Schrijfster Zita Theunynck: ‘Sinds ik niet meer voltijds werk, ben ik veel gelukkiger’

Met ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ schreef Zita Theunynck een debuutroman waar zelfs Herman Brusselmans enthousiast over kon worden. Toch was het geen eenvoudig proces om de woorden op papier te zetten. ‘Mijn lief heeft de voorbije drie jaar heel wat geduld met mij gehad.’

‘Het mooie aan woorden is dat het kan lijken alsof iemand ze voor jou geschreven heeft.’ Zita Theunynck heeft enkele intense jaren achter de rug, en daar zit taal voor iets tussen. Ze startte samen met haar zus de blog emoshit.be op, publiceerde teksten op Charlie Magazine en stelde nog maar een maand geleden haar alom geprezen debuutroman ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.‘ voor. Zeven vragen aan Zita Theunynck.

Hoe kleed jij je voor je job?

Theunynck: ‘Ik werk in een reclamebureau, dus er zijn weinig regels of voorschriften. Dat vind ik heerlijk. Als je gaat werken in een kleed met grote rode bloemen of een lichtblauwe bomber jacket, dan voel je je meteen toch al een stuk beter? Ik wel.’

‘Enkele jaren geleden besliste ik ook dat ik mijn ‘beste stukken’ niet zou sparen voor speciale gelegenheden. Vroeger mochten we onze beste kleedjes enkel aandoen voor een feest. Ik volgde die regel braaf op, tot ik op een zeker moment dacht: ‘Waarom lig ik hier mijn mooiste spullen te sparen? Dat is werkelijk absurd.’ Vandaag durf ik dus best wel opgekleed naar het werk te gaan.’

Hoe combineer je werk en privé?

‘De voorbije drie jaar schreef ik aan mijn eerste roman, heb ik emoshit.be opgestart met mijn zus en schreef ik af en toe stukken voor Charlie Magazine. Voor mij zijn werk en privé een beetje een vloeibaar gegeven, want schrijven aan mijn boek of voor Charlie gebeurt volledig in wat andere mensen waarschijnlijk hun ‘vrije tijd’ noemen.’

‘Ik doe dat graag, maar het is echt wel mentale arbeid en ik zeg daar ook heel wat leuke uitstapjes voor af. Aan mijn boek schreef ik bijvoorbeeld altijd tijdens vakanties, weekends en weekavonden. Om maar te zeggen: mijn lief heeft heel wat geduld gehad met mij de afgelopen drie jaar.’

‘Als ik nu nadenk over kinderen, dan denk ik vaak: Jezus, mijn leven is nu al zo ingewikkeld, hoe nemen mensen daar nog een kind bij? Het zal wel aan mij liggen, maar vandaag voelt mijn leven al aan als een koffer die propvol zit. Ik wil niet dat mijn kind zich voelt als die onderbroek die je er op het laatste moment voor vertrek nog bijpropt. Ik heb echt oneindig veel respect voor alle ouders op de wereld. Ik moet vandaag, buiten met mijn lief, met niemand rekening houden, en toch voelt het al moeilijk om alles te combineren.’

Ben je soms bewust offline?

‘Ja! Facebook kan prachtig zijn en je kan er veel nieuwe dingen ontdekken, maar vaak is het ook een gemeen diep hol waar je plots en onverwacht wordt ingezogen en waar je na een uur weer uit komt geklauterd en denkt: ‘Jezus Christus, waaróm?’ Ik heb op een bepaald moment bewust beslist om mijn gsm op mijn werk en ‘s avonds op vliegtuigstand te zetten. Nu krijg ik weer dingen gedaan. Nu ga ik weer rustig slapen. Het werkt.’

Wat is voor jou de ultieme luxe?

‘Er zijn een paar dingen waar ik ongelofelijk hard van kan genieten. Wanneer de kuisvrouw ons bed opmaakt, bijvoorbeeld. Dan lijkt het alsof je in zo’n hotelbed gaat liggen. Het is echt het best bestede geld ooit.’

‘Ze gaan het thuis niet graag horen, maar ik vind het ook geweldig om een maaltijdbox te bestellen. Ik vind koken kei plezant hé, maar al dat gedoe errond hoeft niet voor mij als ik om halfacht van mijn werk thuiskom. Op zaterdagochtend vind ik het dan weer heerlijk om met een kop koffie en een boek in de zetel te kruipen.’

Wat is het hoogste dat je wil bereiken in het leven?

‘Ik wil dolgraag ooit een scenario voor een televisiereeks schrijven. Ik heb geen ervaring, noch enige achtergrond in film of televisie. Ik besef dus best dat het ontzettend ambitieus is, maar dat is waarom je de vraag stelde, niet?’

Hoe slaag je erin om voldoening te halen uit je werk?

‘Dat is simpel: door niet al mijn voldoening uit één ding te willen halen. Ik werk vandaag 4/5de als copywriter, werk aan een boek én schrijf voor Emoshit en Charlie Magazine. Die mix maakt mij gelukkig. Sinds ik niet meer full-time werk ben ik véél gelukkiger en ik geniet zo hard van de dag vrijheid die ik heb voor mezelf.’

‘Ik denk dat het voor veel mensen onrealistisch is om te verwachten dat één job 100% jouw financiële en creatieve en sociale en intellectuele verwachtingen kan inlossen. Door verschillende soorten werk te combineren hou ik het afwisselend en inspirerend.’

Wat is de meest waardevolle carrièreles/levensles die je ooit kreeg?

‘“There’s a crack in everything, that’s how the light gets in.” Dat heeft mijn papa ooit om drie uur ‘s nachts op een terugrit uit Frankrijk tegen mij gezegd. We hadden geen gesprek of zo, we zaten gewoon naast elkaar. Ik achter het stuur, hij naast mij, en plots zei hij dat. Hij voegde er nog aan toe: ‘Je hoeft niet alles perfect te doen, dat weet je toch hé? Het is goed omdat je het doet.’

‘Op dat moment worstelde ik nog met zoveel vragen: van ‘wat wil ik doen?’ en ‘ben ik eigenlijk wel ambitieus?’ tot ‘wat doe ik hier eigenlijk op aarde?’ Het is misschien stom, maar die vier zinnen hebben me echt geholpen. Het mooie aan woorden is dat het kan lijken alsof iemand ze voor jou geschreven heeft, zonder dat dat echt zo is. Enfin, ik vind dat mooi.’