de klok werd weggekaapt door mannen om hun misogyne uitspraken en seksisme te rechtvaardigen. Maar deze dag werd helemaal niet in het leven geroepen om bier en voetbal te vieren, noch om het idee te versterken dat mannen beter zouden zijn dan vrouwen. Het draait niet om de groep tierende mannen die het moeilijk heeft met gelijke rechten en dito lonen.

In tegendeel: Internationale Mannendag werd onder andere gecreëerd om de aandacht te vestigen op verschillende soorten mannelijkheid die we anders dreigen te vergeten en om de patronen achter toxic masculinity bloot te leggen. En dat is waar ik me als homoseksuele man aan sterk. De holebigemeenschap weet maar al te goed dat de realiteit niet altijd zo zwart-wit is als we soms denken. Zo is het ook met mannelijkheid: het is een spectrum waar geen regels aan vasthangen en dat niet zo eenvoudig te definiëren valt als ‘wel’ of ‘niet’ mannelijk.

Doorheen mijn leven heb ik me zelden mannelijk gevoeld omdat ik geloofde dat ik niet in het beeld van een ‘echte’ man paste. Ik hield niet van voetbal en bedankte ook liever voor ruigere spelletjes. Als kind al had ik het gevoel dat ik anders was dan mijn mannelijke leeftijdsgenoten. Later ontdekte ik dat ik homo was. Nog later dat ik mijn gender graag op manieren uit die niet altijd passen binnen wat als normaal wordt aanzien voor een man.

Ik hou ervan om make-up te dragen en steek mijn benen ‘s ochtends soms niet in een broek, maar in een rok. Ik experimenteer graag met mode buiten de grenzen van gender. Ik ben wat andere mensen zouden omschrijven als een ‘vrouwelijke’ homoseksuele man, iets wat me voor een lange tijd het gevoel gaf dat ik tekortschoot. Ik voelde me een triestig voorbeeld van wat een man zou moeten zijn. Het heeft een hele poos geduurd voor ik vrede kon nemen met het feit dat ik wél een man was, maar dat ik die mannelijkheid simpelweg anders invulde. En dat dat oké was.

Ik heb me steevast meer geïdentificeerd met meisjes dan met jongens toen ik jonger was, en met vrouwen toen ik ouder werd. Net als hen werd ik meermaals het slachtoffer van misogyne of homofobe mannen die het moeilijk hebben met het denken buiten de binaire hokjes van man of vrouw.

Daarom hecht ik als homoseksuele man waarde aan iets als Internationale Mannendag. Het betekent dat ik kan tonen dat ik hier ben. Dat wij, de homogemeenschap, hier zijn, zelfs als ik niet helemaal binnen het traditionele beeld pas van hoe een man eruit zou moeten zien. Biologisch gezien ben ik een man en dat vind ik goed zo. Ik ben, het overgrote deel van de tijd alleszins, tevreden met hoe mijn lichaam eruit ziet. Maar wanneer we het hebben over mijn genderexpressie is het een heel ander verhaal.

Ik heb geworsteld met mijn mannelijkheid en heb mijn vrouwelijke kant gehaat. Ik heb moeten afrekenen met geÏnternaliseerde homofobie en heb me niet mannelijk genoeg gevoeld. Nu weet ik dat ik wél genoeg ben. Internationale mannendag is er ook voor mij. Ik ben trots op mijn bijzondere mannelijkheid, zelfs al is het niet de soort waarover je leest in biologieboeken.

Ik respecteer vrouwen evenveel als mannen. Ik draag zorg voor de mensen die ik liefheb maar deins er niet voor terug om zelf verzorgd te worden. Ik durf open te communiceren over mijn emoties, zelfs al is dat iets wat onze samenleving mannen oplegt om net niét te doen. De mate waarin je je een man voelt, wordt niet gemeten aan de hand van wat je draagt of wie je liefhebt. Internationale Mannendag is een dag waarop ik me, meer nog dan op andere dagen, mijn plek op dat brede spectrum van mannelijkheid opnieuw toe-eigen.

De oorspronkelijke Engelstalige versie van deze tekst verscheen op de blog van Joppe onder de titel ‘What International Men’s Day means to a femme gay guy’ en werd vertaald door Stijn De Wandeleer.