WELKE VAN DE WIELE ?

“Ik heb geen talent voor ondergeschiktheid.”

“O neen, wanneer houdt dat op ? Ik ben absoluut geen familie van Jef Cognac, de fameuze Jef Van de Wiele van de Duitsdolle collaboratie. Integendeel. In het Waasland mijn geboortegrond moest men kiezen tussen wit en zwart, thuis zaten wij mentaal bij de verzetskant,” knalt Mieke Offeciers ( née Van de Wiele) er hard uit. “Die naamsverwarring is pijnlijk, mijn broers hebben er ooit over willen procederen. Ik werd Vlaamsgezind omwille van de rechtvaardigheid, omwille van de vaststelling dat Vlaanderen maatschappelijk, economisch en politiek achteruitgesteld werd.”

Vader Van de Wiele was technisch ingenieur, deed aan onderzoek & ontwikkeling voor een metaalbouwbedrijf en was voltijds leerkracht. “Wij hadden alle technische snufjes eerst, de eerste haardroger, de eerste frigo, de eerste mixer. Vader gaf in zijn vrije tijd gratis les aan ongeschoolden. Het werken was voor hem, het vieren liet hij voor anderen. Dat heb ik ook, op de achttien maanden in de regering, is er niet veel gefeest. De manier van zich engageren van mijn vader inspireerde me blijvend.”

Belle Van Zuylen uit Utrecht, een ambitieuze en vrijgevochten schrijvende intellectuele uit de achttiende eeuw, inspireert Mieke Offeciers-Van de Wiele. Greetje Van den Berghes studie over van Zuylen, getiteld “Ik heb geen talent voor ondergeschiktheid”, heeft ze bij de hand. Belle Van Zuylen correspondeerde met de filosofen van de Aufklärung. “Ik heb me enkel maar gediscrimineerd gevoeld toen ik minister was, ik verdiende toen minder dan mijn collega’s. Een talentvolle vrouw kan vandaag op dezelfde wijze carrière maken als een man, ze moet wel de gevolgen willen dragen van haar carrièrekeuze.”

Mieke Offeciers-Van de Wiele is voorzitter van de Vlaamse Opera. “Bestaan er nog toneelverenigingen op de scholen ? In mijn tijd nog wel, alhoewel ik nooit gevraagd werd. Ik ben geen goed acteur, alhoewel ik graag voordraag, maar ik mis een auditief geheugen. Ik moet iets voelen, ruiken, betasten. Boeken bijvoorbeeld. Hoe wordt er vandaag gelezen, hoe volgen we de actualiteit ? Wie leest in het bedrijfsleven nog auteurs die voorbijgaan aan de weetjes en het technische kunnen ? De groep die altijd maar meer werkt, krimpt relatief, de groep die altijd maar meer leest, krimpt eveneens relatief.” Mieke Offeciers-Van de Wiele schrijft geen gedichten, zoals haar voorganger René De Feyter. Maar aan de Brouwersvliet is de Standaard der Letteren wel verplichte lectuur.

De gedelegeerd beheerder heeft de naam een moeilijke dame te zijn. Mieke Offeciers-Van de Wiele : “Zo ? Dat zou kunnen. Ik ben rechtlijnig, verg veel van mezelf en eis de inzet van anderen.”

MIEKE OFFECIERS-VAN DE WIELE Ben ik moeilijk ? Ik ben rechtlijnig, verg veel van mezelf en eis de inzet van anderen.