ZOINK! bevrijdt meubels uit hun keurslijf

Het eenmansbureau ZOINK! van meubelontwerper Steven Brouns is aan een steile opmars bezig. Brouns’ ontwerpen ontstaan vanuit een vernieuwende kruisbestuiving van mode met architectuur en hightech.

Info: www.zoink.be, tel.

Zoink! is te zien bij de lifestyle- en vintageboetiek Verlaine, Kasteelpleinstraat 34 in Antwerpen.

Het gaat hard voor ZOINK!, de vorig jaar opgerichte eenmanszaak van StevenBrouns. De Limburger werkt aan een multimediaal meubel met een plasmascherm voor Proximus, richtte onlangs de Europese winkels van Nike in en creëerde voor Illy monumentale meubels op de kunstbiënnale in Venetië

Nochtans was Steven Brouns niet meteen voorbestemd om meubeldesigner te worden. Zijn interesse voor meubeldesign werd pas gewekt toen hij tijdens zijn studies industriële vormgeving en productontwikkeling aan de Genkse designacademie stage liep bij de Italiaanse fabrikant Bernini.

Daarvoor had hij wel een latente belangstelling voor meubeldesign, maar hij vond dat er zo weinig mee aan te vangen viel. “Er zijn wel elk jaar nieuwe modellen te zien, maar meer dan vormelijke verandering is dat niet,” legt hij uit. “Ik vind dat vrij zinloos. Het lijkt soms dat er nieuwe modellen gemaakt worden om de designbeurzen draaiende te houden, in plaats van omgekeerd. Ik vond het een stuk interessanter verder te denken en op zoek te gaan naar nieuwe functies en integratie met andere domeinen zoals mode en technologie.”

Toen Brouns in 1999 afstudeerde, startte hij met zijn studiegenoot SergeHaelterman het samenwerkingsverband JZUZ. Het duo ontwierp meubilair met meerdere functies: een sofa zat uiteraard wel lekker, maar kon ook evengoed als eet- of werktafel gebruikt worden. Tegelijk waren de meubels verstelbaar en makkelijk te verplaatsen van de ene woonruimte naar de andere. LivingElements was een eerste reeks ontwerpen die onder meer door hun afmetingen – One was een eenzitter van 1,40 meter op 1,40 meter – op ruime mediabelangstelling konden rekenen. De zitmeubelen konden ook als boekentafel of televisiekast gebruikt worden. Wie meer dan één element kocht, kon meteen beginnen puzzelen, want de ontwerpen pasten in elkaar als Lego-blokjes.

Nieuwe materialen en nieuwe technologie

“Serge en ik zijn vorig jaar uit elkaar gegaan omdat we elk onze eigen koers wilden varen,” vertelt Steven Brouns. “Hij was vooral bezig met grafisch design en webdesign en we zaten met onze samenwerking een beetje op een dood spoor. De aanpak van ZOINK! verschilt met die van JZUZ omdat ik vooral maatwerk en projecten voor winkels wil uitvoeren. JZUZ was meer op particulieren gericht. Wat ik voor Illy deed in Venetië is daar een voorbeeld van: grote vierkante, uitgeholde kaders van 2,40 meter op 2,40 meter, waarvan het uitgeholde deel ook fungeerde als ligbed of ligzetel. Door de vormgeving en de kleur was de link met het Italiaanse koffiemerk duidelijk. Door de imposante omvang en het feit dat je er in kon uitrusten, waren ze een groot succes bij het publiek. Naar verluidt succesvoller dan de biënnale zelf, heb ik me laten vertellen.”

Voor Marlboro maakte hij een 17 meter lange toog, die deze zomer op het strand van Scheveningen belandt. En het juwelenmerk Pomellato bestelde voor zijn jongerenlijn Dodo vier poefs in specifieke kleuren. “Dat zijn het soort zaken waar ik me mee wil bezig houden,” benadrukt Brouns. “Ook al voer ik dikwijls ook gewoon ontwerpen uit. Huisstijl wordt steeds belangrijker voor winkels en merken. En aangepast meubilair kan daartoe bijdragen. Dat is één van de redenen waarom ik graag met gecoat schuimrubber werk: je kan perfect de kleuren kiezen die de klant wil en het laat je heel vrij qua vorm. Materiaalkeuze vind ik heel belangrijk. Ik werk ook graag met een nieuw soort kunstleder, dat ontworpen is door de Franse architect JeanNouvel en dat er hightech uitziet. Dat past helemaal bij de ontwerpen die ik maak.”

Waar Brouns ook van houdt, is het vrank en vrij doorbreken van de traditionele grenzen van het meubeldesign. Hij wil zich niet in een keurslijf laten wringen door de beperkingen die meubels hebben en gaat op zoek naar kruisbestuiving met andere domeinen. Eén van de opmerkelijkste voorbeelden daarvan is het multimediaal discotheekmeubel met plasmascherm dat Brouns in opdracht van Proximus bedacht. “Het is een wand waarin, naast een dj- en een vj-element, ook verlichting en een plasmascherm verwerkt is. Op het plasmascherm, kunnen MMS-berichten weergegeven worden. Het is bedoeling om dat in discotheken en andere hippe plaatsen te installeren om zo het MMS’en te promoten. Nieuwe technologie vraagt om nieuw meubilair of een nieuwe inkleding. En het ligt ook voor de hand om via die weg nieuwe functies te integreren.”

Brouns zoekt niet alleen interactie met technologie. Hij werkte ook al samen met de Nederlandse modeontwerpster RomySmits, die vroeger werkte bij DriesVanNoten en MartinMargiela. Steven Brouns: “We hebben een samenspel gecreëerd tussen meubel en kledingstuk, door onder meer het silhouet van haar ontwerpen te laten terugkeren in de vorm van de gestoffeerde zitpoefen. Ze heeft ook jassen gemaakt in een vilt waar ik vroeger veel mee werkte, wat de vorm van het silhouet ingrijpend bepaalde. In de toekomst werken we nog samen: ik ga een meubel maken in dezelfde stof als haar kleding.”

Ook met architect BartLens sloeg Brouns de handen in elkaar. Samen creëerden ze een zwembadzetel. Brouns hoopt in de toekomst nog meer van dat soort samenwerkingen te kunnen realiseren. “Het is leuk om twee meningen en twee visies samen te brengen. Daaruit ontstaan nieuwe dingen,” zegt hij.

Dominique Soenens

“Het is leuk om twee meningen en twee visies samen te brengen. Daaruit ontstaan nieuwe dingen.”