Wijn is passie (maar dat zijn vele Franse wijnboeren vergeten)

Nieuwe wijnlanden, hoge prijzen en een vaak belabberde kwaliteit bedreigen de Franse wijnbouw. Maître-sommelier Gido van Imschoot zocht 32 Franse wijnmakers op die het tij kunnen doen keren. Hun leuze: kwaliteit, authenticiteit en persoonlijkheid. En passie.

Gido van Imschoot, Terug naar de wijngaard – De passie van jonge Franse wijnboeren. Davidsfonds, 383 blz., 24,95 euro.

Hij was het beu. Zowat de hele wereld had hij rondgereisd als persfotograaf, maar toen hij 40 werd, hield Emile Hérédia er abrupt mee op. Voor de buitenwereld leek het een lichtzinnige gril, voor Hérédia was het een weloverwogen stap. Hij had moeite met de vervagende grens tussen persfotografen en paparazzi, hij zag de toekomst van zijn vak niet meer zo rooskleurig in. Vreemd genoeg stapte hij in een sector waar de toekomst er de jongste tijd nog veel somberder uitziet: de Franse wijnbouw. Twee jaar school had hij er als prille veertiger voor over. Toen hij het bachelordiploma als technicus in de wijngaard en de vinificatie op zak stak, dacht hij werk te vinden op een domein of bij een wijnhandelaar. Zo’n 300 sollicitatiebrieven schreef hij, maar de wijnboeren vonden de buitenstaander te oud. Net voor de millenniumwissel kocht hij dan maar enkele wijngaarden in de Vendômois, op de heuvels langs de Loire. Een ervaren wijnbouwer, Patrice Colin, leerde hem de knepen van het vak en liet hem het koppige karakter van een merkwaardige, zeldzame druif ontdekken, de pineau d’aunis. Hérédia: “Ik wilde een project opbouwen met biologische wijnbouw in een streek die niet wordt gedirigeerd door malafide handelaars, die streven naar grote opbrengsten en winstbejag.” In amper zes jaar is hij samen met Colin uitgegroeid tot de vaandeldrager van de appellation.

Hérédia is een van de 32 eigenzinnige wijnbouwers die de Vlaamse maître-sommelier Gido van Imschoot portretteert in Terug naar de wijngaard. Het boek komt er op een ogenblik dat Europa af te rekenen heeft met wijnoverschotten. Begin mei besliste de Europese Commissie 1,5 miljoen hectoliter Franse kwaliteitswijn en 4 miljoen hectoliter Spaanse tafelwijn te verwerken tot alcohol en biobrandstof. Europa geeft al langer steun aan boeren die hun teeltoppervlakte terugschroeven.

Franse wijn ondervindt zware concurrentie van de meest diverse nieuwe wijnlanden. Alleen al in 2003 daalde “de export naar het buitenland” (sic) met bijna 20 %. Ondertussen zakt ook het wijnverbruik in Frankrijk zelf dramatisch. “Vandaag drinken de Franse jongeren frisdranken en Belgisch bier,” merkt Van Imschoot op. De Franse wijnbouwers hebben ook boter op hun hoofd, de jongste decennia werd alles op opbrengst gezet en de kwaliteit uit het oog verloren. Wijnbouwers zoals de 32 die Van Imschoot opzocht, kunnen het tij doen keren. De auteur brengt ook de wijnstreken in kaart, en geeft culturele en gastronomische tips. Zo wordt zijn wijnboek een interessante reis door Frankrijk, met enthousiaste wijnbouwers en hun authentieke producten als gids.

Luc De Decker