Zinloze acties

Maar begrijpt ú waarom de vakbonden precies nú staken? Vorige week vrijdag in Wallonië, afgelopen maandag in Brussel en morgen dus in Vlaanderen. Dat er heel wat misloopt bij De Post zullen we niet ontkennen. Maar dat de postbeambten staken tegen het beleid van een topman die morgen misschien de laan wordt uitgestuurd, is toch wel merkwaardig. Of voeren ze actie tegen een beslissing om 400 kantoren te sluiten, een maatregel die allang weer is ingetrokken?

Misschien herinnert u zich nog de driedaagse staking van de vakbonden bij de NMBS. Dat was nog flagranter. Daar ging het in essentie om het behoud van de verworven rechten van diezelfde vakbonden: zitjes in de raad van bestuur en vooral véél geld. Voor de staking hadden de reizigers alleen onbegrip.

En Sabena dan. Waarom staakten de piloten? Ook daar had de publieke opinie weinig of niets van begrepen. En ook daar leken persoonlijke motieven de voorrang te hebben.

Drie overheidsbedrijven en driemaal hetzelfde verhaal. En driemaal hetzelfde slachtoffer: de consument. De burger of het bedrijf dat graag ‘s morgens zijn post krijgt, de werknemer die graag met de trein naar zijn werk gaat (en de onderneming die diezelfde werknemers graag op tijd ziet aankomen), de burger die graag op vakantie vertrekt met het vliegtuig.

Trends is bezig met een rondje vakbonden belachelijk maken, denkt u nu. Neen, zeker niet. Luister maar naar Karel Gacoms, provinciaal secretaris van de socialistische metaalbond van Vlaams-Brabant en bekend van de sluiting bij Renault en het faillissement van Sabena. In een interview met De Morgen antwoordde hij op de vraag of de vakbonden zichzelf niet de das om doen door gebrek aan steun in de publieke opinie: “We moeten daarover inderdaad gaan nadenken. Ik pleit helemaal niet voor een syndicalisme zonder actie, maar wel voor meer rekening houden met de consument. (…) Veel mensen denken er intern zo over, maar ze durven het niet te zeggen. Het is moeilijk voor Mia De Vits om zoiets te zeggen.”

Gacoms is een man van de wereld. Iemand die toont dat de vakbond nog een functie kan hebben als hij die goed wil invullen. Als die eigenbelang en algemeen belang kan afwegen. Als die rekening houdt met de verzuchtingen van de consument. En als die zich realiseert dat de wereld niet zal stoppen met draaien alleen omdat een vakbond dwars gaat liggen.

Om het voorbeeld te nemen van De Post. De liberalisering is beslist en kan misschien wel vertraagd, maar niet omgekeerd worden. Nu al zijn buitenlandse beursgenoteerde postbedrijven (het Nederlandse TPG en Deutsche Post) hier actief, knabbelen kleine flexibele postbedrijven aan het monopolie van De Post, en nemen grotere spelers flinke happen uit de traditionele taken van De Post (zoals de krantenbedeling).

Vakbonden zouden dat moeten weten. Politici des te meer. Zodat hun oproep voor meer controle op de overheidsbedrijven even zinloos is als staken tegen een topman wiens toekomst onzeker is.

Guido Muelenaer