‘Wij mochten als kleine jongens een kilo goud dragen’
In Kortrijk is nog één onafhankelijke beursvennootschap. Er zijn maar liefst twee generaties van de familie Lawaisse actief. De opvolging is verzekerd.
Marcel Lawaisse vestigde zich in 1946 als wisselagent in Kortrijk. “Mijn vader groeide op in Ruiselede, hier niet zover vandaan”, legt Philippe Lawaisse sr. uit. “Hij wist dat een aantal mensen goed geld had verdiend met de vlasindustrie. In zijn kindertijd kwamen alle vlasboeren naar Kortrijk als ze iets nodig hadden.” De Kortrijkse onafhankelijke beursvennootschap Lawaisse blijft nog minstens één generatie in de familie. “De opvolging is geregeld. Ik heb al mijn aandelen overgelaten aan mijn twee zonen Philippe jr. en Michel. Ik heb in principe niets meer te zeggen. Enkel als ze het ooit oneens worden over iets – ik hoop dat het nooit zover komt – heb ik nog stemrecht om de zaak te deblokkeren. Ik blijf wel actief in de zaak, maar ik ben vorige week 66 geworden. Het is nu aan de jongere generatie.” Philippe jr. en Michel nemen een beursvennootschap over die 625 miljoen euro beheert.
De twee broers zijn van kinds af in de zaak gerold. “Vader nam ons tijdens de vakanties weleens mee naar de beurs. Wij waren de enige kinderen die daar rondliepen en collega’s van mijn vader trakteerden ons constant op snoepjes. Zo was het natuurlijk leuk om mee te gaan”, herinnert Philippe jr. zich. Hij vond het ook fantastisch met een kilo goud over de beursvloer te lopen. “Als er een kilo goud van eigenaar veranderde, mochten wij die in onze armen dragen van de oude naar de nieuwe eigenaar. Dan voel je je als kleine jongen de koning te rijk.”
Koersen op Teletekst
Vader Lawaisse vroeg zijn zonen soms ook om op Teletekst koersen te checken als hij een paar dagen in het buitenland was. Michel: “Vroeger was Teletekst de enige manier waarop je die koersen kon raadplegen. Wij moesten dan puntjes tekenen op een grafiek.” Vandaag is Teletekst vervangen door efficiëntere hulpmiddelen en de handgemaakte grafieken van Lawaisse zijn bij het oud papier beland. Philippe sr.: “Ik ben begonnen met technische analyse omdat je het iets gemakkelijker begrijpt als je het visueel voorstelt. De beurs is geen exacte wetenschap. Technische en fundamentele analyse zijn complementair.”
In de loop der jaren trok de beursvennootschap medewerkers aan die ervaring hadden opgedaan bij private banken als Bank van Roeselare, Delta Lloyd, Bank Delen en Dierickx Leys. Ook Philippe jr. en Michel werkten een tijdje bij een andere financiële tussenpersoon voor ze in de zaak stapten. Michel hielp de internetbank Fortuneo in België op te starten. “Ze zochten iemand die de Belgische markt kende. Ze wisten bijvoorbeeld niet wat een kasbon was.” Van kasbons weet de familie Lawaisse alles af. Het verhandelen van kasbons op de Openbare Veilingen is een van haar specialiteiten. Lawaisse is een van de weinige Belgische beursvennootschappen die zich daarmee bezighoudt. “Daardoor hebben we een hele lage instapdrempel voor klanten. Voor 5000 euro kun je al wat kasbons kopen op de secundaire markt”, zegt Philippe jr. “Grote en kleine klanten zijn bij ons even welkom. Met een grote klant verdien je misschien evenveel als met tien kleine klanten, maar als hij vertrekt, doet dat meer pijn dan als één kleine klant vertrekt.”
Andere activiteiten van Lawaisse zijn arbitrage in obligaties op de secundaire markt en inschrijvingen op private plaatsingen op de primaire markt. “We slagen er vaak in een belangrijke tranche voor onze klanten te krijgen bij nieuwe obligatie-emissies, vooral als die obligaties niet voor het grote publiek bestemd zijn. We worden ook vaak op voorhand gepolst door begeleiders die voor een obligatie-uitgifte de markt aftoetsen. Vroeger waren er bij die private plaatsingen vaak nog minimumcoupures van 25.000 euro, maar vandaag vergt dat een minimuminvestering van 100.000 euro. We hebben klanten die daar kapitaalkrachtig genoeg voor zijn, maar de kleinere vermogens vallen zo wel uit de boot. Dat is jammer.”
Lawaisse voegt eraan toe dat ze minstens evenveel beleggingen in aandelen doen als in obligaties en kasbons. Het gaat vooral om adviserend beheer, maar sinds juli is er ook een aandelenfonds, Lawaisse Fund Equity Opportunities, waar de klanten al 30 miljoen euro in stopten. Philippe sr.: “Wij zijn altijd voorstander geweest van individuele aandelen en obligaties, omdat het de meest transparante manier is om het geld van de mensen te investeren. Maar onder meer door de speculatietaks ben ik de voordelen van een fonds beginnen in te zien.”
Koele minnaar van technologie
De familie Lawaisse is een koele minnaar van technologie. Philippe jr.: “Je hoort regelmatig dat er iets misloopt bij de banken, en die hebben veel grotere budgetten dan Lawaisse om hun website te beveiligen. Daarom staan we daar huiverachtig tegenover. De mensen kunnen elke dag het overzicht van hun portefeuille opvragen via e-mail, maar ze kunnen die portefeuille niet zelf raadplegen via het internet. Onze toegevoegde waarde ligt in de persoonlijke contacten.”
Michel: “Ik ben in juni 2007 begonnen bij Lawaisse, ongeveer op het moment dat de beurzen begonnen te zakken. Ik heb meteen in mijn eerste jaar geleerd hoe belangrijk die persoonlijke contacten zijn. We vinden het primordiaal onze visie goed uit te leggen. Als de mensen weten naar welk doel je op weg bent, kunnen ze er iets beter tegen als er onderweg wat hobbels zijn.”
Marcel Lawaisse en ook Philippe sr. hebben hard gewerkt om het vertrouwen van de West-Vlamingen te winnen. “We moeten het hebben van mond-tot-mondreclame. Je moet actief zijn in het verenigingsleven en naam maken als iemand die eerlijk is.” Philippe jr. voegt eraan toe dat zijn grootvader één grote troef had. “Hij was de eerste. In de tijd van mijn grootvader was er slechts één andere wisselagent in deze streek.” Wisselagenten waren zowat de voorlopers van de beursvennootschappen.
Op het nabijgelegen plein is er een kantoor voor de welgestelde klanten van een grote Vlaamse bank. Philippe sr.: “Het is hier door de jaren een komen en gaan geweest. Er zijn wel verschillende private banken die hebben geprobeerd voet aan de grond te krijgen in Kortrijk en omstreken. Maar er zijn maar weinige gebleven.”
Ilse De Witte, fotografie Thomas Sweertvaegher
“Als de mensen weten naar welk doel je op weg bent, kunnen ze er iets beter tegen als er onderweg wat hobbels zijn”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier