‘Banken moeten niet klagen maar eerst besparen’

Voor de banksector geldt hetzelfde als voor de overheid: tracht eerst overbodige kosten te schrappen en efficiënter te zijn, vooraleer je op zoek gaat naar nieuwe inkomsten. Dat zegt bankenspecialist Patrick Claerhout

De Belgische banken is er blijkbaar alles aan gelegen om hun klanten te schofferen. Eerst wilden ze van het wettelijke bodemtarief van 0,11 procent rente op de spaarboekjes af. Boodschap aan de klanten: we hebben uw spaargeld echt niet nodig, het kost ons te veel, en we weten eigenlijk niet wat ermee aan te vangen.

Nu heet het dat ook ‘gratis’ bankdiensten zoals het afhalen van cash aan een automaat of een gesprek met uw bankier betalend zullen worden. Terwijl die zogenaamd ‘gratis’ diensten helemaal niet gratis zijn. U betaalt ervoor, o.a. via de kosten die de bank aanrekent voor uw zichtrekening en uw bankkaart. Daarnaast zitten deze diensten verrekend in de rentetarieven en de commissielonen die de banken hanteren. Transparantie daarover is ver zoek.

Overigens voerden de banken het afhalen van cash aan de automaat precies in omdat het hen een geweldige besparing opleverde. Klanten hoefden niet meer aan het loket bediend te worden en dat scheelde een pak personeelskosten. Nu u het geld zelf ophaalt, is men evenwel van plan u te laten betalen voor iets wat u in de plaats van een personeelslid doet. Hou er dus maar rekening mee dat ook het online en mobiel betalen op termijn betalend worden.

Ironisch is dat de banken, door de klant het agentschap uit te duwen, het klantencontact verloren zijn. Ze beschikken vaak niet meer over de informatie die nodig is om hun klant op het juiste moment met het juiste product te benaderen. Banken kennen hun klanten niet meer.

Eigenlijk mogen ze blij zijn dat die klant nog één of twee keer per jaar langs komt voor een gesprek. Maar ook dat adviesgesprek willen de banken gaan tariferen. “Want voor goed advies is de klant bereid om te betalen”, meent Luc Versele, CEO van Crelan, deze morgen op de radio. Hopelijk begrijpt hij dat de klant dan veel meer verwacht dan het klassieke verkooppraatje waar bankiers zo goed in zijn.

De Belgische banken wijzen ter verantwoording van hun plannen steevast naar de lage rente die ervoor zorgt dat hun rentemarge onder druk staat. Die rentemarge is het verschil tussen wat de banken verdienen op een krediet en de vergoeding die ze betalen voor het spaargeld. Het klopt dat die rentemarge krimpt, maar de toestand is verre van catastrofaal. In 2015 hebben zowat alle banken recordwinsten geboekt. Tanende netto rente-inkomsten zullen er de komende jaren nooit voor zorgen dat ze in de rode cijfers terecht komen.

Veel consultants en analisten zijn het erover eens dat de banken hun winst op een aanvaardbaar peil kunnen houden door de kosten te verlagen. Hier en daar geeft zelfs een bankier, weliswaar off the record, toe dat er nog veel mogelijkheden bestaan om vet weg te snijden. Bepaalde Belgische banken hebben nog een overhead dat dateert uit de tijd dat ze Europese spelers waren. Onze banken bieden ook veel te veel overbodige producten en diensten aan. Vaak is dit niet ingegeven door een behoefte bij de klant, maar uit winstoverwegingen en profileringsdrang ten opzichte van de concurrentie.

Kortom, de banken moeten niet klagen, maar eerst besparen. Ze hebben het geluk aan hun zijde dat ze hun personeelsbestand kunnen afslanken zonder zware herstructureringskosten. Dankzij de vergrijzing kan alles gebeuren op het ritme van natuurlijke afvloeiingen. Laat de banken dus eerst werk maken van een efficiënte organisatie en een vereenvoudigd productaanbod. Ze bevinden zich in dezelfde positie als de overheid die de begroting moet recht trekken. Het is al te gemakkelijk om nieuwe belastingen in te voeren, en niet ingrijpend te saneren.