24 uur op stap met echte Luikenaars: zes verborgen parels die u moet ontdekken

Pierre Stassart is geboren en getogen in Luik. Daar ging hij ook altijd op stap. ‘Ik vertrouw op mijn intuïtie om leuke adresjes te spotten. Als die blijkt te kloppen, neem ik er mijn vrienden mee naartoe. Door vaak naar een plek terug te keren, word ik een vaste klant en leer ik de uitbater en het personeel kennen.’

Pierre Stassart staat aan het roer van Grand Café de la Gare in het treinstation Luik-Guillemins en Le Café des Arts in het theater van Luik. Hij is niet iemand die zomaar overal op stap gaat. Zijn voldoening haalt hij uit eenvoudige plaatsen. De adressen waar hij ons mee naartoe troont, koos hij vooral op basis van de mensen die er de boel draaiende houden.

Céline en Fanny van Grand Maison

We hebben afgesproken met Pierre in Grand Maison. Deze ochtendbar is open van 7 u. tot 15.30 u. en wordt uitgebaat door Céline en Fanny. ‘Twee meisjes die weten wat ze willen en waar ze naartoe gaan. Ze volgen een leidraad waarvan ze al vier jaar lang niet hebben afgeweken’, vertelt onze gids.

En dat merk je ook. Hun concept van vrijwel allemaal biologische producten, het gekozen servies en het personeel is 100 procent samenhangend. Je vindt er mimosa-eieren tot huisbereide granola. En de suggesties op het uithangbord veranderen elke week. Het is er simpelweg goed.

Om de heilige zondagsbrunch te huldigen, ligt de nadruk op een gezond en smaakvol bord met zoete en hartige seizoensgebonden producten. Het tikkeltje extra? Het terras aan de oever van de Maas waar we op een snikhete dag genoten van een ijskoffie.

Grand Maison, quai de la Goffe 37, 4000 Luik

Émile van Une Gaufrette Saperlipopette

Deze familiezaak werd opgericht in 2013 en telt intussen drie verschillende locaties in dezelfde straat op slechts een steenworp afstand van het Sint-Lambertusplein. Je vindt er de bakkerij waarvan je het heerlijke brood ook kan proeven bij Grand Maison, de tweede winkel met wafels en andere gebakjes die een streling zijn voor het oog en de smaakpapillen, en het ijskraam met maar liefst 28 smaken.

Émile Michaux, de oudste zoon, heeft kleine oogjes. De man is om vijf uur ‘s morgens opgestaan. ‘We draaien ons ijs dagelijks. Het is dagvers, net zoals onze croissants. We weigeren het ijs in te vriezen, omdat we dan stoffen zouden moeten toevoegen die de smaak en structuur ervan veranderen.’ De ijsjes worden gepresenteerd in horentjes die echte meesterwerken zijn. De bollen liggen gestapeld en worden versierd met meringue en koekjes.

‘Ik kom hier altijd op zondag’, vertelt Pierre. ‘Ik eet een ijsje of koop wat zoetigheden om mijn Brusselse vrienden te laten zien wat Luik te bieden heeft. Omdat ik nooit thuis eet, koop ik ook geen brood. Maar als ik het hier bij Saperlipopette zie, zou ik er bijna spijt van krijgen.’

De rij voor de toonbank spreekt boekdelen over het ongelooflijke succes van dit nieuwe ijskraam. Toch is Émile niet iemand die op zijn lauweren rust. Zijn hoofd zit nog boordevol plannen. Nu denkt hij aan de bestelling ijs voor zeventig mensen die hij moet voorbereiden voor morgen. Maar binnenkort denkt hij weer aan de tinnen gietvormen van duiven en druiventrossen. Die staan nu nog op een plank in het atelier, maar hij wil ze snel gebruiken om te doen zoals vroeger.

‘We hebben ook een Japans mes aangekocht om vormen uit het ijs te houwen’, zegt hij. Terwijl we staan te praten, proeven we de sorbets van aardbei-munt en Prosecco. Origineel en goddelijk.

Une Gaufrette Saperlipopette, 3 adresjes in de rue des Mineurs, 4000 Luik

Éric en Anthony van Altro Maccheroni

‘Mijn zin om ergens naartoe te gaan hangt sterk af van het gezelschap dat ik er ga vinden. Elke zaterdag keer ik tijdens de service van 15 uur terug naar de Altro Maccheroni ‘, aldus Pierre terwijl we door de straten wandelen. ‘Ik keer er altijd naar terug voor de keuken en de kaart die ik ondertussen vanbuiten ken, maar ook omdat ik weet wie ik er zal tegenkomen. Het personeel is sinds de opening niet veranderd. De meeste mensen zijn vaste klanten en sommigen zijn zelfs vrienden geworden.’

Twee jaar geleden heeft de Trattoria Maccheroni van Éric Lecuyer – een plaats waar de Italiaanse gastronomie versmelt met de Luikse gezelligheid – een klein broertje gekregen: Altro Maccheroni.

De dag van ons bezoek laat Pierre zich verleiden door de tagliatelle met mascarpone en basilicum. Wij kiezen voor de gegrilde groenten met een romige burrata. Onze maaltijd wordt vergezeld door een Select spritz. Dat is een alternatief voor de Aperol met een meer uitgesproken rode kleur en vooral – volgens Pierre – een veel betere smaak. Terwijl eigenaar Éric toegewijd de verse pasta bereidt, verzorgt Anthony achter de toog de afhaalmaaltijden (die open is tot 19.00 uur, by the way). Hij houdt zich ook bezig met de reserveringen. Het is trouwens bij hem dat Pierre onze tafel reserveerde, eenvoudigweg via Instagram.

Altro Maccheroni, rue Saint Paul 5, 4000 Luik

Valerie van VIC + OR by Victor

Aan het onthaal van deze kapperszaak, die iets weg heeft van een clandestiene kroeg, staan champagneglazen klaar om gevuld te worden. Op de eerste verdieping is Valerie, de vaste kapster van Pierre, druk in weer. Zelfs al maakt ze ‘s ochtends soms een opvallende entree op haar rolschaatsen, toch is deze dotjes-specialist vrij bescheiden en heeft ze moeite om over zichzelf te praten.

Daarom richten we onze vragen tot de klant die haar haar laat knippen: ‘Toen ik Valerie voor het eerst zag, wist ik dat zij het zou worden en niemand anders. Haar goede humor is aanstekelijk en haar lach brengt je in vervoering.’

Op de muur van deze trendy en ongewone plek springt een fresco in zwarte tinten van de Luikse kunstenaar Noir Artist in het oog.

VIC + OR by Victor, rue des Croisiers 21, 4000 Luik

Yoko van de Yoko Uhoda Gallery

Yoko werd geboren in een familie van kunstverzamelaars. In 2014 opende ze in Luik haar gelijknamige galerij, alvorens ze in 2017 in Knokke een tweede ruimte inhuldigde. Een jaar later vermenigvuldigde ze het aantal vierkante meters op de dijk van Knokke-Het Zoute in samenwerking met Albert Baronian, een belangrijke speler op de Brusselse markt voor hedendaagse kunst.

Met haar voeten in een paar stevige sneakers, waar ze er niet minder dan dertig van heeft, zit deze vegetariër en levensgenieter (het ene sluit het andere niet uit) nooit stil en is ze van alle markten thuis. ‘Yoko is even gepassioneerd als veelzijdig’, aldus Pierre.

Ze nodigt ons uit om in Knokke tot 31 augustus de verschillende fases van het werk van Lionel Estève te gaan ontdekken, evenals een selectie recente werken van de kunstenaar die zijn twintigjarige samenwerking met Albert Baronian viert. En in Luik onthaalt ze ons graag op 14 september voor de vernissage van een nieuwe tentoonstelling gewijd aan de Brusselaar Pascal Bernier.

Yoko Uhoda Gallery, boulevard d’Avroy 77, 4000 Luik

Le Verre Bouteille

Hier duikt Pierre op vrijdag op na de avondshift van Grand Café de la Gare. Hij ontmoet er zijn vrienden wiens uurrooster hij niet langer deelt sinds hij zijn job bij PWC heeft ingeruild voor die van horeca-uitbater.

Bij Le Verre Bouteille ontmoeten we Bruno, een van de twee uitbaters: ‘Er gaat niets boven wat positieve concurrentie om een bepaalde dynamiek te creëren en mensen aan te trekken’, zegt hij, terwijl hij betreurt dat er zo weinig bars zijn in de rue de la Casquette.

Bruno, die afstudeerde aan de HEC, en Gauthier, die onder andere een internationale master in oenologie behaalde, vullen elkaar perfect aan. In 2015 bundelden ze hun krachten om de eerste wijnbar van de stad te openen. Ze kozen voor een naam ter nagedachtenis van Gauthiers vader, die sommelier was in een sterrenhotel en wie hij op 4-jarige leeftijd verloor.

Hun etablissement kan je ook terugvinden op Raisin: de app voor natuurlijke wijnen. Ze bieden ongeveer twintig wijnen aan per soort: rood, wit, rosé, oranje, bubbels, maar ook biologische, natuurlijke of biodynamische wijnen. Om nog maar te zwijgen van de bieren en cocktails of de snacks die wekelijks veranderen.

Le Verre Bouteille, rue de la Casquette 13, 4000 Luik

Deze zes adressen hebben als rode draad dat ze hun klanten in een ongewone sfeer onderdompelen en uitgebaat worden door zaakvoerders die vóór alles harde werkers zijn. Bazen die er niet voor terugdeinzen om hun handen vuil te maken en zich niet gewoon tevredenstellen met instructies geven aan hun personeel. Een bekwame en attente staf die de gewoonten van hun vaste klanten kent en hun wensen inwilligt. De Luikenaars die deze regels geschreven hebben geven je hun woord.

Artikel geschreven in samenwerking met Alexis Alvarez.