Tien jaar geleden waren in Vlaanderen bijna 51.000 Walen aan de slag. Dat steeg tot 53.000 in 2021, maar is ondertussen gedaald tot 45.000. De voorbije jaren is het aantal Brusselaars dat in Vlaanderen werkt constant gestegen. In West-Vlaanderen werken meer Fransen dan Walen. Ondanks de vele aankondigingen van politici dat ze daar iets aan willen doen, ligt de Waals-Vlaamse arbeidsmobiliteit te laag.
Recente cijfers tonen aan hoe pijnlijk de situatie is. Op de 117.000 Vlaamse vacatures die de VDAB vorig jaar doorstuurde naar de Waalse arbeidsbemiddelaar Forem volgden amper 51 sollicitaties. Er zijn in Wallonië 200.000 werklozen. Een betere arbeidsmobiliteit moet de kloof tussen de Vlaamse en de Waalse werkloosheidsgraad (respectievelijk 2,9% en 8%) verkleinen.
Dat is slechts ten dele een federale verantwoordelijkheid. Akkoord, de federale arbeidswetgeving is niet streng genoeg. Maar vooral de regionale arbeidsbemiddelingsdiensten moeten in elke regio het verschil maken. Dat begint met duidelijke informatie aan de werkzoekenden. Volgens een onderzoek van IDEA Consult weet 62 procent van de Brusselse en 66 procent van de Waalse werkzoekenden niet waar ze vacatures voor banen in Vlaanderen kunnen vinden.
Ten tweede moet er werk gemaakt worden van een echt bestraffingsbeleid. Dat is een algemeen probleem. De regionale arbeidsbemiddelingsdiensten moeten een tandje bijsteken. In Vlaanderen krijgt een kleine 3 procent van de werkzoekenden een sanctie van de VDAB, zoals een tijdelijke schorsing van de uitkering. In Wallonië is dat amper 1,1 procent. Dat laatste is niet verwonderlijk. Forem is al jaren een PS-bastion en jobcreatie is nooit een prioriteit geweest voor de Franstalige socialisten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier