‘Millennials willen flexibiliteit’: hierover struikelen jongeren in de zoektocht naar een job

De kloof tussen werkgevers en ambitieuze jongeren lijkt almaar groter te worden. Millennials willen flexibiliteit, werkgevers houden vaak vast aan traditionelere waarden. Twee jongeren getuigen over waar zij moeilijkheden ondervinden tijdens het zoeken naar werk.

‘Tijdens mijn master rechten werd ik onverwacht zwanger. Ik ben dan gaan werken, om al snel te merken dat ik verder wou. Ik deed gewoon de personeelsadministratie op een bureau, dus de baan had zelfs niets met mijn studies of interesses te maken. Vorig jaar ben ik opnieuw beginnen studeren.’

Claudia Mc Kenzie (25) moest zich al meerdere keren door het hele sollicitatieproces sleuren. Ze werkt al sinds haar zestiende en reeg de vakantiejobs aan elkaar. ‘Dat vond ik nooit moeilijk, maar nu ik moet solliciteren voor een job die ik voor de komende jaren ga uitoefenen, wordt alles plots veel beangstigender. Ik heb nu veel meer stress over wat ik op papier moet zetten, hoe ik organisaties moet aanspreken en hoe ik mijn boodschap moet overkrijgen.’

Claudia is helder en precies wanneer ze spreekt. ‘Ik geloof dat ik mijn boodschap kan overbrengen als je me laat praten. In een motivatiebrief of op een cv vind ik dat veel moeilijker. Je moet een verkoopspraatje doen. Als je precies kan zeggen wat je potentiële werkgever wil horen, dan mag je op gesprek komen. Daar moet je nog eens zeggen wat ze willen horen en dan ben je binnen.’

Claudia’s vader kwam naar België toen hij dertien was. Hij studeerde af als industrieel ingenieur en was zo één van de eerste zwarte mannen met een universitair diploma die daar werk mee ging zoeken. ‘Tijdens een sollicitatie kreeg hij eens te horen “dat ze niet ingelicht waren dat het een neger was”. En dan moet je gesprek nog beginnen.’

Het zijn muren waar Claudia naar eigen zeggen niet tegen botst. Thuis brachten ze haar bij dat ze trots moet zijn op de persoon die ze is en dat naar voor moet schuiven. ‘Ik heb mijn afkomst nooit proberen wegsteken tijdens het solliciteren. Als mensen er vragen over hebben, antwoord ik altijd beleefd. Wanneer ze bijvoorbeeld vragen van waar ik ben, weet ik dat ze het niet over Berchem hebben.’

‘Mijn prioriteiten liggen nu wel anders. Vroeger dacht ik enkel aan carrière maken. Ik ben nog steeds ambitieus en wil een job met veel verantwoordelijkheid, maar ik wil ook om vijf uur kunnen zeggen: ik ga naar mijn zoontje en dat is het. Bel en stuur me niet meer, want de tijd die ik met hem heb, wil ik dan ook echt samen doorbrengen. Ik ben bang dat werkgevers daar niet voor openstaan.’

‘Ik zou het niet erg vinden om van zodra mijn zoontje in bed ligt nog twee of drie uur door te werken. Ik neem mijn verantwoordelijkheid om te zien dat mijn werk klaar is, maar ik wil het niet doen op de klassieke manier waarbij je gewoon uren zit te kloppen op kantoor omdat het zo moet. Ik wil mijn gezinsleven niet aan de kant schuiven omdat een werkgever zegt dat ik tot acht uur moet blijven.’

Nhan studeert nog, maar wil zijn toekomstige carrière nu al in de startblokken zetten. ‘Voor mij is het op dit moment vooral interessant om mijn netwerk uit te breiden. Ik denk eraan om misschien ooit zelf ondernemer te worden. Nu kan ik al aftasten wie waar goed in is. Het is ook voor jongeren die nog studeren interessant om te netwerken zodat ze later sneller een job vinden.’

Ook Nhan had het, net als Claudia, altijd eenvoudig met het vinden van studentenjobs. ‘Ze vielen altijd gewoon in mijn schoot. Als ik mijn tanden ergens in zet, dan komt het meestal ook wel goed, maar ik ben niet zozeer gericht op één vaardigheid die ik tot in de perfectie heb uitgewerkt. Ik kan bijvoorbeeld heel goed werken met Photoshop, maar ik kan ook goed schrijven. Ik weet hoe ik een camera moet gebruiken maar ik ben ook goed met mijn handen. Eigenlijk weet ik nog niet zo goed wat ik later precies wil doen.’

‘Ik weet bijvoorbeeld dat mijn aandachtsspanne niet zo groot is om lang eenzelfde activiteit uit te oefenen. Hoe krijg je dan een job waar je aan je trekken komt en ook nog eens genoeg mee verdient? Daar gaat flexibiliteit dan ook een grote rol in spelen. Je wil de mogelijkheid hebben om bijvoorbeeld eens om drie uur te stoppen en dan langer door te werken als het beter uitkomt.’

Die flexibiliteit gaat volgens Nhan bovendien niet enkel over werkuren. Ook de manier waarop we werken kan nog beter. ‘Als je weet dat iemand in je bedrijf een shortcut kent om tot een resultaat te komen, dan kan die persoon dat aanleren aan de rest van het team. Het kan voor bedrijven interessant zijn om meer op samenwerkingen in te zetten dan krampachtig vast te houden aan die klassieke hiërarchische structuur.’

Lees ook:Het project dat de mismatch tussen millennials en werkgevers wil aanpakken: ‘Ik hoop dat we snel niet meer bestaan’