Lex.be: het Google van het recht

© istock

Met lex.be willen Erik De Herdt en Toon Vanagt wetten en rechtspraak vlot toegankelijk maken voor de burger en de juridische professional. “Technologie kan een sterk drempelverlagend effect hebben.”

De startpagina van lex.be bestaat uit één zoekbalk, die zoekt in meer dan 1,5 miljoen wetteksten en 150.000 vonnissen en arresten. Daarmee combineert de website de informatie van het Belgisch Staatsblad en Juridat, en laat er een gebruiksvriendelijke interface op los. Serieondernemer Toon Vanagt en zijn vennoot en CTO Eric Rodriguez lanceerden in 2012 met data.be al een soortgelijk concept, maar dan voor bedrijfsgegevens. Elke werkdag consulteren gemiddeld 11.000 gebruikers data.be. Voor de ontwikkeling van de juridische tegenhanger lex.be deed het tweetal een beroep op hetzelfde team. Techjurist Erik De Herdt vervolledigt het team als derde vennoot.

Drempels verlagen

Het drietal, dat goede relaties heeft met de opendatabeweging, weet dat de Belgische Justitie nog een lange weg heeft af te leggen om juridische bronnen te ontsluiten, anders dan Nederland en Frankrijk bijvoorbeeld (zie kader België loopt achter). “De rechtspraak en de wetgeving zijn erg moeilijk toegankelijk, doorzoekbaar en vindbaar. Het platform moet dat veranderen”, zegt CEO Erik De Herdt. “We streven in België naar een algemene, maar geanonimiseerde publieke rechtspraak”, vult Vanagt aan. “Technologie kan een sterk drempelverlagend effect hebben, maar daarvoor zijn voldoende data nodig.”

Wie meer toegang tot vonnissen en arresten wilde, moest terecht bij betalende diensten als Jura (Wolters Kluwer) en Strada lex (Larcier). Die zijn vaak gebaseerd op juridische tijdschriften, die uitspraken krijgen toegestuurd van bevriende advocaten. “Maar die zijn niet toegankelijk voor de burger en komen voor veel advocatenkantoren te duur uit. Zelfs rechters betalen abonnementsgeld voor die diensten om de vonnissen van hun collega’s te mogen bekijken”, klaagt Erik De Herdt aan. KU Leuven-professor Frankie Schram heeft zelfs twijfels bij de wettelijkheid van de diensten.

Meer willen, meer betalen

De ondernemers pleiten ervoor dat Justitie de gegevens van de burger teruggeeft aan de burger, en dat ondernemers ze kunnen gebruiken om gratis of betalende tools te ontwikkelen. Lex.be heeft een freemiummodel in gedachten: de basisversie is gratis, maar wie meer wil betaalt. Het wil alle documenten via zijn zoekmachine gratis ter beschikking stellen, voorzien van een aantal filters om ze te doorzoeken. Daarvoor ontving de start-up 75.000 euro subsidies van de Europese Commissie via het Fiware-programma.

Daarnaast ontwikkelt lex.be geavanceerde tools voor juridische professionals tegen betaling. “Het gaat om filters, meldingen en statistieken”, verduidelijkt Toon Vanagt, die veel verwacht van een voorspellende analyse. “Zodra we over representatieve datasets beschikken, kunnen we klanten bijvoorbeeld zeggen dat hun voorgangers in vergelijkbare omstandigheden in negen op de tien gevallen in het ongelijk werden gesteld. Dankzij open data zullen minder mensen procederen ‘voor het geval dat’, wat kosten bespaart.”

Het verdienmodel staat volgens de oprichters los van de inbreng van Justitie. “Meer data zullen onze tools wel verbeteren, maar we hadden relatief lage ontwikkelingskosten en we hebben weinig betalende klanten nodig om die terug te betalen”, klinkt het. Voor de ontwikkeling van nieuwe tools zijn wel meer betalende klanten nodig.

Enkele advocaten aan wie we de website voorlegden, reageerden onmiddellijk enthousiast. “Dit lijkt een tool die ik regelmatig zal gebruiken”, zegt Michel Segers van DBB Law. “De zoekrobot is een pak sneller en intuïtiever dan Juridat. Jammer dat niet meer rechtspraak toegankelijk is.”

Simon Van Dorpe

België loopt achter

Volgens haar gegevens publiceert Justitie ongeveer 10 procent van de strafzaken en 30 procent van de commerciële en burgerlijke zaken. De arresten van hogere rechtscolleges, zoals de hoven van beroep en Cassatie, en sociale zaken zijn in verhouding beter vertegenwoordigd.

In 2013 nam Europa de herziene PSI-richtlijn aan, die overheidsinstellingen aanspoort hun bestuursdocumenten digitaal ter beschikking te stellen, zodat burgers en bedrijven ze kunnen hergebruiken. De richtlijn moest tegen 18 juli 2015 zijn omgezet, maar tot nu deden enkel Vlaanderen en de Duitstalige Gemeenschap hun huiswerk. De Europese Commissie schreef al verscheidene brieven om haar ongenoegen daarover te uiten. Begin maart komt de nieuwe wet op het hergebruik van overheidsinformatie, die de richtlijn op federaal niveau omzet, op het bord van de kamercommissie Infrastructuur.

KU Leuven-professor Frankie Schram, die het wetsontwerp schreef, benadrukt dat ook de rechterlijke macht onder het toepassingsgebied van de wet valt. Justitie moet dus werk maken om de vonnissen en de arresten voor hergebruik ter beschikking te stellen. “De belangrijkste uitzondering betreft persoonlijke gegevens”, zegt Schram. “Omdat niet alleen de namen, maar ook andere elementen de identiteit van de betrokkenen kunnen blootleggen, is dat vaak een moeilijke oefening. Vergeet niet dat bedrijven als Google en Microsoft grof geld verdienen door profielen van individuen of groepen te verkopen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content