Zijn mannen bang voor wellness? ‘Openlijk bezig zijn met schoonheid blijft een taboe’

Mannen die zwichten voor enkele dagen wellness lijken in de minderheid te zijn. Trends Style-redacteur Stijn De Wandeleer ruilde zijn werktenue plichtbewust in voor een badjas en onderzocht hoe dat komt. ‘Voor jonge mannen ligt de drempel al veel lager.’

Noem het gerust preuts, maar wellness is nooit zo mijn ding geweest. Ik vind het idee van andermans vreemde handen op mijn lichaam allerminst ontspannend en na vijf minuten in de sauna krijg ik het vooral vreselijk benauwd (om u de uitdrukking ‘zweten als een rund’ te besparen). Dat ik tijdens mijn verblijf in een gerenomeerd wellnesscomplex in de Franse kuststad Saint-Malo toch op een massagetafel beland, gehuld in niets meer dan een string, is dus op zijn zachts gezegd een zieke zinspeling van het lot.

(Al kan het feit dat ik u op dit eigenste moment schrijf in een donzige badjas wel tellen als verzachtende omstandigheid.)

Voor de duidelijkheid: ik ben hier niet enkel voor mijn plezier – al had u dat na voorgaande alinea vast wel begrepen -, wél omdat met mij ook heel wat andere mannen het idee van een weekend in de wellness links laten liggen. Volgens Serge Raulic, de uitbater van het wellnesshotel Les Thermes Marins de Saint-Malo, zijn nog steeds zeventig procent van zijn klanten vrouwen. Een groot deel van de mannen die aanwezig zijn in het wellnesscomplex dat zich op de borst klopt voor zijn behandelingen met zeewater, lijkt bovendien enkel hier om hun partner te vergezellen.

Enthousiaste mannen?

Die scheefgetrokken balans tussen mannen en vrouwen valt me ook op wanneer ik tijdens mijn eerste dag mijn werkplunje aan de haak hang en me in de warme omhelzing van mijn badjas nestel. In het wellnessgedeelte van het hotel sloffen vrouwen met hun mannen wat futloos van de ene behandeling naar de andere en ook enkele moeders lijken zich met hun dochter zichtbaar te verheugen op de therapieën die hen de komende uren te wachten staan. Een groep mannen die reikhalzend uitkijkt naar een behandeling met zeewier heb ik jammer genoeg niét gezien, al drukt Serge Raulic me op het hart dat ze wel degelijk bestaan, zij het in mindere mate.

Het fenomeen dat wellness toch nog steeds afgeschilderd wordt als een vrouwending is misschien bizar, het is ook gemakkelijk te verklaren. Wellness draagt nu eenmaal geen mannelijk of stoer imago met zich mee. ‘Zeker bij oudere generaties ligt het actief bezig zijn met schoonheid toch nog wat gevoelig’, legt Raulic uit. ‘Al merken we bij jongere mannen wel dat er een verschuiving gaande is. De klassieke rolverdelingen bij mannen en vrouwen is de voorbije decennia enorm veranderd. Ook mannen kunnen nu gemakkelijker toegeven dat ze nood hebben aan wat me-time en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Dat heeft de drempel voor mannen om naar de wellness te gaan toch aanzienlijk verlaagd.’

Daar zet het hotel ook nog eens extra op in door programma’s bij elkaar te puzzelen die speciaal op mannen gericht zijn. Ze ontwierpen zelfs een formule waarbij je in de voormiddag verschillende sportieve activiteiten beoefent en je in de namiddag weer kan onderdompelen in je met zeewater gevulde badkuip om je spieren wat welverdiende rust te gunnen. Zo krijgt een groep mannen die het nut van wellness eerder misschien niet zag, plots wél een reden om al die behandelingen voor het eerst te ontdekken.

Maar laat ons eerlijk zijn: het feit dat wellnesshotels steeds meer op mannen willen inzetten, heeft niets te maken met het aan diggelen slaan van een taboe – er zit gewoon nog een onontgonnen markt in. Voor een verblijf in deze wellness betaal je gemiddeld zo’n driehonderd euro per dag. Wanneer het taboe rond schoonheidsbehandelingen bij mannen sneuvelt, betekent dat dus ook dat er heel wat potentiële klanten bijkomen.

Man in vrouwenslippers

Toch bestaat er geen twijfel over dat het hotel hier vooral koppels verwelkomt: wanneer ik mijn roomwitte slippers enthousiast uit hun plastic verpakking scheur, moet ik meteen vaststellen dat er voor mij een paar voor vrouwen was voorzien. Dat was niet zozeer teleurstellend, wel ongemakkelijk. Vraag dat maar aan alle mensen die me een hele dag met enkel mijn tenen in de slippers door het welnesscomplex hebben zien stappen.

Dat mannen in de wellness nog steeds ondervertegenwoordigd zijn, komt bovendien niet zozeer door de behandelingen die te veel op het vrouwenlichaam focussen. Het hotel biedt wel formules aan die vooral de nadruk leggen op diëten en het wegwerken van lovehandles, al is ook dát bezwaarlijk iets waar enkel vrouwen zich mee bezighouden. Het is vooral dat een welnesscentrum – een plek die per definitie zacht en sereen hoort te zijn – nu eenmaal niet in de smaak valt bij de groep mannen die zachtheid nog steeds als een zwakte zien.

De hoeveelheid mannen die hun weg naar de wellness vinden, zegt dus veel over hoe het met de staat van onze mannelijkheid gesteld is. Jonge mannen groeien vandaag op in een klimaat waar praten over je gevoelens al veel minder wenkbrauwfronsen met zich meebrengt. Heren die op vrijdagavond een kleimasker smeren zijn niet langer automatisch het middelpunt van spot. Het is dus allerminst toevallig dat net bij die groep mannen wellness aan populariteit wint.

Malende hoofd van een millennial

Maar valt het malende hoofd van deze millennial ook echt rustig te krijgen middels behandelingen met zeewater en massages? Als gewezen overdenker maakt het idee van enkele uren niets om handen te hebben me doorgaans al wat onwennig. Wanneer ik me dus voor het eerst in een met zeewater gevulde badkuip laat zakken, moet ik toegeven dat ik twintig minuten later vooral een groot deel van dit stuk in mijn hoofd heb geschreven, mentaal heb ingecheckt bij de katten die het er nu zonder mij van af moeten brengen en heb overwogen om toch wat vroeger uit bad te stappen.

Toch is het net dát wat ik na enkele dagen in de wellness ben gaan appreciëren, meer nog dan wat al die therapieën voor mijn huid beloofden te doen. We zijn het zo gewoon gaan vinden om onze dagen te vullen met het scrollen door apps en wie niet regelmatig meegesleurd wordt in een vortex van vreemde YouTube-video’s mag me gerust mailen hoe ze dat dan precies aanpakken. Verveling is een luxe geworden.

Vier dagen later voelt mijn badjas aan als een tweede laagje huid en slof ik me met dezelfde lome pas als het overgrote deel van de andere klanten van de ene behandeling naar de andere. Hoewel ik nog steeds niet helemaal overtuigd ben dat het die therapieën zijn waardoor ik minder opgejaagd weer huiswaarts keer, de mentale rust die een smartphone- en afleidingsloos bestaan met zich meebrengen, zijn op zich al indrukwekkend. En dat is iets waar zowel vrouwen als mannen baat bij hebben.