West-Vlaamse groeigekte

De streek rond Kortrijk heeft de bijnaam het Texas van Vlaanderen. Heel toepasselijk maakt Poco Loco er al twee decennia Tex-Mexvoeding. En de onderneming blijft maar groeien. Alweer staat een investering van tientallen miljoenen euro’s in de steigers.

Peter Denolf neemt een vers gebakken tortilla van de transportband, en kneedt de soepele pannenkoek. “Een goede tortilla moet aanvoelen als een zeemlap. Je moet hem gemakkelijk kunnen plooien”, zegt de gedelegeerd bestuurder van NV Snack Food Poco Loco terwijl hij de Mexicaanse wrap in de lucht gooit.

Poco Loco – “een beetje gek” – is een wat onwaarschijnlijk verhaal, en een zoveelste uiting van West-Vlaams vernuft en ondernemerschap. In 1995 startten de studiegenoten Patrick Maselis en Gerard De Brabandere in Roeselare met de productie van Tex-Mexvoeding. Vandaag is de onderneming de Europese marktleider in tortillachips, taco’s, flour-tortilla’s of wraps, dipsauzen en nacho’s.

“Wij maken vooral huismerken”, zegt gedelegeerd bestuurder Peter Denolf. “Ze betekenen 85 procent van onze omzet, al hebben we ook ons eigen merk, Poco Loco. We verkopen in tachtig landen. Ons eigen merk Poco Loco vind je in Colruyt of Spar. Maar we verkopen het vooral in verre exportlanden. Daar is de Tex-Mexmarkt doorgaans minder sterk ontwikkeld. De winkelketens in Europa halen voldoende schaalgrootte voor de verkoop van hun huismerken. Die huismerken hebben een grote evolutie doorgemaakt. In het verleden had je het witte product. Het was goedkoop, de klant moest maar tevreden zijn met wat hij kreeg. De lat ligt nu veel hoger. De kwaliteitseisen van een huismerk moeten die van het A-merk evenaren of overtreffen. We moeten bijvoorbeeld innovaties brengen die het A-merk nog niet heeft. We hebben ook een eigen O&O-afdeling. In het verleden betekende een huismerk gewoon kopiëren en goedkoop verkopen. Nu ontwikkelen we samen met de winkelketens toegevoegde waarde.” Zowat alle grootwarenhuizen zijn klant: Ahold Delhaize, Aldi, Carrefour, Metro, Tesco, ook McDonald’s. “En we leveren aan bedrijven die wraps in plaats van belegde broodjes maken.” Al dat lekkers wordt bereid uit vooral maïs- of tarwebloem en zonnebloem- of palmolie.

Twoppe vo de vorut

Poco Loco bleef, ook na de overname in 2010 door de Finse voedingsgroep Paulig Group, naarstig groeien. Elk jaar komt er 5 tot 10 procent omzet bij, met mooie en aanhoudende winstmarges. De parking van de onderneming staat vol materiaal van de installateurs van twee nieuwe productielijnen. En de bestaande productielijnen worden uitgebreid, door de overheveling naar Roeselare van productie van een Zweedse fabriek. Aan de gevel prijkt in kanjers van letters ‘jobs’. “Vorig jaar zochten en vonden we 75 mensen. Dit jaar willen we er alweer 50”, meldt Peter Denolf. “We vinden ze wel, al moeten we grote inspanningen leveren. We sponsoren in natura plaatselijke verenigingen, buurtcomités, jeugdverenigingen. We zijn de hoofdsponsor van de Poco Loco Roeseltriatlon: 600 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen, 5 kilometer lopen. Vorig jaar deden 50 van onze 400 werknemers mee. Ook ik. Dat is goed voor de teambuilding.”

“Het sociaal overleg is goed”, oordeelt een vakbondsman. “We mogen niet klagen. Maar de werkdruk is hoog. Door de snelle groei moeten we vaak heel hard draaien, en dat creëert groeipijnen. Ook nieuwe productielijnen komen vaak heel snel, we worden pas laat ingelicht. Ook dat creëert extra werkdruk.”

Poco Loco telt vrij weinig Franse grensarbeiders, anders dan in menig West-Vlaams voedingsbedrijf. “Onze voertaal is Nederlands”, zegt Peter Denolf. “We hebben ook onze waarden als onderneming vertaald naar het West-Vlaams. Grow Together werd Twoppe vo de vorut. Strive for Excellence werd Olles ut joen kasse aeln. En Stay Curious is nu Kiekt verder dan joen neuze lank és.”

Het buitenbeentje

De relaties met de Finse moeder zijn nauw. Net als dochter NV Snack Food Poco Loco is Paulig Group een kerngezond bedrijf, met in 2014 een omzet van 867 miljoen euro, een bedrijfsresultaat van 74 miljoen euro, en een solvabiliteit van liefst 71 procent. Het belangrijkste product is koffie. Het merk Paulig is zeer bekend in Finland en Rusland. Kruiden en specerijen worden verkocht onder de naam Santa Maria. De derde divisie zijn de snacks, met Poco Loco. Peter Denolf zit in het directiecomité van de groep, als directeur van die divisie. “Er is een interessante wisselwerking tussen het ondernemerschap van ons jonge bedrijf, en de stabiliteit van de 140 jaar oude en familiale Paulig Group. Ook de wisselwerking tussen onze productie van huismerken, en de A-merken van de andere divisies van de groep, geeft een interessante dynamiek. Wij zijn een beetje het buitenbeetje, met onze focus op huismerken.”

Prettig voor de West-Vlamingen is dat de Finnen niet zeuren over de hoge Belgische loonkosten. “De lonen in Finland en Zweden liggen in dezelfde lijn als de Belgische. De uurtarieven in het Verenigd Koninkrijk zijn dan weer bijna de helft lager. Maar we krijgen geen opmerkingen over onze lonen in het hoofdkantoor in Helsinki, ook al gaat een achtste van onze productiekosten naar lonen. Algemeen compenseert België dat door een verregaande automatisering. Is dat slecht? Ik denk het niet”, analyseert Peter Denolf, tevens bestuurder bij de voedingsvereniging Fevia. “Elk land dat erop vooruitgaat, zal de overstap naar automatisering uiteindelijk maken. België heeft dat al gedaan. Voor de ontwikkeling van een land is dat niet slecht. Wij hebben hier en daar nog een aantal manuele handelingen. Maar wij investeren veel in machines. Het betekent wel dat de instapdrempel voor uitvoerende werknemers vrij hoog is. In andere landen heb je meer niet-geautomatiseerde banen. Bij ons gaat het meteen om technologie, onderhoud, computers, informatica. De lat ligt hoog, ook voor arbeiders. Je moet al meteen bijna een machineoperator zijn. Dat zet druk.”

De automatisering gaat onverstoorbaar voort. Aan de overkant van de fabriek liggen metershoge bergen zand op een zeven hectare groot industrieterrein. “Dat wordt onze volgende uitbreiding. Voor 40 miljoen euro investeringen”, glundert de gedelegeerd bestuurder. Poco Loco krijgt begin 2018 een gloednieuw en volautomatisch magazijn. Gedaan met de logistieke versnippering: de afgewerkte producten gaan nu nog naar vier depots in Vlaanderen. Het nieuwe magazijn schrapt 25.000 vrachtwagenritten. “Een complex dossier. Het sleepte vier jaar aan. Maar we zijn erdoor. Fantastisch toch, dat we in eigen streek kunnen uitbreiden?” Eind juni start de bouw, achttien maanden later opent het gloednieuwe magazijn.

Wolfgang Riepl, fotografie Emy Elleboog

“België compenseert zijn hoge lonen door een verregaande automatisering. Is dat slecht? Ik denk het niet”